vidu ankaŭ la klarigojn
nobl·/·a

nobl·a

   1.
          (iu) Hav·ant·a alt·ajn kaj mal·vulgar¹·ajn moral¹·ajn kvalit¹·ojn,
          sen·riproĉ·e just·a, brav·a, honest·a kaj mal·egoism¹·a: ni·a nobl·a
          amik·o, s-ro  . al la nobl·aj kaj energi·aj
          kondukt⁽⁺⁾·ant·oj kaj labor·ant·oj de la London·a Klub·o Esperant·a ni·a
          afer·o ŝuld·as kor·an dank·on ; vi·a reĝ·o est·as de nobl·a de·ven·o ;
          tut·e ne ĉiu·j, kiu·j hav·is sur si velur·on kaj or·on, est·is la plej
          nobl·aj ; ŝi est·is […] perfekt·e nobl·a spirit·o kaj anim·o kaj kun
          kor·o kapabl·a sincer·e ampleks·i ĉio·n, kio·n Di·o kre·is ; la nobl·a
          duk-in·o de Turingi⁽⁺⁾·o […] mem ir·ad·is en la plej mal·riĉ·ajn lok·ojn,
          kaj al·port·ad·is al la mal·san·ul·oj konsol·on kaj re·freŝ·ig·on ; ni
          dank·e salut·as la nobl·an naci·on, kiu ni·n bon+ven·ig·as hodiaŭ en ni·a
          propr·a mond-lingv·o . {altruist⁽⁺⁾·a} , {disting·a} , {elegant¹·a} ,
          {hero·a} , {mal·avar·a} , {sin⁸+don·a}

          Rim.: Ne konfuz·unobl·akaj „ {nobel·a} “!

   2.
          Ide·o, kondut·o, ag·o, cel·o, karakter·o baz¹·it·a sur alt·aj moral¹·aj
          princip·oj, propr·aj al hom·o nobl·a^1: nobl·a karakter·o, kondut·o,
          verk·o; plej nobl·aj motiv¹·oj ; vi·a nobl·a sci-vol·o pov·as est·i
          kontent·ig·it·a ; [pen·i] por tiu nobl·a task¹·o ; mal·facil·a kaj nobl·a
          viv·o ; nobl·a sin⁸-ten·o ; la mult·aj nobl·aj cel·oj de la konferenc²·o .
          {etik¹·a} , {ideal¹·a}

   3.
          Karakteriz¹·ant·a ·on eminent·an pro si·a kvalit¹·o, super·ant·an ali·ajn
          ·ojn sam+tip¹·ajn: La nobl·a Koran·o ; prem·it·a kaviar·o en vaz·et·o,
          marin²·it·aj nobl·aj bolet⁽⁺⁾·oj (  ) sur teler·o ; por
          la antikv·aj popol·oj de la land·o Meksik⁸·o, agav⁽⁺⁾·o est·is di·o-plant·o,
          la nobl·a vegetal⁸·o el kiu oni el·tir·is ĉio·n por sub·ten·i la viv·on .
          {bon+spec·a} , {fajn⁽⁺⁾·a} , {alt+kvalit¹·a} , {rafin·it·a}

   4.
          Mal·mult·e reakci³·em·a: nobl·a metal·o (or·o, platen·o ks); {nobl·a gas·o}
          ; [li] anstataŭ nobl·aj metal·oj vol·us met·i mizer·ajn fals·aĵ·ojn .
          {inert⁴·a^2}

nobl·aĵ·o

          Ag·o nobl·a, bon+far·a, afer·o respekt·ind·a: la kongres·an·o plej oft·e
          ven·as hejm·en nobl·e agord·it·a, instig·it·a al nobl·aĵ·oj .

nobl·ig·i

   (tr)

          Ig·i nobl·a, konduk·i al alt·aj, mal·egoism¹·aj pens·oj kaj ag·oj:
          estetik¹·a sent·o nobl·ig·as kaj lev·as la anim·on super la […]
          ordinar·a, vulgar¹·a viv·o ; ni dev·as nobl·ig·i la karakter·on de la
          infan·oj ;  pens·is, ke oni dev·as pli mult·e akcent·i
          kultur¹·an kler·ec·on por nobl·ig·i la spirit·on .

nobl·ul·o

          Hom·o nobl·a, bon·e, just·e ag·ant·a, estim·ind·a: ne est·as bon·e […]
          bat·i nobl·ul·on, kiu ag·as just·e ; nobl·ul·o hav·as intenc·ojn nobl·ajn,
          kaj li rest·as en nobl·ec·o ; la mond·o ne posed·as mult·ajn tia·jn
          nobl·ul·ojn, kiel […] vi ; mi prefer·us est·i insult·at·a de
          mal·nobl·ul·o, ol est·i mal·estim·at·a de nobl·ul·o .

mal·nobl·a

          Moral¹·e mal·bon·a, hont·ind·a, mal·estim·ind·a, {fi·a} : ho, kiel mi
          est·as mal·nobl·a, kanajl·a, krim·a! ; ni fort·e mal·estim·as tiu·n ĉi
          mal·nobl·an hom·on .

mal·nobl·aĵ·o

          Mal·nobl·a, mal·moral¹·a, mal·estim·ind·a far·o: ho kia ĝoj·o, konfid·i
          sol·e al si mem sen ia skrupul²·o, hipokrit·o  hezit³·o, tiu·jn
          mal·facil·ajn konfes·ojn, la propr·ajn mal·nobl·aĵ·ojn, respekt·ant·e nur
          la memor·an ver·on .

mal·nobl·ig·i

   (tr)

          Ig·i mal·nobl·a; {korupt³·i^2} : mal·nobl·ig·it·a […] gent·o .

mal·nobl·ul·o

          Hom·o mal·nobl·a, {fi·ul·o} : li est·as mensog·ist·o kaj mal·nobl·ul·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.35 2024/01/29 15:59:31 ]
     __________________________________________________________________