naz⭑·/·o

naz⭑·o

   1.
          Flar⭑-organ¹·o el·star⭑·ant·a el⭑ la⭑ kap⭑·o inter⭑ frunt⭑·o kaj⭑ buŝ⭑·o: rekt⭑·a,
          kurb⭑·a naz⭑·o; naz⭑-lob⁴·oj; pur⭑·ig·i la⭑ naz⭑·on; naz⭑·e, tra⭑ la⭑ naz⭑·o parol⭑·i;
          naz⭑·a+son⭑·a voĉ⭑·o; {naz⭑·aj parol⭑-son⭑·oj} , {naz⭑·aj vokal⭑·oj} ; ne⭑ ŝov⭑·u la⭑
          naz⭑·on en⭑ fremd⭑·an vaz⭑·on (ne⭑ en·miks⭑·u vi·n en⭑ afer⭑·ojn, kiu·j vi·n ne⭑
          koncern⭑·as. {en·iĝ⭑·i} , {zorg⭑·i} ) ; vid⭑·i nur⭑ ĝis⭑ la⭑ pint⭑·o de⭑ si⭑·a
          naz⭑·o (est⭑·i tut⭑·e ne·kapabl⭑·a antaŭ·vid⭑·i kaj⭑ antaŭ·zorg⭑·i. {miop⭑·a} ) ;
          rigard⭑·u la⭑ fakt¹·ojn, kiu·j si·n trov⭑·as antaŭ⭑ vi⭑·a naz⭑·o; mi hav⭑·is
          bon⭑·an naz⭑·on (mi ĝust⭑·e diven⭑·is, konjekt⭑·is, antaŭ·suspekt⭑·is); far⭑·i
          long⭑·an naz⭑·on, for·ir⭑·i kun⭑ long⭑·a naz⭑·o (montr⭑·i konstern⭑·it·an mien⭑·on
          pro⭑ el·rev⭑·iĝ·o, ne⭑ ating⭑·int·e la⭑ esper⭑·it·an rezult²·on); ten⭑·i la⭑ naz⭑·on
          supr⭑·en (est⭑·i arogant⭑·e fier⭑·a) ; konduk⭑·i iu·n per⭑, ĉe⭑, je⭑ la⭑ naz⭑·o
          (laŭ⭑ si⭑·a arbitr⭑·o, {laŭ⭑^2} ).

   2.
          {naz⭑·eg·o}

   3.
          Antaŭ⭑·a, el·star⭑·a part⭑·o de⭑ objekt⭑·o pli⭑ mal·pli⭑ simil⭑·a al⭑ naz⭑·o;
          {bek⭑·o^2} : ŝip⭑-naz⭑·o (antaŭ·aĵ⭑·o, pru⁽⁺⁾·o); naz⭑·o de⭑ plug⭑·il·o; naz⭑·et·o de⭑
          kruĉ⭑·o.

naz⭑·a

   1.
          Rilat⭑·a al⭑ naz⭑·o: la⭑ naz⭑·aj kav⭑·oj.

   2.
          {Naz⭑+son⭑·a} : {naz⭑·a konsonant⭑·o} , {naz⭑·a vokal⭑·o} . {buŝ⭑·a^3}

naz⭑·eg·o

          Dik⭑·a naz⭑·o de⭑ best⭑·o; {muzel⁸·o} : naz⭑·eg·o de⭑ pork⭑·o .

naz⭑·um·o

          {Okul⭑-vitr⭑·oj} fiks¹·it·aj sur⭑ la⭑ naz⭑·o per⭑ pinĉ⭑·a risort⭑·o;
          {naz⭑-pinĉ⭑·il·o} : li el·pren⭑·is naz⭑·um·on el⭑ or⭑·a ing⭑·o, viŝ⭑·is ĝi·n per⭑
          neĝ⭑-blank⭑·a naz⭑-tuk⭑·o, met⭑·is ĝi·n sur⭑ la⭑ naz⭑·on kaj⭑ kun⭑ vigl⭑·e
          mem·kontent⭑·a rid⭑·et·o ĉirkaŭ·rigard⭑·is ĉiu·jn sid⭑·ant·ojn .

alt⭑+naz⭑·a

          Tro⭑ mem·fier⭑·a, {arogant⭑·a} , {mal·modest⭑·a} : la⭑ pseŭdo·filozof¹·o
          est⭑·as ... despot¹·a kaj⭑ alt⭑+naz⭑·a .

kusp⁽⁺⁾+naz⭑·a

          Kies⭑ naz⭑·o (plej⭑+part⭑·e, mal·long⭑·a) ŝajn⭑·as turn⭑·it·a supr⭑·en: Sokrat⁽⁺⁾·o
          est⭑·is kusp⁽⁺⁾+naz⭑·a;  est⭑·is (...) ebl⭑·e iom⭑·et·e tro⭑
          kusp⁽⁺⁾+naz⭑·a, sed⭑ ankoraŭ⭑ ne⭑ est⭑·as decid⭑·it·e, ĉu⭑ tiu propr⭑·ec·o est⭑·as
          makul⭑·o de⭑ bel⭑·ec·o .

man⭑+naz⭑·um·o

          {Okul⭑-vitr⭑·oj} pro·vizit⭑·aj per⭑ ten⭑·il·o, kiu·jn oni man⭑-ten⭑·as kaj⭑
          proksim⭑·ig·as al⭑ la⭑ vizaĝ⭑·o por⭑ tra·rigard⭑·i: ĝis⭑ la⭑ 19-a jar⭑-cent⭑·o
          tond⭑·il+form⭑·aj okul⭑-vitr⭑·oj aŭ⭑ man⭑+naz⭑·um·oj est⭑·is prefer⭑·at·aj ...
          man⭑+naz⭑·um·o est⭑·is ankaŭ⭑ brit⁹·a invent⁸·aĵ·o, de⭑ iu  en⭑
          la⭑ 18-a jar⭑-cent⭑·o .

stump³+naz⭑·a

          {kusp⁽⁺⁾+naz⭑·a}

          Rim.: La⭑ metafor¹·o sur·baz¹·e de⭑ stump- est⭑·as sufiĉ⭑·e inter·naci⭑·a,
          tamen⭑ ĝi est⭑·as evit⭑·ind·a ĉar⭑ ali⭑·aj simil⭑·aj kombin⭑·aĵ·oj oft⭑·e
          indik³·as rezult²·on de⭑ kripl⭑·ig·o (stump³·a vost⭑·o, orel⭑·o ktp).

naz⭑-son⭑·o

          {Parol⭑-son⭑·o} dum⭑ kies⭑ artikulaci⁽⁺⁾·o la⭑ vel⭑·o est⭑·as mal·lev⭑·it·a kaj⭑
          inter·komunik⭑·ig·as la⭑ buŝ⭑·on kun⭑ la⭑ naz⭑·a kav⭑·o: la⭑ franc⭑·a lingv⭑·o
          ver⭑·e ne⭑ bezon⭑·as ir⭑·i trans⭑ la⭑ pur⭑·an rim⭑·on, ĝi⭑·an rim⭑·ad·on ja⭑
          envi⭑·ind·e help⭑·as la⭑ naz⭑-son⭑·oj, kiu·j en·glut⭑·as post⭑ si ĉiu·jn
          konsonant⭑·ojn . {naz⭑·a konsonant⭑·o} , {naz⭑·a vokal⭑·o}

naz⭑·a konsonant⭑·o

          {Konsonant⭑·o} kiu est⭑·as {naz⭑-son⭑·o} : du⭑ fonem⁽⁺⁾·oj esperant⭑·aj est⭑·as
          naz⭑·aj konsonant⭑·oj: /m/ kaj⭑ /n/. N est⭑·as dent⭑·a naz⭑·a konsonant⭑·o .

naz⭑·a vokal⭑·o

          {Vokal⭑·o} kiu est⭑·as {naz⭑-son⭑·o} : en⭑ la⭑ mal·nov⭑+slav⁽⁺⁾·a ekzist⭑·is naz⭑·aj
          vokal⭑·oj... .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.130 2024/01/29 15:21:35 ]
     __________________________________________________________________