vidu ankaŭ la klarigojn
nitrogen⁽⁺⁾·/·o

nitrogen⁽⁺⁾·o (N)

          {Azot·o} : la plej grav·a propr·ec·o de la humus⁽⁺⁾·o ( {hum⁴·o} ) est·as
          ties kapabl·o ten·i la element¹·on nitrogen⁽⁺⁾·o en organik⁹·a kombin·aĵ·o ;
          pli·a polu⁽⁺⁾·ad·o de river·oj pro nitrogen⁽⁺⁾·o el sterk·oj kaj el la urin·o
          de la bov·in·oj .

   Rim.: Iu·j aŭtor·oj asert¹·as, ke la vort·oazot·oest·aseks·a ne·ĥemi·a
   nom·okaj ke nun prefer·ind·as uz·i la vort·onnitrogen⁽⁺⁾·o“. Probabl³·e tiu·j
   aŭtor·oj sen·pri·pens·e projekci¹·as ekster·en la vort-uz·on de si·a naci·a
   lingv·o. En Esperant·o la vort·oazot·oest·as Fundament·a, kaj tial rest·os
   en la lingv·o por ĉiam. Neces·as serioz·aj motiv¹·oj por arkaik³·ig·i kaj
   mal·rekomend·i Fundament·an vort·on, kaj ĉi-okaz·e tia·j argument·oj ne
   ekzist·as  est·as ne·valid⁴·aj. _Unu·e_, per si mem la vort·oazot·oprezent·as nenia·n mal·avantaĝ⁸·on: ĝi est·as ne·long·a, bel+son·a, ne·konfuz·ebl·a.
   Tiu+rilat·e ĝi est·as  pli bon·a olnitrogen⁽⁺⁾·o“, kiu est·as pli long·a,
   son·as simil·e alhidrogen·o“, kaj aspekt¹·as kvazaŭ kombin·o denitrokajgen⁹·o“ (etimologi²·e ĝust·e tiel ja est·as, sed en la kadr·o de Esperant·o
   tia analiz¹·o est·as ĝen·a, ĉar mis·gvid·a kaj mal·koher⁹·a kun la senc·o degen⁹·o“). _Du·e_, la esperant·a nom·o ne nepr·e sekv·as la ĥemi·an
   nomenklatur⁽⁺⁾·on: neniu propon·as ŝanĝ·ior·o“n al iuaŭrumo“. _Tri·e_, en
   mult·aj lingv·oj la termin·o sam·e~tim·a kielazot·oest·as tut·e ĥemi·a,
   neniom arĥaik³·a kaj en iu·j el ili sen·rival·a; ekz-e en la rus·a, franc·a,
   ital⁸·a, ruman⁸·a, grek⁸·a, pol·a. _Kvar·e_, se oni tamen vol·as anstataŭ·ig·iazot·o“n, tiam pli konven·a alternativ²·o est·us _nitro_, mal·pli long·a kaj
   real¹·e produktiv⁽⁺⁾·a en la nomenklatur⁽⁺⁾·o.

   [artikol-versi⁹·o: 1.35 2024/01/29 15:59:10 ]
     __________________________________________________________________