nur⭑

nur⭑

   Adverb⭑·o signif⭑·ant·a:

   1.
          Tiom⭑, kaj⭑ ne⭑ pli⭑ ol⭑ tiom⭑ (kiom⭑ sekv⭑·as); tio, kaj⭑ ne⭑ pli⭑ ol⭑ tio
          (kio sekv⭑·as): en⭑ la⭑ ĉambr⭑·o sid⭑·is nur⭑ kelk⭑·e da⭑ hom⭑·oj ; la⭑ bilet³·o
          kost⭑·as nur⭑ unu⭑ frank⭑·on; tuj⭑ post⭑ la⭑ hejt⭑·o la⭑ forn⭑·o est⭑·is
          varm⭑·eg·a, post⭑ unu⭑ hor⭑·o ĝi est⭑·is jam⭑ nur⭑ varm⭑·a, post⭑ du⭑ hor⭑·oj ĝi
          est⭑·is nur⭑ iom⭑ varm⭑·et·a ; li est⭑·as nur⭑ dek⭑+jar⭑·a; ŝi est⭑·as ne⭑ nur⭑
          bel⭑·a, sed⭑ ankaŭ⭑ bon⭑·a; Esperant⭑·o est⭑·as nur⭑ lingv⭑·o ; aŭskult⭑·u nur⭑;
          ŝi nur⭑ plor⭑·is.

   2.
          Ne⭑ ali⭑·e ol⭑: li pov⭑·as parol⭑·i nur⭑ angl⭑·e; mi tio·n far⭑·is nur⭑ por⭑
          plaĉ⭑·i al⭑ vi; vi⭑·a vin⭑·o est⭑·as nur⭑ ia⭑ abomen⭑·a acid⭑·aĵ·o ; en⭑ ni⭑·a
          land⭑·o si·n ne⭑ trov⭑·as mont⭑·oj sed⭑ nur⭑ mont⭑·et·oj ; rigard⭑·ad·i
          Esperant⭑·on nur⭑ de⭑ ĝi⭑·a flank⭑·o praktik⭑·a kaj⭑ uz⭑·ad·i ĝi·n nur⭑ por⭑ si⭑·a
          util⭑·o .

   3.
          Ne⭑ pli⭑ fru⭑·e ol⭑: li re·ven⭑·os nur⭑ morgaŭ⭑; oni kompren⭑·os nur⭑ iam⭑
          post⭑·e .

   4.
          Ne⭑ pli⭑ mal·fru⭑·e ol⭑: mi atend⭑·os vi·n nur⭑ ĝis⭑ la⭑ 6a.

   Rim. 1: Sam⭑·e kiel⭑ _ne⭑_, la⭑ adverb⭑·o _nur⭑_ dev⭑·as ĉiam⭑ sen·per⭑·e star⭑·i antaŭ⭑
   la⭑ vort⭑·o, kiu·n ĝi koncern⭑·as kaj⭑ lim⭑·ig·as: mi dezir⭑·as nur⭑ iom⭑ promen⭑·i kun⭑
   vi; mi dezir⭑·as promen⭑·i nur⭑ kun⭑ vi; ni dir⭑·os nur⭑ kelk⭑·ajn vort⭑·ojn pri⭑ la⭑
   lingv⭑·oj art⭑·aj; ni dir⭑·os tial⭑ kelk⭑·e da⭑ vort⭑·oj nur⭑ pri⭑ la⭑ lingv⭑·oj art⭑·aj ;
   [tio est⭑·as] batal⭑·il·o nur⭑ de⭑ pseŭdo·instru⭑·it·aj sofist¹·oj ; ni sci⭑·as, ke⭑ vi
   kutim⭑·as rilat⭑·i kun⭑ estim⭑·o nur⭑ al⭑ tia·j argument⭑·oj, kiu·j […] ; al⭑
   labor⭑·ad·o por⭑ Esperant⭑·o instig⭑·as ni·n […] nur⭑ la⭑ pens⭑·o pri⭑ la⭑ grand⭑·a
   ide⭑·o, kiu·n lingv⭑·o inter·naci⭑·a en⭑ si en·hav⭑·as ni pov⭑·os venk⭑·i nur⭑ se⭑ ni
   zorg⭑·em·e konserv⭑·os al⭑ ni⭑·a lingv⭑·o ĝi⭑·an simpl⭑·ec·on kaj⭑ facil⭑·ec·on; per⭑
   re·form⭑·ad·o ni nur⭑ perd⭑·os ĉio·n akir⭑·it·an ; li rapid⭑·is, kiel⭑ li nur⭑ pov⭑·is ;
   nur⭑ post⭑ long⭑·a serĉ⭑·ad·o ni trov⭑·is ili·n.
   Rim. 2: En⭑ mult⭑·aj okaz⭑·oj la⭑ vort⭑·oj „nur⭑“ kaj⭑ „ {sol⭑·e} “ est⭑·as
   sam⭑+valor⭑·aj: nur⭑ li (aŭ⭑ li sol⭑·e) est⭑·as kulp⭑·a. Sed⭑ ambaŭ⭑ ne⭑ est⭑·as
   ĉiu+okaz⭑·e sam⭑+signif⭑·aj kaj⭑ indiferent⭑·e uz⭑·ebl·aj: li nur⭑ promen⭑·is signif⭑·as:
   li ne⭑ far⭑·is ali⭑·on ol⭑ promen⭑·i; li sol⭑·e promen⭑·is pov⭑·as signif⭑·i: _li
   promen⭑·is izol⭑·e, est⭑·ant·e sol⭑·a_ aŭ⭑: _li, inter⭑ la⭑ ceter⭑·aj, est⭑·is la⭑ sol⭑·a,
   kiu promen⭑·is_. En⭑ tiu ĉi⭑ last⭑·a senc⭑·o la⭑ fraz¹·et·o egal⭑~valor⭑·as kiel⭑: nur⭑
   li promen⭑·is. Tamen⭑ est⭑·as konsil⭑·ind·e, pro⭑ klar⭑·ec·o, uz⭑·i la⭑ esprim⭑·on _li
   sol⭑·e promen⭑·is_ nur⭑ en⭑ la⭑ unu⭑·a signif⭑·o.  uz⭑·is oft⭑·e la⭑ esprim⭑·on
   „sol⭑·e nur⭑“.

nur⭑·a

          Ne⭑ pli⭑·a ol⭑, ne⭑ ali⭑·a ol⭑, tut⭑·e aparten⭑·ant·a al⭑ unu⭑ spec⭑·o,
          unu⭑+karakter⭑·a, {simpl⭑·a ^2} , {pur⭑·a ^1} : tio est⭑·as nur⭑·a erar⭑·o
          (nenio ali⭑·a ol⭑ erar⭑·o); tio est⭑·as nur⭑·a hazard²·o (ne⭑ pli⭑ ol⭑
          hazard²·o); la⭑ nur⭑·a blek⭑·o de⭑ leon⭑·o tim⭑·ig·as ĉiu·jn best⭑·ojn; ĉu⭑ ĝi
          serv⭑·us por⭑ io ali⭑·a, ol⭑ por⭑ nur⭑·a incens²·ad·o ? li⭑·a nur⭑·a
          al·proksim⭑·iĝ·o kompromit³·is vir⭑·in·on ; la⭑ aŭtor⭑·o sukces⭑·is jam⭑ en⭑ la⭑
          nur⭑·an titol⭑·on en·ŝov⭑·i 6 nul⭑·ojn !

          Rim.: Ne⭑ konfuz⭑·u „nur⭑·a“ kaj⭑ {sol⭑·a} : li est⭑·as nur⭑·a fi·ul⭑·o (nenio
          ali⭑·a ol⭑ fi·ul⭑·o); li est⭑·as (la⭑) sol⭑·a fi·ul⭑·o (unu⭑-nur⭑·a, sen·komplic⁽⁺⁾·a).

nur⭑~nur⭑·a

          Ver⭑·e nur⭑·a, sen⭑ io krom⭑·a: tiu ĉi⭑ tri⭑·op·o est⭑·as nur⭑~nur⭑·aj amik⭑·oj,
          kiu·jn la⭑ komun⭑·um·estr·o hav⭑·as .

unu⭑-nur⭑·a

          {Unik³·a} : ŝi⭑·a unu⭑-nur⭑·a fil⭑·o; ekzist⭑·as unu⭑-nur⭑·a Di⭑·o, re·kon⭑·at·a kaj⭑
          ador⭑·at·a de⭑ ĉiu·j religi⭑·oj . unu⭑-nur⭑·a kaj⭑ perfekt⭑·e komun⭑·a lingv⭑·o
          prezent⭑·as, laŭ⭑ Komeni⁽⁺⁾·o, plej⭑ bon⭑·an solv⭑·on de⭑ hom⭑·aj problem¹·oj
          est⭑·as io sklav⭑·ec·a, humil⭑·ig·a en⭑ tio […] ke⭑ la⭑ unu⭑-nur⭑·a pens⭑·o, est⭑·u
          ĝi eĉ⭑ tre⭑·eg·e grav⭑·a, el·prem⭑·is el⭑ li ĉiu·jn ali⭑·ajn, ŝirm⭑·is la⭑
          viv⭑·ajn kolor⭑·ojn kaj⭑ son⭑·ojn de⭑ la⭑ mond⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.118 2024/01/29 15:59:31 ]
     __________________________________________________________________