nominaci⁽⁺⁾·/·o

nominaci⁽⁺⁾·o

          Substantiv⭑·a epitet¹·o, kiu montr⭑·as la⭑ ident¹·ec·on de⭑ la⭑ afer⭑·o,
          normal¹·e per⭑ ĝi⭑·a propr⭑·a nom⭑·o: tio est⭑·is en⭑ la⭑ monat⭑·o Maj⭑·o (la⭑
          nom⭑·o Maj⭑·o est⭑·as nominaci⁽⁺⁾·o de⭑ la⭑ vort⭑·o monat⭑·o); ni vizit⭑·is la⭑
          urb⭑·on Pariz⭑·o ; sinjor⭑·o Petr⭑·o kaj⭑ li⭑·a edz⭑·in·o tre⭑ am⭑·as mi⭑·ajn
          infan⭑·ojn .

          Rim. 1: Nominaci⁽⁺⁾·o star⭑·as ĉiam⭑ post⭑ si⭑·a ĉef·vort⭑·o, kaj⭑ est⭑·u en⭑
          nominativ⭑·o.

          Rim. 2: Ne⭑ uz⭑·u la⭑ prepozici⭑·on de⭑ antaŭ⭑ nominaci⁽⁺⁾·o: ne⭑ *la⭑ urb⭑·o de⭑
          nov⭑·-~jork⭑·o*, sed⭑ la⭑ urb⭑·o nov⭑·-~jork⭑·o.

          Rim. 3: Oni oft⭑·e pov⭑·as en·met⭑·i la⭑ fraz¹-part⭑·on kiu nom⭑·iĝ·as antaŭ⭑
          nominaci⁽⁺⁾·o: ... monat⭑·o, kiu nom⭑·iĝ·as Maj⭑·o; ... urb⭑·on, kiu nom⭑·iĝ·as
          Pariz⭑·o.

   {apozici²·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.7 2022/03/24 10:41:40 ]
     __________________________________________________________________