nu⭑

nu⭑

   1.
          {Interjekci⭑·o} serv⭑·ant·a por⭑ kuraĝ⭑·ig·i aŭ⭑ atent⭑·ig·i pri⭑ io sekv⭑·ant·a:
          nu⭑, ir⭑·u rapid⭑·e; nu⭑, aŭskult⭑·u la⭑ fin⭑·on ; nu⭑, ĉu⭑ vi est⭑·as pret⭑·a?

   2.
          {Konjunkci⭑·o} serv⭑·ant·a por⭑ en·konduk⭑·i nov⭑·an fakt¹·on kaj⭑ special⭑·e la⭑
          du⭑·an propozici²·on de⭑ silogism²·o: ĉiu·j hom⭑·oj dev⭑·as mort⭑·i, nu⭑,
          Sokrat⁽⁺⁾·o est⭑·as hom⭑·o, do⭑ Sokrat⁽⁺⁾·o dev⭑·as mort⭑·i; nu⭑, ni dev⭑·as
          konstat⭑·i, ke⭑ malgraŭ⭑ ni⭑·aj klopod⭑·oj la⭑ propon⭑·o est⭑·is
          mal·akcept⭑·it·a.

   Rim.: Rilat⭑·e al⭑ la⭑ interjekci⭑·a senc⭑·o oni pov⭑·as sekv⭑·ig·i sen·per⭑·e la⭑
   vort⭑·on nu⭑ per⭑ kri⭑-sign⭑·o (!) aŭ⭑ tri⭑-punkt⭑·o (...), por⭑ pli⭑ bon⭑·e disting⭑·i
   ĝi·n de⭑ la⭑ konjunkci⭑·a senc⭑·o.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.27 2023/09/03 06:36:23 ]
     __________________________________________________________________