grimac⭑·/·o

grimac⭑·o

          Vol⭑·a aŭ⭑ ne·vol⭑·a streĉ⭑·o de⭑ la⭑ vizaĝ⭑·aj muskol⭑·oj, kiu mis·form⭑·ant·a la⭑
          trajt⭑·ojn don⭑·ant·e al⭑ ili ne·ordinar⭑·an kaj⭑ oft⭑·e rid⭑-ind⭑·an aspekt¹·on:
          grimac⭑·o de⭑ abomen⭑·o ; la⭑ graf⭑·o […] far⭑·is grimac⭑·on de⭑ dolor⭑·o ; kio
          est⭑·as al⭑ vi? kial⭑ vi far⭑·as grimac⭑·ojn? ; mi ĉiam⭑ dev⭑·as gaj⭑·e
          petol⭑·i, far⭑·i grimac⭑·ojn por⭑ ke⭑ la⭑ hom⭑·oj rid⭑·u ; sur⭑ la⭑ mal·larĝ⭑·aj
          lip⭑·oj ironi¹·o anstataŭ⭑·is la⭑ mal·dolĉ⭑·an grimac⭑·on ; tra⭑·e de⭑ ĉiu·j
          vi⭑·aj grimac⭑·oj mi vid⭑·is la⭑ ver⭑·ec·on […] kiom⭑ da⭑ respekt⭑·o vi hav⭑·as
          ; li met⭑·ant·e la⭑ mon⭑·on en⭑ si⭑·an buŝ⭑·on, montr⭑·is per⭑ pen⭑·aj
          maĉ⭑-grimac⭑·oj, ke⭑ el⭑ tiu ne⭑ ebl⭑·as kuir⭑·i manĝ⭑·aĵ·on . {karikatur²·o} ,
          {mask⭑·o} , {mien⭑·o}

grimac⭑·i

   (ntr)

          Far⭑·i grimac⭑·ojn: kiu grimac⭑·as per⭑ la⭑ okul⭑·o kaŭz⭑·as sufer⭑·on ;
          grimac⭑·ant·a statu¹·o ; mal·sek⭑+orel⭑·aj bub⭑·oj […] plor⭑-grimac⭑·as pri⭑ la⭑
          venk⭑·oj de⭑ Scipiono, ĉar⭑ ili dev⭑·as raport⭑·i pri⭑ ili lecion⭑·ojn ;
          Maziero […] ne⭑ pov⭑·is aŭd⭑·i tiu·n cinik²·an rakont⭑·on, kaj⭑ sam⭑+temp⭑·e ne⭑
          grimac⭑·i pro⭑ naŭz⭑·o ; ŝi grimac⭑·is pro⭑ ted⭑·o ; kiam⭑ Matild⁽⁺⁾·o montr⭑·is
          al⭑ si⭑·aj ge·patr⭑·oj si⭑·an nov⭑·an protekt¹·it·on, ĉi⭑ tiu·j unu⭑·e ek·grimac⭑·is
          pro⭑ mal·ŝat⭑·o . {mien⭑·i} , {paŭt⁽⁺⁾·i} , {rikan²·i}

grimac⭑·em·a

          Kutim⭑·ant·a grimac⭑·i.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2023/11/11 11:36:37 ]
     __________________________________________________________________