ho⭑, oh⁽⁺⁾

ho⭑, oh⁽⁺⁾

   (ek·kri⭑·o)

   1.
          Surpriz⭑·e, indign⭑·e, dolor⭑·e!: ho⭑, vi est⭑·as feliĉ⭑·a hom⭑·o ! ho⭑ ve⭑!
          mi⭑·a mal·ben⭑·o al·pel⭑·is li·n al⭑ la⭑ mort⭑·o ; ho⭑! ĝi far⭑·is el⭑ mi
          ok⭑×dek⭑-jar⭑·an hom⭑·on ; oh⁽⁺⁾, en⭑ ventr⭑·o kia pez⭑·o, sent⭑·as ŝton⭑·ojn mi en⭑
          mez⭑·o ; oh⁽⁺⁾, vi ne⭑ sci⭑·as, kia est⭑·as la⭑ sort⭑·o de⭑ l'⭑ kamp⭑·ar·an·o !

   2.
          Atent⭑·ig·o al⭑ al·parol⭑·at·o: ho⭑, li est⭑·is person⭑·o tre⭑ prudent⭑·a ! ho⭑
          potenc⭑·a sen·korp⭑·a mister⭑·o ; oh⁽⁺⁾ ne⭑, ne⭑! ŝi ek·trem⭑·is pens⭑·ant·e, ke⭑
          Fra⁽⁺⁾·nj·o aŭ⭑ Sta⁽⁺⁾·ĉj·o pov⭑·as vek⭑·iĝ·i .

   {ho⭑ (liter⭑·o)}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.78 2023/11/15 17:08:02 ]
     __________________________________________________________________