vidu ankaŭ la klarigojn
nub·/·o

nub·o

   1.
          Amas·iĝ·o da mal·grand·aj akv·o-gut·et·oj  glaci-kristal·oj
          kondens⁽⁺⁾·iĝ·int·aj kiel {aerosol⁽⁺⁾·o} pro iom·a tro+satur·ec·o de la aer·o:
          griz·aj nub·oj pel·it·aj de la vent·o; maten·e, komenc·iĝ·is tondr·oj kaj
          fulm·oj, kaj dens·a nub·o est·is super la mont·o ; dens·aj nub·oj,
          plen·aj de akv·o ; la sun·o subit·e si·n montr·is el la nub·oj ; la
          en·nub·a lun·o ;  sid·is, kiel fal·int·a el nub·oj (tut·e
          surpriz·it·e) ; nub·ar·o . {nebul·o} {vapor·o}

   2.
          Ia amas·o, kiu mal·klar·ig·as  mal·help·as la vid·on: nub·o da polv·o
          lev·iĝ·is sur la strat·o; li el·blov·is grand·an nub·on da fum·o ;
          ĉirkaŭ·it·a de la nub·o de l' incens²·oj ; ĉirkaŭ·it·a de nub·oj de
          bonodorfumo ; la blu·a fum·o de pulv·o tir·iĝ·is kiel nub·oj tra inter
          la mal·lum·aj arb·oj ; nub·oj de anser·oj, anas·oj kaj cikoni·oj
          lev·iĝ·is ; [ili] vetur·is al la sud·o, kontraŭ la flu·o de Nil⁽⁺⁾·o,
          ĉirkaŭ·it·aj de nub·o de ŝip·oj ; sang·a nub·o kovr·is li·ajn okul·ojn.

   3.
          Ĉio, kio mal·seren²·ig·as, mal·trankvil·ig·as, mal·ĝoj·ig·as 
          mal·klar·ig·as la spirit·on: tiu mal·konsent·o met·is nub·on en ili·an
          amik·ec·on; nub·o pas·is sur li·a vizaĝ·o ; ankoraŭ ĉiam nub·oj sur la
          frunt·o ? nub·o sur ili·a feliĉ·o; nub·o da ĉagren·o kovr·is li·an
          frunt·on; dron·i en nub·oj kaj ĥimer·oj {nebul·o^3} , {ombr·o} ,
          {vual·o}

nub·a

   1.
          Kovr·it·a, plen·a de nub·oj: nub·a ĉiel·o, veter·o; tag·o nub·a kaj
          mal·lum·a ; la vesper·o est·is varm·a, sed nub·a ; Rejn⁽⁺⁾·o rul·iĝ·as
          antaŭ·en kiel unu sol·a long·a ond·o, fal·eg·as, est·as vip·at·a kaj
          ali+form·iĝ·as en neĝ-blank·ajn nub·ajn mas·ojn .

   2.
          Mal·klar·a, {nebul·a} : nub·a stil·o, teori·o, spirit·o; ne uz·u nub·ajn
           dub·ajn vort·ojn .

   3.
          Mal·seren²·a, mal·trankvil·a, mal·ĝoj·a: serv·ist·in·o, kiu antaŭ moment·o
          en·ir·is mal·gaj·a kaj nub·a ; {nub+mien·a} .

sen·nub·a

   1.
          Sen nub·oj, {seren²·a} : maten·o sen·nub·a ; anonc·o, okaz·int·a kiel
          fulm·o en sen·nub·a ĉiel·o .

   2.
          Ne per·turb³·at·a, trankvil·a, gaj·a, {seren²·a} : lok·oj, en kiu·j
          dis·volv·iĝ·is la sen·nub·a idili·o de ŝi·a infan·ec·o kaj de ŝi·a unu·a
          jun·ec·o ; dolor·o, kiu traf·is la ĝis tiam sen·nub·an viv·on .

   [artikol-versi⁹·o: 1.119 2024/01/29 15:59:31 ]
     __________________________________________________________________