kiel⭑

kiel⭑

   1.
          Ek·kri⭑·a kaj⭑ demand⭑·a adverb⭑·o, signif⭑·ant·a „kia·mani¹·er·e? kia+grad⭑·e?“:
          ha⭑, kiel⭑ bel⭑·e! ; kiel⭑ bel⭑·a ŝi est⭑·as!; kiel⭑ vi fart⭑·as?; kiel⭑ la⭑
          vir⭑·in·o est⭑·as nom⭑·at·a? .

   2.
          Konjunkci⭑·o signif⭑·ant·a „sam⭑+manier⭑·e al⭑, sam⭑+manier⭑·e ol⭑, sam⭑+grad⭑·e
          ol⭑, en⭑ tia manier⭑·o kia, kompar⭑·e al⭑, sam⭑·e je⭑“ kaj⭑ en·konduk⭑·ant·a
          kompar⭑·on: barakt⭑·i kiel⭑ fiŝ⭑·o ekster⭑ la⭑ akv⭑·o ; la⭑ popol⭑·oj
          inter·proksim⭑·iĝ·us kiel⭑ unu⭑ famili⭑·o ; kiel⭑ ponard⭑·o en⭑ mi penetr⭑·as
          ĉiu vort⭑·o ; ni⭑·a regiment⭑·estr·o est⭑·as por⭑ si⭑·aj soldat⭑·oj kiel⭑ bon⭑·a
          patr⭑·o ; ni star⭑·as unu⭑ apud⭑ ali⭑·a ne⭑ kiel⭑ fremd⭑·ul·oj, sed⭑ kiel⭑
          frat⭑·oj ; li est⭑·as kiel⭑ ekzil⭑·it·a; ili far⭑·iĝ·os kiel⭑ tut⭑·e ne⭑
          ekzist⭑·int·aj ; ŝi kur⭑·is kiel⭑ rabi¹·a ; ni sent⭑·as ni·n kiel⭑
          sam⭑~gent⭑·an·oj ; la⭑ estr⭑·in·o de⭑ la⭑ naci⭑·oj far⭑·iĝ·is kiel⭑ vidv⭑-in⭑·o ;
          kiel⭑ esperant⭑·ist·ojn tiu ĉi⭑ batal⭑·ad·o ne⭑ pov⭑·us vi·n tuŝ⭑·i ; sent⭑·i
          si·n tut⭑·e kiel⭑ hejm⭑·e; li kompren⭑·as predik⭑·on kiel⭑ bov⭑·o muzik⭑·on .

   3.
          Ident¹·ig·a konjunkci⭑·o signif⭑·ant·a „est⭑·e“, „est⭑·ant·e“, „en⭑ si⭑·a
          funkci¹·o de⭑“ ktp: „Mi elekt⭑·is li·n kiel⭑ prezid⭑·ant·o“ signif⭑·as: „mi
          elekt⭑·is li·n, ĉar⭑ mi est⭑·as prezid⭑·ant·o“, aŭ⭑ „mi elekt⭑·is li·n,
          kvazaŭ⭑ mi est⭑·us prezid⭑·ant·o“ aŭ⭑ „mi elekt⭑·is li·n en⭑ tia manier⭑·o,
          en⭑ kia prezid⭑·ant·o elekt⭑·as“ ; „Ŝi est⭑·us bon⭑·a por⭑ mi kiel⭑ edz⭑·in·o!“
          li pens⭑·is ; elekt⭑·i la⭑ lingv⭑·on franc⭑·an aŭ⭑ angl⭑·an, kiel⭑ pli⭑
          vast⭑·ig·it·ajn en⭑ la⭑ mond⭑·o; kiel⭑ urb⭑·estr·o de⭑ la⭑ ĉi⭑-tie⭑·a urb⭑·o mi
          hav⭑·as la⭑ dev⭑·on zorg⭑·i pri⭑ tio, ke⭑ al⭑ la⭑ tra·vetur⭑·ant·oj kaj⭑ al⭑ ĉiu·j
          nobl⭑·aj hom⭑·oj est⭑·u nenia prem⭑·ad·o ; propon⭑·i si·n kiel⭑ serv⭑·ist·in·on ;
          li propagand¹·is kiel⭑ unu⭑·a tiu·jn ide⭑·ojn; kiel⭑ rekompenc⭑·on li pet⭑·is
          nur⭑ glas⭑·on da⭑ vin⭑·o; tiu ĉi⭑ terur⭑·a ekzempl⭑·o serv⭑·u al⭑ vi kiel⭑
          instru⭑·o; ni rigard⭑·is tio·n kiel⭑ ni⭑·an dev⭑·on. {estkiel}

   4.
          Ne·rekt⭑·e ek·kri⭑·a, demand⭑·a aŭ⭑ dub⭑·a konjunkci⭑·o kun⭑ signif⭑·o de⭑
          manier⭑·o aŭ⭑ grad⭑·o: terur⭑·e, kiel⭑ mi vol⭑·as manĝ⭑·i ; [ŝi far⭑·is tio·n]
          por⭑ vid⭑·i, kiel⭑ grand⭑·a est⭑·os la⭑ ĝentil⭑·ec·o de⭑ tiu jun⭑·a knab⭑·in·o ;
          antaŭ⭑ ol⭑ mi trans·ir⭑·os al⭑ la⭑ klar⭑·ig·o de⭑ tio, kiel⭑ mi solv⭑·is la⭑
          [...] problem¹·ojn ; kiel⭑ ajn⭑ (kvankam⭑ tre⭑) mal·facil⭑·a est⭑·as ni⭑·a
          task¹·o, ni persist⭑·os; kiel⭑ ajn⭑ (eĉ⭑ se⭑ tre⭑) mal·mult⭑·e vi pag⭑·os, mi
          est⭑·os kontent⭑·a; kiel⭑ ajn⭑ ĉiu el⭑ ni⭑·aj aŭskult⭑·ant·oj rilat⭑·as al⭑ tiu
          aŭ⭑ ali⭑·a form⭑·o de⭑ lingv⭑·o inter·naci⭑·a, ni dub⭑·as, ĉu⭑ trov⭑·iĝ·os inter⭑
          ili eĉ⭑ unu⭑, kiu dub⭑·us la⭑ util⭑·ec·on mem⭑ de⭑ tia lingv⭑·o ; kiel⭑ ajn⭑
          la⭑ afer⭑·o est⭑·os, en⭑ ĉiu okaz⭑·o ĝi dev⭑·os ja⭑ ...i ; kiel⭑ ajn⭑
          ekster·ordinar⭑·e terur⭑·aj ŝajn⭑·is ia·j epizod¹·oj, ili ne⭑ pov⭑·is egal⭑·i
          la⭑ abomen⭑·ec·on de⭑ tio ĉi⭑; ven⭑·u kiel⭑ ebl⭑·e plej⭑ baldaŭ⭑ (tiel⭑ baldaŭ⭑
          kiel⭑ est⭑·os ebl⭑·e); mi dezir⭑·as ĉapel⭑·on kiel⭑ ebl⭑·e plej⭑ mal·pez⭑·an.

   5.
          Korelativ²·a konjunkci⭑·o respond⭑·ant·a al⭑ _tiel⭑, tia, tiom⭑_: mi est⭑·as
          tiel⭑ fort⭑·a (aŭ⭑: sam⭑·e fort⭑·a) kiel⭑ vi; mi obe⭑·os tiel⭑, kiel⭑ mi
          promes⭑·is; ni ne⭑ est⭑·as tiel⭑ naiv⭑·aj, kiel⭑ pens⭑·as pri⭑ ni kelk⭑·aj
          person⭑·oj ; li kur⭑·is (tiel⭑), kiel⭑ rapid⭑·e li pov⭑·is; tiel⭑ baldaŭ⭑,
          kiel⭑ ili nur⭑ pov⭑·as; ili star⭑·is tiel⭑ rekt⭑·e kaj⭑ san⭑·e, kiel⭑ pov⭑·as
          star⭑·i nur⭑ skrib⭑-model⭑·o ; [tio] est⭑·as ja⭑ pli⭑ profit⭑·a, tiel⭑ por⭑
          ili⭑·a glor⭑·o, kiel⭑ por⭑ ili⭑·a poŝ⭑·o ; neniam⭑ oni vid⭑·is tia·n
          mal·feliĉ⭑·an sort⭑·on, kiel⭑ mi⭑·a ; mi ĝoj⭑·as, ke⭑ vi hav⭑·as tia·n sam⭑·an
          opini⭑·on, kiel⭑ mi ; la⭑ uz⭑·ad·o de⭑ la⭑ artikol⭑·o est⭑·as tia sam⭑·a, kiel⭑
          en⭑ la⭑ ali⭑·aj lingv⭑·oj ; li merit⭑·as hav⭑·i tia·jn fil⭑·ojn, kiel⭑ vi
          est⭑·as; [li hav⭑·as] tiom⭑ sam⭑·e da⭑ talent⭑·o kaj⭑ kapabl⭑·o, kiel⭑ mi .

   Rim. 1: Ĉar⭑ post⭑ _kiel⭑_ la⭑ verb⭑·o est⭑·as oft⭑·e sub·kompren⭑·at·a, oni iam⭑
   hezit³·as pri⭑ la⭑ kaz⭑·o de⭑ la⭑ sekv⭑·ant·a substantiv⭑·o. Por⭑ for·ig⭑·i ĉiu·n dub⭑·on,
   oni nur⭑ re·star⭑·ig·u la⭑ sub·kompren⭑·at·an ide⭑·on: mi elekt⭑·is li·n kiel⭑
   prezid⭑·ant·o (ĉar⭑ mi est⭑·as prezid⭑·ant·o; la⭑ prezid⭑·ant·o est⭑·as la⭑ sam⭑·a
   person⭑·o kiel⭑ la⭑ subjekt⭑·o); mi elekt⭑·is li·n kiel⭑ prezid⭑·ant·on (por⭑ far⭑·i el⭑
   li prezid⭑·ant·on; la⭑ prezid⭑·ant·o est⭑·as la⭑ sam⭑·a person⭑·o kiel⭑ la⭑
   komplement²·o); mi far⭑·os vi⭑·an id⭑·ar·on kiel⭑ polv⭑·o de⭑ la⭑ ter⭑·o (tiel⭑
   mult⭑·e~nombr⭑·a kiel⭑ est⭑·as).
   Rim. 2: Se⭑ oni vol⭑·as akcent⭑·i, ke⭑ la⭑ ec⭑·o montr⭑·it·a de⭑ la⭑ kompar⭑·o est⭑·as
   ne·efektiv⭑·a, oni uz⭑·u prefer⭑·e _kvazaŭ⭑_: ni akcept⭑·is li·n kiel⭑ reĝ⭑·on (ĉar⭑
   li est⭑·as efektiv⭑·e reĝ⭑·o); ni akcept⭑·is li·n kvazaŭ⭑ reĝ⭑·on (kvankam⭑ li ne⭑
   est⭑·is efektiv⭑·e reĝ⭑·o).

kiel⭑·a

          {Kia} : antaŭ⭑ ĉio demand⭑·u, kiel⭑·aj Dan⁸·oj loĝ⭑·as en⭑ Pariz⭑·o, de⭑ kia
          spec⭑·o .

kiel⭑·e

          {Kiel⭑^1} : kiel⭑·e vi pere⭑·is, vi, loĝ⭑·at·a de⭑ mar⭑·ist·oj, glor⭑·a urb⭑·o ;
          kiel⭑·e nobl⭑·e li kun⭑ vi ag⭑·ad·is ; nu⭑, kiel⭑·e mi ĝi·n for·las⭑·is, mi ne⭑
          sci⭑·as, mal·san⭑·a kaj⭑ mizer⭑·a mi est⭑·is en⭑ la⭑ last⭑·aj jar⭑·oj .

kiel⭑·o

          {Metod¹·o^1} aŭ⭑ {manier⭑·o^1.a} , per⭑ kiu oni far⭑·as io·n: li vol⭑·is
          nepr⭑·e ek·sci⭑·i detal⭑·ojn pri⭑ la⭑ kiel⭑·o kaj⭑ kial⭑·o de⭑ la⭑ vizit⭑·o ; ili
          est⭑·as iel⭑ kun·lig⭑·it·aj, kvankam⭑ la⭑ kiel⭑·o ne⭑ est⭑·as evident¹·a (oni ne⭑
          sci⭑·as kiel⭑ ili est⭑·as kun·lig⭑·it·aj) ; se⭑ la⭑ leg⭑·ant·o ne⭑ kon⭑·as la⭑
          sigl⁽⁺⁾·on, por⭑ kompren⭑·i la⭑ tekst⭑·on, tiu dev⭑·as serĉ⭑·i kiel⭑·on deĉifr⭑·i
          ĝi·n kaj⭑ oft⭑·e la⭑ klopod⭑·oj pov⭑·as est⭑·i van⭑·aj .

mal·kiel⭑

          En⭑ kontraŭ⭑·a manier⭑·o ol⭑: la⭑ […] opini⭑·o, ke⭑ vir⭑·oj sent⭑·as kaj⭑
          kondut⭑·as mal·kiel⭑ vir⭑·in·oj ; mal·kiel⭑ kelk⭑·aj ter⭑·an·aj religi⭑·ul·oj,
          ili ne⭑ tim⭑·as la⭑ mort⭑·on, kaj⭑ kiam⭑ iu el⭑ ili for·pas⭑·as, neniu
          funebr⭑·as ; mal·kiel⭑ en⭑ Esperant⭑·o, la⭑ ital⁸·aj verb⭑·oj est⭑·as
          kon⭑-jug⭑·at·aj kun⭑ apart⭑·aj fin⭑·aĵ·oj laŭ⭑ la⭑ person⭑·o, kiu est⭑·as la⭑
          subjekt⭑·o .

samkiel, sam⭑·e kiel⭑, tiel⭑ sam⭑·e kiel⭑

          En⭑ manier⭑·o sam⭑·a, tut⭑·e kompar⭑·ebl·a kun⭑ tio ke⭑...: samkiel la⭑
          provinc⭑·aj dialekt¹·oj est⭑·as neni⭑·ig·it·aj […], sam⭑·e okaz⭑·os pri⭑ la⭑
          naci⭑·aj lingv⭑·oj ; samkiel tigr⭑·oj al⭑ regal⭑·o la⭑ mal·sat⭑·ant·oj el⭑ la⭑
          kaĝ⭑·o si·n prem⭑·as ; li jam⭑ ne⭑ sent⭑·as la⭑ kutim⭑·ajn zorg⭑·ojn sam⭑·e kiel⭑
          oni ne⭑ sent⭑·as la⭑ normal¹·an prem⭑·on de⭑ la⭑ atmosfer¹·o ; por⭑ ili, tiel⭑
          sam⭑·e kiel⭑ por⭑ hom⭑·oj pli⭑ glor⭑·aj, la⭑ gazet⭑·o est⭑·is grav⭑·a kaj⭑ tre⭑
          interes⭑·ant·a foli⭑·o .

   {kiel⭑ se⭑} , {kvazaŭ⭑^1} , {kvazaŭ⭑ se⭑} , {simil⭑·e kiel⭑}

simil⭑·e kiel⭑

          En⭑ manier⭑·o part⭑·e sam⭑·a, iel⭑ kompar⭑·ebl·a kun⭑ tio ke⭑...: Simil⭑·e kiel⭑
          fajr⭑·o kontraŭ⭑ akv⭑·o || Batal⭑·e si·n defend⭑·as kaj⭑ muĝ⭑·ant·e ||
          Eksterm⭑·i pen⭑·as si⭑·an mal·amik⭑·on, || Tiel⭑·e nun⭑ batal⭑·as la⭑ koler⭑·o ||
          En⭑ mi⭑·a brust⭑·o kontraŭ⭑ vi⭑·aj vort⭑·o .

   {kiel⭑ se⭑} , {kvazaŭ⭑^1} , {kvazaŭ⭑ se⭑} , {sam⭑·e kiel⭑}

kiel⭑ se⭑

          Simil⭑·e al⭑ la⭑ okaz⭑·o ke⭑: est⭑·is al⭑ ŝi kiel⭑ se⭑ ŝi paŝ⭑·us sur⭑ akr⭑·ajn
          tranĉ⭑·il·ojn ; mi rest⭑·is tie tri⭑ semajn⭑·ojn, kaj⭑ tio ĉi⭑ est⭑·as tie
          sam⭑·e, kiel⭑ se⭑ oni viv⭑·us tri⭑×mil⭑ jar⭑·ojn ; li ek·salt⭑·is, kiel⭑ se⭑ oni
          li·n pik⭑·us. {kvazaŭ⭑^1}

estkiel

          {Kiel⭑^3} : li far⭑·is ĉi⭑ tio·n estkiel patr⭑·o (en⭑ si⭑·a funkci¹·o de⭑ la⭑
          patr⭑·o); ŝi respekt⭑·is li·n estkiel si⭑·an patr⭑·on (ĉar⭑ li est⭑·is ŝi⭑·a
          patr⭑·o); ni rigard⭑·is tio·n estkiel ni⭑·an dev⭑·on (t.e. „ni rigard⭑·is
          tio·n ni⭑·a dev⭑·o“, ne⭑ „ni rigard⭑·is tio·n kvazaŭ⭑ ni⭑·an dev⭑·on“); li
          las⭑·is la⭑ tut⭑+land⭑·an asemble⁸·on elekt⭑·i li·n car¹·o estkiel el·pro·vit⁸·an
          re·gant⭑·on ; en⭑ kelk⭑·aj skrib⭑-sistem⭑·oj cert⭑·ajn liter⭑-kombin⭑·ojn oni
          rigard⭑·as estkiel liter⭑·ojn ; estkiel indic⁽⁺⁾·ojn oni rajt⭑·as uz⭑·i ne⭑
          nur⭑ entjer⁽⁺⁾·ojn ; Apart⭑·e ĝoj⭑·ig·is mi·n estkiel poet¹·on konstat⭑·i la⭑
          real¹·an ekzist⭑·on de⭑ leg⭑·ant·oj de⭑ mi⭑·aj verk⭑·oj en⭑ la⭑ sun⭑+lev⭑·iĝ·a
          Japan⁹·uj·o .

   Rim.: PIV kaj⭑ PAG propon⭑·as por⭑ tiu senc⭑·o strang⭑·an vort⭑·on {estiel} ,
   kiu·n tamen⭑ ne⭑ ebl⭑·as rigard⭑·i kun·met⭑·aĵ·o aŭ⭑ deriv⁴·aĵ·o (ĉar⭑ ĝi⭑·a senc⭑·o ne⭑
   est⭑·as regul⭑·e deriv⁴·ebl·a el⭑ EST kaj⭑ iel⭑ — „iel⭑“ ja⭑ neniam⭑ rol¹·as estkiel
   konjunkci⭑·o, kaj⭑ la⭑ adverb⭑·o „est⭑·e“ egal⭑·e mal·konven⭑·as pro⭑ la⭑ sam⭑·a kaŭz⭑·o).
   Mal·facil⭑·as kompren⭑·i, kial⭑ PIV kaj⭑ PAG ne⭑ konsider⭑·is la⭑ tut⭑·e regul⭑·an
   kun·met⭑·on „estkiel“, analogi⁽¹⁾·an al⭑ la⭑ bon⭑·e atest⭑·it·a {samkiel} .
   Rim.: La⭑ supr⭑·e cit⭑·it·a uz⭑·o de⭑ tiu kun·met⭑·it·a vort⭑·o en⭑ la⭑ Vikipedi⁽⁺⁾·aj
   artikol⭑·oj ŝajn⭑·as ne·kutim⭑·a kaj⭑ sen·bezon⭑·a al⭑ mi. Simpl⭑·a „kiel⭑“, eventual¹·e
   kun⭑ iom⭑·a ŝanĝ⭑·o de⭑ la⭑ vort⭑-ord⭑·o, tut⭑·e sufiĉ⭑·us por⭑ esprim⭑·i la⭑ ide⭑·on.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.121 2023/12/12 19:24:44 ]
     __________________________________________________________________