vidu ankaŭ la klarigojn
nub⭑·/·o
nub⭑·o
1.
Amas⭑·iĝ·o da⭑ mal·grand⭑·aj akv⭑·o-gut⭑·et·oj aŭ⭑ glaci⭑-kristal⭑·oj
kondens⁽⁺⁾·iĝ·int·aj kiel⭑ {aerosol⁽⁺⁾·o} pro⭑ iom⭑·a tro⭑+satur⭑·ec·o de⭑ la⭑ aer⭑·o:
griz⭑·aj nub⭑·oj pel⭑·it·aj de⭑ la⭑ vent⭑·o; maten⭑·e, komenc⭑·iĝ·is tondr⭑·oj kaj⭑
fulm⭑·oj, kaj⭑ dens⭑·a nub⭑·o est⭑·is super⭑ la⭑ mont⭑·o ; dens⭑·aj nub⭑·oj,
plen⭑·aj de⭑ akv⭑·o ; la⭑ sun⭑·o subit⭑·e si·n montr⭑·is el⭑ la⭑ nub⭑·oj ; la⭑
en·nub⭑·a lun⭑·o ; sid⭑·is, kiel⭑ fal⭑·int·a el⭑ nub⭑·oj (tut⭑·e
surpriz⭑·it·e) ; nub⭑·ar·o . {nebul⭑·o} {vapor⭑·o}
2.
Ia⭑ amas⭑·o, kiu mal·klar⭑·ig·as aŭ⭑ mal·help⭑·as la⭑ vid⭑·on: nub⭑·o da⭑ polv⭑·o
lev⭑·iĝ·is sur⭑ la⭑ strat⭑·o; li el·blov⭑·is grand⭑·an nub⭑·on da⭑ fum⭑·o ;
ĉirkaŭ⭑·it·a de⭑ la⭑ nub⭑·o de⭑ l'⭑ incens²·oj ; ĉirkaŭ⭑·it·a de⭑ nub⭑·oj de⭑
bonodorfumo ; la⭑ blu⭑·a fum⭑·o de⭑ pulv⭑·o tir⭑·iĝ·is kiel⭑ nub⭑·oj tra⭑ inter⭑
la⭑ mal·lum⭑·aj arb⭑·oj ; nub⭑·oj de⭑ anser⭑·oj, anas⭑·oj kaj⭑ cikoni⭑·oj
lev⭑·iĝ·is ; [ili] vetur⭑·is al⭑ la⭑ sud⭑·o, kontraŭ⭑ la⭑ flu⭑·o de⭑ Nil⁽⁺⁾·o,
ĉirkaŭ⭑·it·aj de⭑ nub⭑·o de⭑ ŝip⭑·oj ; sang⭑·a nub⭑·o kovr⭑·is li⭑·ajn okul⭑·ojn.
3.
Ĉio, kio mal·seren²·ig·as, mal·trankvil⭑·ig·as, mal·ĝoj⭑·ig·as aŭ⭑
mal·klar⭑·ig·as la⭑ spirit⭑·on: tiu mal·konsent⭑·o met⭑·is nub⭑·on en⭑ ili⭑·an
amik⭑·ec·on; nub⭑·o pas⭑·is sur⭑ li⭑·a vizaĝ⭑·o ; ankoraŭ⭑ ĉiam⭑ nub⭑·oj sur⭑ la⭑
frunt⭑·o ? nub⭑·o sur⭑ ili⭑·a feliĉ⭑·o; nub⭑·o da⭑ ĉagren⭑·o kovr⭑·is li⭑·an
frunt⭑·on; dron⭑·i en⭑ nub⭑·oj kaj⭑ ĥimer⭑·oj {nebul⭑·o^3} , {ombr⭑·o} ,
{vual⭑·o}
nub⭑·a
1.
Kovr⭑·it·a, plen⭑·a de⭑ nub⭑·oj: nub⭑·a ĉiel⭑·o, veter⭑·o; tag⭑·o nub⭑·a kaj⭑
mal·lum⭑·a ; la⭑ vesper⭑·o est⭑·is varm⭑·a, sed⭑ nub⭑·a ; Rejn⁽⁺⁾·o rul⭑·iĝ·as
antaŭ⭑·en kiel⭑ unu⭑ sol⭑·a long⭑·a ond⭑·o, fal⭑·eg·as, est⭑·as vip⭑·at·a kaj⭑
ali⭑+form⭑·iĝ·as en⭑ neĝ⭑-blank⭑·ajn nub⭑·ajn mas⭑·ojn .
2.
Mal·klar⭑·a, {nebul⭑·a} : nub⭑·a stil⭑·o, teori⭑·o, spirit⭑·o; ne⭑ uz⭑·u nub⭑·ajn
aŭ⭑ dub⭑·ajn vort⭑·ojn .
3.
Mal·seren²·a, mal·trankvil⭑·a, mal·ĝoj⭑·a: serv⭑·ist·in·o, kiu antaŭ⭑ moment⭑·o
en·ir⭑·is mal·gaj⭑·a kaj⭑ nub⭑·a ; {nub⭑+mien⭑·a} .
sen·nub⭑·a
1.
Sen⭑ nub⭑·oj, {seren²·a} : maten⭑·o sen·nub⭑·a ; anonc⭑·o, okaz⭑·int·a kiel⭑
fulm⭑·o en⭑ sen·nub⭑·a ĉiel⭑·o .
2.
Ne⭑ per·turb³·at·a, trankvil⭑·a, gaj⭑·a, {seren²·a} : lok⭑·oj, en⭑ kiu·j
dis·volv⭑·iĝ·is la⭑ sen·nub⭑·a idili⭑·o de⭑ ŝi⭑·a infan⭑·ec·o kaj⭑ de⭑ ŝi⭑·a unu⭑·a
jun⭑·ec·o ; dolor⭑·o, kiu traf⭑·is la⭑ ĝis⭑ tiam⭑ sen·nub⭑·an viv⭑·on .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.119 2024/01/29 15:59:31 ]
__________________________________________________________________