rubus¹·/·o

rubus¹·o

   1.
          {Genr⁹·o} el⭑ famili⭑·o {rozac⁽⁺⁾·oj} (), dorn⭑·a arbed⁽⁺⁾·o kun⭑ ruĝ⭑·aj aŭ⭑
          nigr⭑·aj, dolĉ⭑·aj, manĝ⭑·ebl·aj plur⁴~frukt⭑·oj. Unu⭑ ĝi⭑·a speci⁽⁺⁾·o est⭑·as la⭑
          {framb⭑·uj·o} .

   2.
          {Speci⁽⁺⁾·o} de⭑ {rubus¹·o ^1} ( = arbust⁶·a rubus¹·o), kun⭑ nigr⭑·a
          plur⁴~frukt⭑·o: tio est⭑·as tre⭑ respekt⭑·ind·a alt⭑·a salik⭑·o, sed⭑
          tuber⭑-plen⭑·a kaj⭑ mal·jun⭑·a, en⭑ la⭑ mez⭑·o ĝi est⭑·as dis·fend⭑·it·a, kaj⭑ el⭑
          la⭑ kav⭑·aĵ·o el·kresk⭑·as herb⭑·o kaj⭑ rubus¹·o ; flor⭑·ant·aj konvolvul²·oj kaj⭑
          trunk⭑·et·aĵ·oj de⭑ rubus¹·o, en⭑ form⭑·o de⭑ long⭑·aj girland¹·oj pend⭑·is inter⭑
          la⭑ arb⭑·oj ; la⭑ abel⭑·oj zum⭑·ad·is ĉirkaŭ⭑ la⭑ antikv⭑·a juĝ⭑-lok⭑·o, la⭑
          volv⭑·o-trunk⭑·oj de⭑ rubus¹·o volv⭑·iĝ·is super⭑ la⭑ ofer⭑-altar⭑·o, kiu, lav⭑·it·a
          de⭑ la⭑ pluv⭑·o, bril⭑·is en⭑ la⭑ lum⭑·o de⭑ la⭑ sun⭑·o ; rubus¹·aj long⭑·aj
          branĉ⭑·oj etend⭑·is si·n super⭑ la⭑ mal·nov⭑·aj ŝton⭑·oj ; rubus¹+arb⭑·et·o .

   3.
          {Rubus¹-ber⭑·o} : mi plant⭑·is rubus¹·uj·on kaj⭑ mi atend⭑·as nun⭑: ĉu⭑ iam⭑ mi
          manĝ⭑·os rubus¹·ojn de⭑ sur⭑ mi⭑·a plant⭑·o ;  invit⭑·is la⭑ knab⭑·on
          sid⭑·iĝ·i, kaj⭑ ŝi al·port⭑·is el⭑ la⭑ dom⭑·o suk⭑·on el⭑ rubus¹·oj, pom⭑·ojn kaj⭑
          keks⁽⁺⁾·on ; ni ĉiam⭑ trov⭑·is kaj⭑ manĝ⭑·is rubus¹·ojn kaj⭑ arb⭑·ar·ajn
          frag⭑·ojn, eg⭑·e bon⭑+gust⭑·ajn .

rubus¹·uj·o

          {Rubus¹·o^2} : el⭑ dorn⭑+arb⭑·et·oj oni ne⭑ kolekt⭑·as fig⭑·ojn, nek⭑ el⭑
          rubus¹·uj·o oni rikolt⭑·as vin⭑-ber⭑·ojn .

marĉ⭑·a rubus¹·o

          {Ĥamemor⁽⁺⁾·o} : marĉ⭑·a rubus¹·o […] est⭑·as en⭑ la⭑ nord⭑·aj land⭑·oj inter⭑ la⭑
          plej⭑ aprez⁽⁺⁾·at·aj sovaĝ⭑·aj ber⭑·oj .

rubus¹-ber⭑·o

          La⭑ manĝ⭑·ebl·a {frukt⭑·o} de⭑ rubus¹·o.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.32 2023/10/03 10:29:28 ]
     __________________________________________________________________