humor⭑·/·o

humor⭑·o

   1.
          Okaz⭑·a mens³·o-stat⭑·o emoci³·a; {anim⭑-stat⭑·o} : li est⭑·as hodiaŭ⭑ en⭑ koler⭑·a
          humor⭑·o ; mi est⭑·as en⭑ la⭑ plej⭑ bril⭑·ant·a humor⭑·o ; gaj⭑·a humor⭑·o ;
          mal·gaj⭑·a humor⭑·o ; petol⭑·a humor⭑·o ; vigl⭑·a humor⭑·o ; furioz⭑·a humor⭑·o ;
          li est⭑·as en⭑ acid⭑·a humor⭑·o ; kontraŭ⭑ dolor⭑·o help⭑·as bon⭑·a humor⭑·o ;
          la⭑ infan⭑·o terur⭑·e kri⭑·is kaj⭑ barakt⭑·is per⭑ la⭑ brak⭑·oj kaj⭑ krur⭑·oj,
          vid⭑·ebl·e ĝi tut⭑·e ne⭑ est⭑·is en⭑ bon⭑·a humor⭑·o ; „mi hav⭑·as nun⭑ atak⭑·on
          de⭑ mal·gaj⭑·a humor⭑·o“, dir⭑·is ŝi, „sed⭑ vi ne⭑ atent⭑·u tio·n kaj⭑ vizit⭑·u
          mi·n […]“ ; grumbl²·em·a klient¹·', vi ven⭑·is ĉi⭑ tie·n kun⭑ nigr⭑·a humor⭑·o
          ; li⭑·a unu⭑·a sent⭑·o est⭑·is ĉagren⭑·o, la⭑ du⭑·a est⭑·is absolut⭑·a perd⭑·o de⭑
          humor⭑·o ; la⭑ hipoĥondri⁽⁺⁾·a humor⭑·o de⭑ ordon⭑·em·a kaporal¹·o ; reg⭑·is tre⭑
          agrabl⭑·a humor⭑·o kaj⭑ sen·ĝen⭑·a inter·parol⭑·ad·o, kiel⭑ en⭑ famili⭑·a rond⭑·o
          ; la⭑ trankvil⭑·e gaj⭑·a humor⭑·o de⭑ hom⭑·oj, kiu·j nur⭑ tiom⭑ trink⭑·is, kiom⭑
          est⭑·as bon⭑·e por⭑ ili kaj⭑ sufiĉ⭑·e, por⭑ dis·volv⭑·i ili⭑·ajn plej⭑ bon⭑·ajn
          ec⭑·ojn ; la⭑ fajr⭑·o ricev⭑·is freŝ⭑·an humor⭑·on kaj⭑ pli⭑ hel⭑·e brul⭑·is,
          dis⭑·blov⭑·it·a de⭑ la⭑ vent⭑·o .

          Rim.: Nur⭑ ĉi⭑ tiu senc⭑·o est⭑·as fundament⭑·a, kiel⭑ atest⭑·as la⭑
          traduk⭑·oj german⭑·a, rus⭑·a kaj⭑ pol⭑·a en⭑ la⭑ Universal⭑·a Vort⭑·ar·o (la⭑
          traduk⭑·oj angl⭑·a kaj⭑ franc⭑·a uz⭑·as la⭑ etimologi²·e parenc⭑·an vort⭑·on
          mal·pli⭑ preciz⭑·an).

   2.
          Trajt⭑·o de⭑ {karakter⭑·o^1} , part⭑·o de⭑ {temperament¹·o} , em⭑·o al⭑ iu
          humor⭑·o^1: de⭑ mi⭑·a patr⭑·o mi ricev⭑·is la⭑ plej⭑ bon⭑·an hered⭑·aĵ·on, bon⭑·an
          humor⭑·on (t.e. bon⭑+humor⭑·em·on) .

   3.
          {Humur⁽⁺⁾·o} : humor⭑·aĵ·o; humor⭑-plen⭑·a libr⭑·o; tiu ĉi⭑ sinjor⭑·o tut⭑·e ne⭑
          est⭑·as humor⭑·ist·o, li skrib⭑·is tut⭑·e serioz⭑·e .

humor⭑·a

   1.
          Rilat⭑·a al⭑ humor⭑·o^1:  el·ir⭑·is en⭑ tiu tag⭑·o, gaj⭑·a kaj⭑
          bon⭑+humor⭑·a ; li est⭑·is jen⭑ vigl⭑·a, jen⭑ mal·bon⭑+humor⭑·a ; kiel⭑ bon⭑·eg·e
          la⭑ humor⭑·a stat⭑·o de⭑ la⭑ spirit⭑·o akord¹·iĝ·as kun⭑ la⭑ mov⭑·oj de⭑ la⭑
          materi¹·o ; li⭑·a deĵor⭑·o ne⭑ sufer⭑·is plu⭑ pro⭑ li⭑·aj humor⭑·aj ne·egal⭑·ec·oj
          .

   2.
          {Humur⁽⁺⁾·a} : humor⭑·a parol⭑·o, rakont⭑·o.

humor⭑·i

          Est⭑·i en⭑ iu humor⭑·o^1, em⭑·i al⭑ io laŭ⭑ koncern⭑·a humor⭑·o: nun⭑ li ne⭑
          ŝerc⭑·em·e humor⭑·as; laŭd⭑·ind·e est⭑·as, ke⭑ vi ne⭑ humor⭑·as mi·n bat⭑·i, ĉar⭑
          l'⭑ okaz⭑·o oportun⭑·as .

humor⭑·ig·i

   (tr)

          {Agord⭑·i} al⭑ iu humor⭑·o, al⭑ iu anim⭑-stat⭑·o: li mem⭑ kre⭑·as si⭑·an
          humor⭑·on kaj⭑ sci⭑-pov⭑·as humor⭑·ig·i ali⭑·ul·ojn ; la⭑ mal·varm⭑·eg·a akv⭑·o […]
          bon⭑+humor⭑·ig·as, don⭑·as psik⁽⁺⁾·an fort⭑·on kaj⭑ feliĉ⭑·ig·an sent⭑·on de⭑
          bon⭑~fart⭑·o .

bon⭑+humor⭑·a

          En⭑ bon⭑·a, feliĉ⭑·a, gaj⭑·a, agrabl⭑·a humor⭑·o: lord⁴·o  pas⭑·ig·is la⭑
          plej⭑ grand⭑·an part⭑·on de⭑ la⭑ viv⭑·o sur⭑ la⭑ mar⭑·o, batal⭑·ant·e furioz⭑·e
          kontraŭ⭑ la⭑ mal·amik⭑·oj de⭑ la⭑ land⭑·o, ĉiam⭑ gaj⭑·a, ĉiam⭑ bon⭑+humor⭑·a, sed⭑
          kiam⭑ li⭑·a raz⭑·il·o okaz⭑·ig·is tre⭑·eg·e mal·grand⭑·an tranĉ⭑·et·on sur⭑ la⭑
          vang⭑·o, li kri⭑·eg·is laŭt⭑·e, kvazaŭ⭑ li sufer⭑·is terur⭑·an vund⭑·on . .

mal·bon⭑+humor⭑·a, mis·humor⭑·a

          En⭑ mal·bon⭑·a, mal·feliĉ⭑·a, mal·gaj⭑·a, mal·agrabl⭑·a humor⭑·o: Karl⁽⁺⁾·o
          el·lit⭑·iĝ·as grumbl²·ant·e; mal·bon⭑+humor⭑·a li est⭑·as ; mis·humor⭑·e 
          en·lit⭑·iĝ·is .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.38 2023/11/15 17:08:02 ]
     __________________________________________________________________