vidu ankaŭ la klarigojn
naiv·/·a

naiv·a

          Tre fid·em·a, ne jam spert·int·e mal·bon·on; facil·e tromp·ebl·a: naiv·a
          knab·in·o; naiv·a respond·o, rakont·o, desegn·aĵ·o; li est·as ne·lert·a
          kaj naiv·a provinc·an·o ; ne ekzist·as naiv·a vulp·o ; naiv·a
          entuziasm·o ; naiv·aj iluzi¹·oj; [ŝi] rigard·is la kur·ad·ant·an
          strut·on, vid·is […] ĝi·an naiv·an ĝoj·on ĉe la vid·o de si·a propr·a
          grand·a ombr·o sur la blank·a lun-lu-mit¹·a mur·o ; naiv·a, sen·prudent·a
          kolomb·o ; dank·' al si·aj naiv·a kred·o kaj impres·iĝ·em·o la infan·oj
          ne sol·e leg·as la rakont·ojn, sed viv·as kun la hero·oj de la
          fabel·oj ; naiv·a esper·o: ŝajn·is al li, ke ĉar li ne kon·as la
          lok·on, neniu ĝi·n kon·as, neniu ven·os tie·n ; tia kun·sent·o, kun kia
          hom·o matur·a, kiu kon·as bon·e la mal·lum·ajn flank·ojn de la viv·o,
          rigard·as naiv·an infan·on, kiu ili·n ĉiu·jn hav·as ankoraŭ antaŭ si ;
          en tiu temp·o tiu·j ĉi naiv·aj kontraŭ·parol·oj est·is rigard·at·aj kiel
          ver·oj ; ĉu efektiv·e mi est·as tiu sen·kulp·a, naiv·a, ideal¹·a
          Karo⁽⁺⁾·nj·o, kiu kur·ad·is kun vi sur la flor-plen·a herb·ej·o de vi·a
          patr·o ; vi danc·as, vi salt·as […] kaj vi ŝajn·ig·as vi·n koket·e
          naiv·aj ; idili·o sam·e naiv·a kiel la fabel·oj pri am·o de la
          paŝt·ist·o .

naiv·e

          En naiv·a manier·o, pro naiv·ec·o: la mal·feliĉ·a infan·o rakont·is al
          ŝi naiv·e ĉio·n, kio okaz·is al ŝi ; la patr·in·o demand·ad·is ĉiam
          tiel sam·e vigl·e, sen·ĝen·e kaj naiv·e kiel ĉe la unu·a renkont·iĝ·o ;
          ni naiv·e esper·as, ke […] .

naiv·i

          Sin⁸-ten·i, ag·i, parol·i naiv·e: ne naiv·u, kar·ul·o ; ankaŭ ni en riĉ·a
          Eŭrop·o naiv·as rilat·e al la grav·eg·aj ekonomi¹·aj problem¹·oj ; iu+foj·e
          mal·facil·as sci·i, ĉu li ironi¹·as  naiv·as .

naiv·ec·o

          Karakter·o de hom·o naiv·a: mi rid·as pro li·a naiv·ec·o, : mi rid·as
          li·an naiv·ec·on ; ĉiu, kiu pek·is pro erar·o  pro naiv·ec·o ; sur
          li·a vizaĝ·o oni pov·is leg·i esprim·on de sci+vol·a naiv·ec·o ; ĉu
          lingv·o inter·naci·a est·as bezon·atiu ĉi demand·o per si·a naiv·ec·o
          el·vok·os rid·on ĉe la est·ont·aj generaci·oj ; ŝi ven·is el region·o,
          en kiu reg·as […] naiv·ec·o kaj nenionsciado ; naiv·ec·o far·iĝ·is
          ĉarm·o, simpl·ec·o, art·o la plej grand·a .

naiv·eg·a

          Tro·naiv·a, stult²·et·e naiv·a: [li] ir·is naiv·eg·a al Varsovi·o kaj
          re·ven·is paranoj⁽⁺⁾·a .

naiv·ul·o

          Hom·o naiv·a, tro kred·em·a, ne tut·e prudent·a: mi vid·is inter la
          naiv·ul·oj, mi rimark·is inter la ne·matur·ul·oj jun·ul·on sen·prudent·an
          ; naiv·ul·o kred·as ĉiu·n vort·on, sed saĝ·ul·o est·as atent·a pri si·a
          voj·o ; prudent·ul·o antaŭ·vid·as mal·bon·on, kaj kaŝ·iĝ·as, sed naiv·ul·oj
          antaŭ·en·paŝ·as, kaj difekt·iĝ·as ; per si·aj bel·aj kaj flat·aj vort·oj
          ili tromp·as la kor·ojn de la naiv·ul·oj ; naiv·ul·o […] hav·ant·e du
          bon·ajn okul·ojn, intenc·e fal·is super ŝton·o kaj vund·is al si la
          kap·on naiv·ul·in·et·oj .

naiv·ism·o

          Pentr+art·a stil·o de ne·akademi¹·aj art·ist·oj, oft·e prezent·ant·a
          detal·ajn bild¹·ojn de vilaĝ·aj scen·oj  pejzaĝ·oj, kun ne·lert·a
          desegn·o kaj bril·aj kolor·oj: Mil·an Ohniskoli·a poezi¹·o est·as
          kombin·o de naiv·ism·o uz·ant·a vort-lud·ojn por ating·i raci¹·ajn
          kulmin⁽⁺⁾·ojn kaj de nov+dekadenc³·a kompren·o por tragedi·ism·o kaj
          donkiĥot⁽⁺⁾·ism·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.37 2024/01/29 15:21:35 ]
     __________________________________________________________________