vidu ankaŭ la klarigojn
naiv⭑·/·a
naiv⭑·a
Tre⭑ fid⭑·em·a, ne⭑ jam⭑ spert⭑·int·e mal·bon⭑·on; facil⭑·e tromp⭑·ebl·a: naiv⭑·a
knab⭑·in·o; naiv⭑·a respond⭑·o, rakont⭑·o, desegn⭑·aĵ·o; li est⭑·as ne·lert⭑·a
kaj⭑ naiv⭑·a provinc⭑·an·o ; ne⭑ ekzist⭑·as naiv⭑·a vulp⭑·o ; naiv⭑·a
entuziasm⭑·o ; naiv⭑·aj iluzi¹·oj; [ŝi] rigard⭑·is la⭑ kur⭑·ad·ant·an
strut⭑·on, vid⭑·is […] ĝi⭑·an naiv⭑·an ĝoj⭑·on ĉe⭑ la⭑ vid⭑·o de⭑ si⭑·a propr⭑·a
grand⭑·a ombr⭑·o sur⭑ la⭑ blank⭑·a lun⭑-lu⭑-mit¹·a mur⭑·o ; naiv⭑·a, sen·prudent⭑·a
kolomb⭑·o ; dank⭑·' al⭑ si⭑·aj naiv⭑·a kred⭑·o kaj⭑ impres⭑·iĝ·em·o la⭑ infan⭑·oj
ne⭑ sol⭑·e leg⭑·as la⭑ rakont⭑·ojn, sed⭑ viv⭑·as kun⭑ la⭑ hero⭑·oj de⭑ la⭑
fabel⭑·oj ; naiv⭑·a esper⭑·o: ŝajn⭑·is al⭑ li, ke⭑ ĉar⭑ li ne⭑ kon⭑·as la⭑
lok⭑·on, neniu ĝi·n kon⭑·as, neniu ven⭑·os tie·n ; tia kun·sent⭑·o, kun⭑ kia
hom⭑·o matur⭑·a, kiu kon⭑·as bon⭑·e la⭑ mal·lum⭑·ajn flank⭑·ojn de⭑ la⭑ viv⭑·o,
rigard⭑·as naiv⭑·an infan⭑·on, kiu ili·n ĉiu·jn hav⭑·as ankoraŭ⭑ antaŭ⭑ si ;
en⭑ tiu temp⭑·o tiu·j ĉi⭑ naiv⭑·aj kontraŭ·parol⭑·oj est⭑·is rigard⭑·at·aj kiel⭑
ver⭑·oj ; ĉu⭑ efektiv⭑·e mi est⭑·as tiu sen·kulp⭑·a, naiv⭑·a, ideal¹·a
Karo⁽⁺⁾·nj·o, kiu kur⭑·ad·is kun⭑ vi sur⭑ la⭑ flor⭑-plen⭑·a herb⭑·ej·o de⭑ vi⭑·a
patr⭑·o ; vi danc⭑·as, vi salt⭑·as […] kaj⭑ vi ŝajn⭑·ig·as vi·n koket⭑·e
naiv⭑·aj ; idili⭑·o sam⭑·e naiv⭑·a kiel⭑ la⭑ fabel⭑·oj pri⭑ am⭑·o de⭑ la⭑
paŝt⭑·ist·o .
naiv⭑·e
En⭑ naiv⭑·a manier⭑·o, pro⭑ naiv⭑·ec·o: la⭑ mal·feliĉ⭑·a infan⭑·o rakont⭑·is al⭑
ŝi naiv⭑·e ĉio·n, kio okaz⭑·is al⭑ ŝi ; la⭑ patr⭑·in·o demand⭑·ad·is ĉiam⭑
tiel⭑ sam⭑·e vigl⭑·e, sen·ĝen⭑·e kaj⭑ naiv⭑·e kiel⭑ ĉe⭑ la⭑ unu⭑·a renkont⭑·iĝ·o ;
ni naiv⭑·e esper⭑·as, ke⭑ […] .
naiv⭑·i
Sin⁸-ten⭑·i, ag⭑·i, parol⭑·i naiv⭑·e: ne⭑ naiv⭑·u, kar⭑·ul·o ; ankaŭ⭑ ni en⭑ riĉ⭑·a
Eŭrop⭑·o naiv⭑·as rilat⭑·e al⭑ la⭑ grav⭑·eg·aj ekonomi¹·aj problem¹·oj ; iu+foj⭑·e
mal·facil⭑·as sci⭑·i, ĉu⭑ li ironi¹·as aŭ⭑ naiv⭑·as .
naiv⭑·ec·o
Karakter⭑·o de⭑ hom⭑·o naiv⭑·a: mi rid⭑·as pro⭑ li⭑·a naiv⭑·ec·o, aŭ⭑: mi rid⭑·as
li⭑·an naiv⭑·ec·on ; ĉiu, kiu pek⭑·is pro⭑ erar⭑·o aŭ⭑ pro⭑ naiv⭑·ec·o ; sur⭑
li⭑·a vizaĝ⭑·o oni pov⭑·is leg⭑·i esprim⭑·on de⭑ sci⭑+vol⭑·a naiv⭑·ec·o ; ĉu⭑
lingv⭑·o inter·naci⭑·a est⭑·as bezon⭑·a ‐ tiu ĉi⭑ demand⭑·o per⭑ si⭑·a naiv⭑·ec·o
el·vok⭑·os rid⭑·on ĉe⭑ la⭑ est⭑·ont·aj generaci⭑·oj ; ŝi ven⭑·is el⭑ region⭑·o,
en⭑ kiu reg⭑·as […] naiv⭑·ec·o kaj⭑ nenionsciado ; naiv⭑·ec·o far⭑·iĝ·is
ĉarm⭑·o, simpl⭑·ec·o, art⭑·o la⭑ plej⭑ grand⭑·a .
naiv⭑·eg·a
Tro·naiv⭑·a, stult²·et·e naiv⭑·a: [li] ir⭑·is naiv⭑·eg·a al⭑ Varsovi⭑·o kaj⭑
re·ven⭑·is paranoj⁽⁺⁾·a .
naiv⭑·ul·o
Hom⭑·o naiv⭑·a, tro⭑ kred⭑·em·a, ne⭑ tut⭑·e prudent⭑·a: mi vid⭑·is inter⭑ la⭑
naiv⭑·ul·oj, mi rimark⭑·is inter⭑ la⭑ ne·matur⭑·ul·oj jun⭑·ul·on sen·prudent⭑·an
; naiv⭑·ul·o kred⭑·as ĉiu·n vort⭑·on, sed⭑ saĝ⭑·ul·o est⭑·as atent⭑·a pri⭑ si⭑·a
voj⭑·o ; prudent⭑·ul·o antaŭ·vid⭑·as mal·bon⭑·on, kaj⭑ kaŝ⭑·iĝ·as, sed⭑ naiv⭑·ul·oj
antaŭ·en·paŝ⭑·as, kaj⭑ difekt⭑·iĝ·as ; per⭑ si⭑·aj bel⭑·aj kaj⭑ flat⭑·aj vort⭑·oj
ili tromp⭑·as la⭑ kor⭑·ojn de⭑ la⭑ naiv⭑·ul·oj ; naiv⭑·ul·o […] hav⭑·ant·e du⭑
bon⭑·ajn okul⭑·ojn, intenc⭑·e fal⭑·is super⭑ ŝton⭑·o kaj⭑ vund⭑·is al⭑ si la⭑
kap⭑·on naiv⭑·ul·in·et·oj .
naiv⭑·ism·o
Pentr⭑+art⭑·a stil⭑·o de⭑ ne·akademi¹·aj art⭑·ist·oj, oft⭑·e prezent⭑·ant·a
detal⭑·ajn bild¹·ojn de⭑ vilaĝ⭑·aj scen⭑·oj aŭ⭑ pejzaĝ⭑·oj, kun⭑ ne·lert⭑·a
desegn⭑·o kaj⭑ bril⭑·aj kolor⭑·oj: Mil⭑·an Ohnisko ‐ li⭑·a poezi¹·o est⭑·as
kombin⭑·o de⭑ naiv⭑·ism·o uz⭑·ant·a vort⭑-lud⭑·ojn por⭑ ating⭑·i raci¹·ajn
kulmin⁽⁺⁾·ojn kaj⭑ de⭑ nov⭑+dekadenc³·a kompren⭑·o por⭑ tragedi⭑·ism·o kaj⭑
donkiĥot⁽⁺⁾·ism·o .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.37 2024/01/29 15:21:35 ]
__________________________________________________________________