vidu ankaŭ la klarigojn
sekc·/·i

sekc·i

   (tr)

   1.
          Ĥirurgi⁸·e en·tranĉ·i la korp·on  organ¹·ar·on de viv·aĵ·o: tro pedant¹·a
          sekc·ad·o de la vort-element¹·oj; ni·a verk·ist·o inteligent¹·e kaj rapid·e
          analiz¹·as, dis·sekc·as, tra·lupe⁽⁺⁾·as la problem¹·ojn .

   2.
          (p.p. {geometri¹·a figur·o} rilat·e al ali·a) Hav·i komun·a(j)n
          punkt·o(j)n kun ĝi (foj·e kun la krom·a ide·o, ke la unu·a figur·o
          divid·as la du·an en du part·ojn): rekt·o, neinkluzivata de eben·o,
          sekc·as ĝi·n en maksimum³·e unu punkt·o; diagonal¹·o sekc·as
          paralelogram²·on en du egal·ajn tri-angul·ojn; se oni sekc·as
          paralelepiped⁽⁺⁾·on per diagonal¹·a eben·o, oni ricev·as du tri+angul·ajn
          prism¹·ojn.

sekc·o

   1.
          Ag·o sekc·i  ties rezult²·o: sekc·o est·as uz·at·a ankaŭ dum instru·ad·o
          de medicin¹·ist·oj ; Cezar⁽⁺⁾·a sekc·o […]: metod¹·o de per·operaci¹·e far·at·a
          nask·o, dum kiu est·as al infan·o mal·ferm·it·a voj·o el la korp·o de
          patr·in·o per kirurgi⁸·a sekc·o .

   2.
          Bild¹·o, kiu prezent·as la intern·on de objekt·o (ekz-e konstru·aĵ·o,
          organ¹·o, ks), desegn·ant·e ĝi·n tia, kia ĝi aper·us, se oni tranĉ·us
          ĝi·n laŭ ia eben·o: sekc·o de la katedral²·o, ort⁸·a al la transept²·o.

   3.
          (de {surfac⁸·o}  {solid²·o} ) Inter·sekc·o inter la koncern·a figur·o
          kaj ali·a, plej oft·e eben·o: ĉiu·j eben·aj sekc·oj de sfer¹·o est·as
          cirkl⁸·oj; la eben·aj sekc·oj de cirkl⁸·a konus·o est·as nom·at·aj
          {konik⁽⁺⁾·oj} .

sekc·ant·o

          {Rekt·o} , kiu sekc·as io·n (lini·on, surfac⁸·on, strek·on, angul·on
          ks): sekc·ant·on ort⁸·an al la mez·o de strek·o oni nom·as mez-ort⁸·ant·o;
          sekc·ant·o de du paralel·oj difin·as ok angul·ojn.

          Rim.: Oni kutim·e ne nom·as sekc·ant·o de surfac⁸·o rekt·on, kiu ĝi·n
          nur {tanĝ⁽⁺⁾·as} .  kon·as tiu·n ĉi noci⁽⁺⁾·on, sed sub form·o „
           “.

du-sekc·i

   (tr)

          ( {angul·on} ) {Sekc·i} ĝi·n en du {egal·ajn} part·ojn: ĉiu
          mez-ort⁸·ant·o de regul·a tri-angul·o du-sekc·as la kontraŭ·an angul·on.
          {bisekc⁽⁺⁾·i}

du-sekc·ant·o

          (de {angul·o} ,  de {plur⁴~later⁴·o} ) {Rekt·o} , kiu du-sekc·as la
          angul·on,  angul·on de la plur⁴~later⁴·o: la alt·oj de regul·a
          tri-angul·o est·as ankaŭ ĝi·aj du-sekc·ant·oj; perpendikular⁽⁺⁾·a
          du-sekc·ant·o de ŝnur·o pas·as tra centr·o de la cirkl⁸·o. .
          {bisekc⁽⁺⁾·ant·o} , {du·on·ig·ant·o} .

          Rim.: Kiel montr·as la nombr·o de sinonim¹·oj, ekzist·as ia
          terminologi⁽⁺⁾·a ĥaos·o ĉirkaŭ tiu ĉi tre simpl·a noci⁽⁺⁾·o.

inter·sekc·i si·n

   (ntr)

          (p.p. du {geometri¹·aj figur·oj} ) Hav·i komun·a(j)n punkt·o(j)n,
          komun·an sub·ar·on (nom·at·an inter·sekc·o): du paralel·aj kurb·oj neniam
          si·n inter·sekc·as; la eĝ⁽⁺⁾·oj de plur⁴~edr⁽⁺⁾·o est·as la inter·sekc·oj de
          ĝi·aj fac⁸·oj; la inter·sekc·o-punkt·o (la nur·a punkt·o en la
          inter·sekc·o) de la tri alt·oj de ort⁸·a tri-angul·o est·as ankaŭ la
          vertic⁸·o de ĝi·a ort⁸·o.

          Rim.: „Inter·sekc·i si·naspekt¹·as kiel la ne·transitiv²·a form·o desekc·i“. Figur·o  sekc·as figur·on  , do ambaŭ figur·oj
          inter·sekc·as si·n. Kial oni ne uz·usekc·i si·n“? Ebl·e pro la influ·o
          de la inter·naci·ainter·sekc·o“. Est·as rimark·ind·e, ke prav·e sign·asinter·sekc·ikiel transitiv²·an verb·on, sed don·as ne·transitiv²·an
          ekzempl·on (sen refleksiv⁽⁺⁾·a pronom·o). Werner sam·e sign·as la verb·on
          transitiv²·a, sed don·as traduk·ojn per refleksiv⁽⁺⁾·aj verb·oj.

   [artikol-versi⁹·o: 1.42 2023/10/21 06:31:44 ]
     __________________________________________________________________