naturalism³·/·o

naturalism³·o

   1.
          Doktrin¹·o ne⭑·ant·a ĉio·n ajn⭑ super·natur⭑·an.

   2.
          Doktrin¹·o laŭ⭑ kiu literatur⭑·o kaj⭑ bel⭑~art⭑·oj cel⭑·u nur⭑ ekzakt⁴·an
          prezent⭑·ad·on de⭑ re·al·aĵ⭑·oj kaj⭑ sen·fantazi¹·an imit⭑·ad·on de⭑ natur⭑·o, sen⭑
          prov⭑·i pli·bel⭑·ig·i kaj⭑ nobl⭑·ig·i ili·n: naturalism³·o origin¹·as en⭑ fort⭑·a
          re·ag⭑·o kontraŭ⭑ la⭑ tro⭑ fantazi¹-riĉ⭑·a romantik²·o . {realism³·o}

   3.
          Tendenc¹·o evolu²·ig·i lingv⭑·on (precip⭑·e plan⭑-lingv⭑·on) konform⭑·e al⭑ la⭑
          „natur⭑·aj“ lingv⭑·oj okcident⭑+eŭrop⭑·aj: mi vol⭑·as konciz²·e montr⭑·i, ke⭑
          est⭑·as ind⭑·e agnosk⁽⁺⁾·i pozitiv¹·an rol¹·on de⭑ raci¹·a natur⭑·ec·o en⭑ fak⭑·a
          termin⭑·ar·o, ne⭑ sin⁸+kant⭑·e al⭑ pur⭑·a naturalism³·o ; lingv⭑·oj
          naturalism³·aj postul⭑·as plej⭑ ebl⭑·an al·proksim⭑·iĝ·on al⭑ etn⁹·o-lingv⭑·oj,
          sekv⭑·e ili ne⭑ cel⭑·as est⭑·i regul⭑·aj kaj⭑ sen·escept⭑·aj . {skem⁴·ism·o}

          Rim.: Fakt¹·e, eĉ⭑ la⭑ vort⭑·o naturalism³·o mem⭑ est⭑·as ekzempl⭑·o pri⭑ si⭑·a
          propr⭑·a senc⭑·o: la⭑ nom⭑·o alud⭑·as „natur⭑·ec·on“, sed⭑ ne⭑ est⭑·as deriv⁴·it·a
          el⭑ „natur⭑·o“, sed⭑ for·mit¹·a ekster⭑ Esperant⭑·o, fremd⭑+manier⭑·e, kaj⭑
          aper⭑·as kiel⭑ prunt⭑-vort⭑·o.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.24 2024/01/29 15:21:35 ]
     __________________________________________________________________