vidu ankaŭ la klarigojn
ven⭑·/·i
ven⭑·i
(ntr)
1.
{Mov⭑·iĝ·i} tie·n, kie est⭑·as la⭑ person⭑·o, kiu parol⭑·as, aŭ⭑ al⭑ kiu oni
parol⭑·as: mi vok⭑·as la⭑ knab⭑·on kaj⭑ li ven⭑·as ; mi kred⭑·ebl·e ne⭑ pov⭑·os
ven⭑·i al⭑ vi hodiaŭ⭑ ; mal·amik⭑·o ven⭑·is en⭑ ni⭑·an land⭑·on ; li ven⭑·u kaj⭑
mi pardon⭑·os al⭑ li ; ven⭑·u, ni atend⭑·as vi·n ; ĉu⭑ mi ven⭑·is tie·n ĉi⭑
[…] por⭑ don⭑·i al⭑ vi trink⭑·i ? la⭑ unu⭑·e ven⭑·int·a (ĉiu ajn⭑
renkont⭑·int·o; {trov⭑·i} ) ; mal·diligent⭑·ul·o ŝov⭑·as si⭑·an man⭑·on en⭑ la⭑
pot⭑·on kaj⭑ ne⭑ vol⭑·as ven⭑·ig·i ĝi·n al⭑ si⭑·a buŝ⭑·o ; kar⭑·aj sinjor⭑·oj, est⭑·u
bon⭑·e ven⭑·int·aj en⭑ El·sin⁸-or⭑·o! don⭑·u al⭑ mi vi⭑·ajn man⭑·ojn! ; kio·n oni
rifuz⭑·is en⭑ 1832, oni bon⭑+ven⭑·ig·as en⭑ 1848 ; saĝ⭑·o ven⭑·os en⭑ vi⭑·an
kor⭑·on ; ven⭑·os en⭑ vi⭑·an kor⭑·on divers⭑·aj dezir⭑·oj .
2.
Mov⭑·iĝ·i de⭑ la⭑ lok⭑·o, kie oni est⭑·is, ĝis⭑ ali⭑·a lok⭑·o: mi ven⭑·as de⭑ la⭑
av⭑·o, kaj⭑ mi ir⭑·as nun⭑ al⭑ la⭑ onkl⭑·o ; mi ven⭑·as de⭑ la⭑ muel⭑·ej·o ; kiu
est⭑·as ŝi, kiu ven⭑·as el⭑ la⭑ dezert⭑·o ; gren⭑·o, kiu ven⭑·as de⭑ Siberi⁽⁺⁾·o;
la⭑ vent⭑·o ven⭑·as de⭑ Nord⭑·o; la⭑ help⭑·o ven⭑·as de⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o ; la⭑
redakci⭑·o decid⭑·is akcept⭑·i lingv⭑·ajn artikol⭑·ojn ven⭑·ant·ajn nur⭑ de⭑ mi
.
3.
{Ating⭑·i} difin⭑·it·an lok⭑·on, kie·n oni intenc⭑·is ir⭑·i: kiam⭑ tiu ĉi⭑
knab⭑·in·o ven⭑·is dom⭑·en, ŝi⭑·a patr⭑·in·o insult⭑·is ŝi·n ; apenaŭ⭑ ŝi ven⭑·is
al⭑ la⭑ font⭑·o, ŝi vid⭑·is unu⭑ sinjor⭑·in·on ; tiu fam⭑·o ven⭑·is ĝis⭑ mi⭑·aj
orel⭑·oj; kiam⭑ oni bon⭑·e sci⭑-pov⭑·as lingv⭑·on, la⭑ vort⭑·oj ven⭑·as flu⭑·e kaj⭑
glat⭑·e sur⭑ la⭑ lang⭑·o; ben⭑·o ven⭑·as sur⭑ la⭑ kap⭑·on de⭑ tiu, kiu dis·don⭑·as
gren⭑·on .
4.
{Traf⭑·i} cel⭑·on, ating⭑·i rezult²·on: sukces⭑·e ven⭑·i al⭑ la⭑ cel⭑·o ; mi
pens⭑·is pri⭑ tio kaj⭑ ven⭑·is al⭑ la⭑ konvink⭑·o, ke⭑ […] ; not⭑·u do⭑ […]
tiu·jn du⭑ sen·dub⭑·ajn konklud⭑·ojn, al⭑ kiu·j ni ven⭑·is ĝis⭑ nun⭑ ; ven⭑·i
al⭑ inter·konsent⭑·o, al⭑ erar⭑·a opini⭑·o; fin⭑·e ven⭑·i al⭑ la⭑ demand⭑·o, al⭑
la⭑ dis·kut⁽⁺⁾·ot·aĵ·o; [se⭑] al⭑ sent⭑·o kaj⭑ prudent⭑·o ankoraŭ⭑ iom⭑ est⭑·as ĝi
ven⭑-ebl⭑·a (se⭑ prudent⭑·o pov⭑·as ankoraŭ⭑ ven⭑·i al⭑ ĝi) .
5.
Est⭑·i la⭑ {rezult²·o} de⭑: de⭑ tio ven⭑·as la⭑ mal·bon⭑·o; nur⭑ de⭑
mal·humil⭑·ec·o ven⭑·as mal·pac⭑·o ; de⭑ kie ven⭑·as tia ne·kred⭑·ebl·a facil⭑·ec·o
de⭑ lingv⭑·o inter·naci⭑·a ? oft⭑·e […] leter⭑·oj […] perd⭑·iĝ·as en⭑ la⭑ voj⭑·o,
kaj⭑ de⭑ tio ven⭑·as ne·atend⭑·it·aj mal·agrabl⭑·aĵ·oj ; tio ne⭑ pov⭑·as ven⭑·ig·i
ĝeneral¹·an sen·arm⭑·iĝ·on.
6.
{Okaz⭑·i} si⭑·a+temp⭑·e, p. p. moment⭑·o aŭ⭑ fakt¹·o: fin⭑·e ven⭑·is la⭑ hor⭑·o, la⭑
temp⭑·o; bon⭑·a ide⭑·o ven⭑·as post⭑ la⭑ pere⭑·o ; venk⭑·o ven⭑·as per⭑ mult⭑·e da⭑
konsil⭑·ant·oj ; al⭑ ĉiu ebl⭑·ec·o est⭑·as lim⭑·o, kaj⭑ nun⭑ la⭑ lim⭑·o ven⭑·is ;
kiam⭑ ven⭑·as la⭑ printemp⭑·o, tiam⭑ komenc⭑·iĝ·as la⭑ jar⭑·o ; la⭑ temp⭑·on
ven⭑·ont·an ankoraŭ⭑ neniu kon⭑·as .
7.
{Seks⭑-kun·iĝ⭑·i} kun⭑: kaj⭑ li ven⭑·is al⭑ , kaj⭑ ŝi graved⭑·iĝ·is .
{ek·kon⭑·i^2}
ven⭑·ig·i
1.
{Invit⭑·i} iu·n, send⭑·i je⭑ iu; pet⭑·i, ordon⭑·i, ke⭑ iu ven⭑·u: mi perd⭑·is
la⭑ ŝlos⭑·il·on de⭑ mi⭑·a ŝrank⭑·o, kaj⭑ mi dev⭑·is ven⭑·ig·i ŝlos⭑·il·ist·on ; li
kur⭑·is al⭑ li renkont⭑·e kaj⭑ ĉirkaŭ·pren⭑·is li·n kaj⭑ kis⭑·is li·n kaj⭑
ven⭑·ig·is li·n en⭑ si⭑·an dom⭑·on ; mi serĉ⭑·os help⭑·on, mi send⭑·os ven⭑·ig·i
kurac⭑·ist·ojn ; hor⭑·o post⭑ ili⭑·a for·vetur⭑·o ordon⭑·is sel⭑·i
ali⭑·an ĉeval⭑·on kaj⭑ send⭑·is sur⭑ ĝi rapid⭑·e ali⭑·an serv⭑·ant·on kun⭑ la⭑
ordon⭑·o re·ven⭑·ig·i ili·n ; ĉu⭑ re⭑·e vi ven⭑·ig·is antaŭ·dir⭑·ist·in·on, kiu
tim⭑·ig·as vi·n ?
2.
Al·por·tig⁸·i, {mend⭑·i} : ven⭑·ig·i per⭑ ia⭑ libr⭑·ej·o la⭑ katalog¹·on ; li
ven⭑·ig·is al⭑ si el⭑ Berlin⭑·o mult⭑·ajn libr⭑·ojn ; la⭑ ŝtof⭑·o est⭑·as
ven⭑·ig·it·a de⭑ mal·proksim⭑·e kaj⭑ aĉet⭑·i de⭑ ĝi ankoraŭ⭑ metr⭑·on est⭑·as
preskaŭ⭑ io ne·ebl⭑·a ; fremd⭑~land⭑·o objekt⭑·on por⭑ spes⁽⁺⁾·o don⭑·as, sed⭑ por⭑
ĝi·n ven⭑·ig·i, oni spes⁽⁺⁾-mil⭑·on bezon⭑·as .
3.
{Send⭑·i} ; akompan⭑·e konduk⭑·i al⭑: la⭑ Etern⭑·ul·o kre⭑·is el⭑ la⭑ ter⭑·o
ĉiu·jn best⭑·ojn de⭑ la⭑ kamp⭑·o kaj⭑ ĉiu·jn bird⭑·ojn de⭑ la⭑ ĉiel⭑·o, kaj⭑
ven⭑·ig·is ili·n al⭑ la⭑ hom⭑·o, por⭑ vid⭑·i, kiel⭑ li nom⭑·os ili·n ;
mal·feliĉ⭑·on Mi ven⭑·ig·as de⭑ nord⭑·o ; kia sort⭑·o mal·feliĉ⭑·a ⫽ kun⭑ la⭑
kunul’ vi·n tio·n ĉi⭑ ven⭑·ig·is .
ven⭑·ont·a
Kiu ven⭑·os post⭑·e, en⭑ est⭑·ont·a, {proksim⭑·a} temp⭑·o, kontrast¹·e al⭑ io
{pas⭑·int·a} : la⭑ ven⭑·ont·an dimanĉ⭑·on mi vetur⭑·os Hamburg⁽⁺⁾·on ; la⭑
ven⭑·ont·a gast⭑·o est⭑·as ankoraŭ⭑ en⭑ la⭑ voj⭑·o ; mi [skrib⭑·os pri⭑ tio] en⭑
unu⭑ de⭑ la⭑ ven⭑·ont·aj kajer⭑·oj ; [fil⭑·on] nask⭑·os al⭑ vi en⭑ […]
la⭑ ven⭑·ont·a jar⭑·o ; ŝi rid⭑·as pri⭑ la⭑ ven⭑·ont·a tag⭑·o ; la⭑ ven⭑·ont·a
generaci⭑·o ; en⭑ la⭑ ven⭑·ont·a tag⭑·o est⭑·is ven⭑·ont·a en⭑ la⭑ mond⭑·on
mister⭑·a gast⭑·o: nov⭑·a jar⭑·o . {sekv⭑·ont·a}
al·ven⭑·i
1.
(ntr)
{Ven⭑·i^3} : al·ven⭑·is bon⭑+stat⭑·e en⭑ la⭑ urb⭑·o ; vi al·ven⭑·is
sam⭑+temp⭑·e kun⭑ vi⭑·a leter⭑·o ; ĉu⭑ li ankaŭ⭑ trov⭑·iĝ·is inter⭑ la⭑ amas⭑·o?
ne⭑ rapid⭑·u! nun⭑ ni al·ven⭑·as ĝust⭑·e al⭑ li ! se⭑ li al⭑ iu al·ven⭑·as, li
pren⭑·as li·n kun⭑ si sur⭑ si⭑·an ĉeval⭑·on kaj⭑ rakont⭑·as al⭑ li histori⭑·ojn
; ambaŭ⭑ tromp⭑·ant·oj pet⭑·is li·n al·ven⭑·i pli⭑ proksim⭑·e kaj⭑ demand⭑·is,
ĉu⭑ ĝi ne⭑ est⭑·as bel⭑·a desegn⭑·o ; kiam⭑ li al·ven⭑·is hejm⭑·en [li]
ŝut⭑-kun·ig⭑·is […] sur⭑ la⭑ mez⭑·o de⭑ la⭑ plank⭑·o la⭑ tut⭑·an mon⭑·on ; jen⭑
al·ven⭑·as ekster·ordinar⭑·a inform¹·o ; se⭑ ne⭑ ag⭑·is ia⭑ mal·san⭑·a stat⭑·o, ni
neces⭑·e al·ven⭑·os al⭑ konklud⭑·oj pli⭑ nigr⭑·aĉ·aj ; li al·ven⭑·is al⭑ tiu ĉi⭑
vort⭑·o de⭑ ni⭑·a lingv⭑·o kun⭑ kutim⭑·oj latin⁽⁺⁾·aj ; neces⭑·e est⭑·as, ke⭑ tiu,
kiu al·ven⭑·as al⭑ Di⭑·o, kred⭑·u, ke⭑ Li ekzist⭑·as .
2.
(ntr)
(post⭑ atend⭑·o) {Ek·est⭑·i} : nun⭑, post⭑ kiam⭑ la⭑ fid⭑·o al·ven⭑·is, ni jam⭑
ne⭑ est⭑·as sub⭑ pedagog⁴·o ; la⭑ hor⭑·o al·ven⭑·is, la⭑ patr⭑·in·o kuŝ⭑·is en⭑
dolor⭑·oj kaj⭑ angor⁶·o ; la⭑ decid⭑·o est⭑·is firm⭑·a en⭑ li, sed⭑ nun⭑, kiam⭑
la⭑ temp⭑·o ĝi·n plen⭑·um·i al·ven⭑·is, spec⭑·o de⭑ ŝtop⭑·a bul⭑·o form⭑·iĝ·is
en·gorĝ⭑·e .
3.
(tr)
{Ating⭑·i} : dolĉ⭑·a est⭑·os ni⭑·a rekompenc⭑·o, kiam⭑ la⭑ cel⭑·o est⭑·os
al·ven⭑·it·a ; ni vid⭑·os, ke⭑ ni⭑·a komun⭑·a cel⭑·o est⭑·as al·ven⭑·it·a (ni
al·ven⭑·is al⭑ ni⭑·a cel⭑·o) .
al·ven⭑·o
Ag⭑·o de⭑ iu, io al·ven⭑·ant·a: la⭑ al·ven⭑·o de⭑ la⭑ trans·mar⭑·a poŝt⭑·o ; li
atend⭑·is la⭑ al·ven⭑·on de⭑ la⭑ patr⭑·o ; de⭑ mi⭑·a al·ven⭑·o ne⭑ pas⭑·is eĉ⭑ unu⭑
tag⭑·o, en⭑ kiu oni ne⭑ plend⭑·is ; oni signal⭑·is per⭑ kanon¹·o la⭑ al·ven⭑·on
de⭑ la⭑ nov⭑·a jar⭑·o .
antaŭ·ven⭑·i
(tr)
Ven⭑·i pli⭑ fru⭑·e ol⭑ tiu aŭ⭑ tio; {anticip³·i} ies⭑ intenc⭑·on aŭ⭑ ag⭑·on:
lev⭑·iĝ·u, ho⭑ Etern⭑·ul·o, antaŭ·ven⭑·u kaj⭑ renvers⭑·u li·n ; pied⭑·e oni
kur⭑·is tie·n el⭑ ĉiu·j urb⭑·oj kaj⭑ antaŭ·ven⭑·is ili·n ; mi ne⭑ antaŭ·ven⭑·os
vi⭑·an decid⭑·on ; [ni⭑·aj kor⭑-inklin⭑·oj] re·memor⭑·ig·as la⭑ pas⭑·int·ec·on, kiu
ne⭑ plu⭑ est⭑·as, aŭ⭑ ili antaŭ·ven⭑·as la⭑ est⭑·ont·ec·on, kiu oft⭑·e ne⭑ dev⭑·as
est⭑·i . {antaŭ·ir⭑·i}
bon⭑+ven⭑·a
Akcept⭑·at·a kun⭑ kor⭑·a kontent⭑·ec·o: bon⭑+ven⭑·a dorm⭑·o ; est⭑·u bon⭑+ven⭑·a […]
kun⭑ kia komisi⭑·o vi ven⭑·as ? al⭑ ni⭑·a hetman²·o vi est⭑·os bon⭑+ven⭑·a kun⭑
vi⭑·aj rekrut⭑·oj ; [jen⭑] bon⭑+ven⭑·aj font⭑·oj de⭑ flustr³·it·aj
inter·rakont⭑·oj de⭑ […] babil⭑·em·aj vir⭑·in·oj ; ĝi est⭑·as al⭑ li tre⭑
bon⭑+ven⭑·a .
bon⭑~ven⭑·o
Afabl⭑·a {akcept⭑·o} : bon⭑~ven⭑·on! en⭑ kia grand⭑·a nombr⭑·o ili aper⭑·is,
por⭑ dezir⭑·i al⭑ ni bon⭑~ven⭑·on! ; oni don⭑·is al⭑ li plen⭑·an pokal⭑·on da⭑
vin⭑·o por⭑ bon⭑~ven⭑·o ; „bon⭑~ven⭑·on al⭑ vi! bon⭑·an fest⭑·on al⭑ vi!“ – „ne⭑
mir⭑·u, ke⭑ la⭑ strat⭑·o nun⭑ est⭑·as tiel⭑ mal·plen⭑·a [ĉiu·j] est⭑·as nun⭑ en⭑
la⭑ sinagog²·o“ .
bon⭑+ven⭑·ig·i
(tr)
Salut⭑·i iu·n, cert⭑·ig·ant·e al⭑ li, ke⭑ li est⭑·as akcept⭑·at·a kun⭑ kor⭑·a
kontent⭑·ec·o: kiam⭑ Jesu³·o re·ven⭑·is, la⭑ hom⭑-amas⭑·o bon⭑+ven⭑·ig·is li·n, ĉar⭑
ĉiu·j atend⭑·is li·n ; ŝi bon⭑+ven⭑·ig·is ĉi⭑ tiu·n mal·pli⭑ embaras⭑·an tem⭑·on
; en⭑ li⭑·aj iom⭑·et·e en·kav⭑·aj, rev⭑·e penetr⭑·em·aj okul⭑·oj ek·lum⭑·is ĝoj⭑·a
bon⭑~ven⭑·ig·em·o ; vir⭑·o, kiu long⭑+temp⭑·e for·est⭑·is kaj⭑ re·ven⭑·as sekur⁴·e –
tiu·n la⭑ parenc⭑·oj, amik⭑·oj kaj⭑ bon⭑~dezir⭑·ant·oj bon⭑+ven⭑·ig·as hejm⭑·en .
{salut⭑·i}
de·ven⭑·i
(ntr)
1.
{Origin¹·i} el⭑: kiam⭑ oni aŭd⭑·as super·natur⭑·an rakont⭑·on, oni antaŭ⭑
ĉio pri·pens⭑·u, ĉu⭑ ĝi ne⭑ de·ven⭑·as de⭑ tromp⭑·o ; en⭑ vort⭑·oj de·ven⭑·ant·aj
de⭑ adjektiv⭑·o [substantiv⭑·o] pov⭑·as nur⭑ signif⭑·i ide⭑·on, esenc⭑·on .
{font⭑·i^2}
2.
Est⭑·i id⭑·o aŭ⭑ pra·id⭑·o de⭑: la⭑ hebre⭑·oj est⭑·as Izrael⭑-id⭑·oj, ĉar⭑ ili
de·ven⭑·as de⭑ Izrael⭑·o ; aŭskult⭑·u! mi de·ven⭑·as de⭑ Tantal⁽⁺⁾·o ; instru⭑·o
pri⭑ antipod¹·oj est⭑·as ne·konform⭑·a al⭑ la⭑ princip⭑·oj de⭑ la⭑ religi⭑·o,
ĉar⭑ tio ĉi⭑ signif⭑·us, ke⭑ ekzist⭑·as hom⭑·oj, kiu·j ne⭑ de·ven⭑·as de⭑ Adam⁽⁺⁾·o
. {origin¹·o}
3.
{Ven⭑·i^5} : plen⭑·ig·i la⭑ mank⭑·ojn, de·ven⭑·ant·ajn de⭑ ne·preciz⭑·a lern⭑·ej·a
eduk⭑·ad·o ; tiu dorm⭑·ad·o, kiu·n la⭑ abat⭑·o kred⭑·is kaŭz⭑·it·an de⭑ la⭑
sen·kulp⭑·ec·o, de·ven⭑·is de⭑ kaŭz⭑·o tut⭑·e ali⭑·a ; ĉu⭑ la⭑ ekzist⭑·ad·o de⭑ la⭑
pli·mult⭑·o da⭑ hom⭑·oj ne⭑ de·ven⭑·is simpl⭑·e de⭑ varm⭑·eg·ec·o de⭑ ia⭑ Juli⭑·a
post·tag⭑-mez⭑·o, aŭ⭑ de⭑ al·log⭑·a vid⭑·o de⭑ lit⭑·o-tuk⭑·o .
4.
En⭑ la⭑ {Tri⭑-unu⭑·o} , la⭑ {hipostaz⁽⁺⁾·a} rilat⭑·o de⭑ la⭑ Patr⭑·o al⭑ la⭑ Sankt⭑·a
Spirit⭑·o: sed⭑ kiam⭑ ven⭑·os la⭑ Paraklet⁽⁺⁾·o, kiu·n mi send⭑·os de⭑ la⭑ Patr⭑·o
al⭑ vi, la⭑ Spirit⭑·o de⭑ la⭑ ver⭑·o, kiu de·ven⭑·as de⭑ la⭑ Patr⭑·o, tiu pri⭑
mi atest⭑·os .
Rim.: La⭑ orient⭑·a tradici¹·o uz⭑·as la⭑ vort⭑·on aper⭑·ant·an en⭑ Jn 15:26 –
do⭑, laŭ⭑ la⭑ London⭑·a Bibli¹·o, „de·ven⭑·i“. Efektiv⭑·e, ĝi esprim⭑·as la⭑
senc⭑·on cel⭑·at·an en⭑ ortodoks²·ism·o (la⭑ font⭑·o pli⭑·e ol⭑ la⭑ voj⭑·o). Kp la⭑
okcident⭑·an „ {el·ig⭑·i} “.
de·ven⭑·o
{Origin¹·o} , {font⭑·o} de⭑ iu aŭ⭑ io: kia est⭑·as la⭑ de·ven⭑·o de⭑ tiu·j
riĉ⭑·aĵ·oj ? mi skrib⭑·as mi⭑·an nom⭑·on per⭑ Z, kvankam⭑ ĝi hav⭑·as de·ven⭑·on
german⭑·an ; ŝi kompren⭑·is, kia est⭑·is la⭑ de·ven⭑·o (tajlor⭑·o) de⭑ la⭑
jun⭑·ul·o, en⭑ la⭑ sekv⭑·int·a tag⭑·o plend⭑·is al⭑ la⭑ patr⭑·o ; mi taks⭑·as ĉiu·n
hom⭑·on nur⭑ laŭ⭑ li⭑·a person⭑·a valor⭑·o kaj⭑ ag⭑·oj, sed⭑ ne⭑ laŭ⭑ li⭑·a de·ven⭑·o
; hom⭑·o de⭑ alt⭑·a de·ven⭑·o ; sign⭑·oj de⭑ eminent⭑·a de·ven⭑·o aŭ⭑ pli⭑ alt⭑·a
eduk⭑·o ne⭑ est⭑·is vid⭑·ebl·aj . {genealogi²·o^2}
el·ven⭑·i
1.
Ven⭑·i el⭑ ie: kun⭑ trem⭑·ad·o ili el·ven⭑·os el⭑ si⭑·aj kaŝ⭑·ej·oj ; tond⭑·ot·aj
ŝaf⭑-in⭑·oj […] el·ven⭑·as el⭑ la⭑ lav⭑·ej·o ; jen⭑ la⭑ tut⭑·a urb⭑·o el·ven⭑·is
renkont⭑·e al⭑ Jesu³·o ; tio, kio el·ir⭑·as el⭑ la⭑ buŝ⭑·o, el·ven⭑·as el⭑ la⭑
kor⭑·o ; ĉiu·j tiu·j mal·bon⭑·oj el·ven⭑·as de⭑ intern⭑·e kaj⭑ profan³·as la⭑
hom⭑·on ; li dev⭑·as turn⭑·iĝ·i kaj⭑ barakt⭑·i kiel⭑ kat⭑·o, por⭑ el·ven⭑·i ; mi
vi sufiĉ⭑·e bon⭑·e el·ven⭑·is el⭑ la⭑ afer⭑·o ; laŭ⭑ la⭑ vort⭑·oj de⭑
ĉiu·j glor⭑·aj franc⭑·aj tenor¹·oj el·ven⭑·is el⭑ la⭑ sud⭑·a Franc⭑·uj·o ; sak⭑·o
alen⁴·on ne⭑ ten⭑·as, ĝi baldaŭ⭑ el·ven⭑·as . {el·aper⭑·i} , {el·ir⭑·i} ,
{eskap⁸·i} , {for·las⭑·i}
2.
{Rezult²·i} : kio el·ven⭑·os el⭑ tiu decid⭑·ig·a prov⭑·o ? kiom⭑ ajn⭑ vi
pen⭑·os, nenio el·ven⭑·os .
en·ven⭑·i
(ntr)
1.
Ven⭑·i en⭑ io·n: la⭑ vir⭑·in·o, kiu en·ven⭑·as en⭑ vi⭑·an dom⭑·on est⭑·u simil⭑·a al⭑
kaj⭑ ! li etend⭑·is si⭑·an man⭑·on kaj⭑ pren⭑·is la⭑ kolomb⭑·on
kaj⭑ en·ven⭑·ig·is ĝi·n al⭑ si en⭑ la⭑ arke⁽⁺⁾·on ; en⭑ tiu minut⭑·o en·ven⭑·is la⭑
kelner⭑·o , por⭑ sci⭑·ig·i, ke⭑ la⭑ danc⭑·ad·o komenc⭑·iĝ·is ; la⭑
serv⭑·ist·oj en·ven⭑·is, por⭑ rigard⭑·i la⭑ mort⭑·int·an imperi⭑·estr·on .
{en·ir⭑·i}
2.
{Ven⭑·i^7} : ŝi don⭑·is al⭑ li si⭑·an sklav⭑-in⭑·on […] kaj⭑ en·ven⭑·is
al⭑ ŝi, kaj⭑ [ŝi] graved⭑·iĝ·is .
inter·ven⭑·i
(ntr)
1.
El·paŝ⭑·i kiel⭑ per⭑·ant·o aŭ⭑ part⭑·o-pren⭑·ant·o, en⭑ ia·n afer⭑·on; si·n
{inter·met⭑·i} , si·n {en·miks⭑·i} : disput⭑·as la⭑ vend⭑·ist·in·oj kun⭑
german⭑·a marĉand⭑·ul·o, al·kur⭑·as hom⭑·oj, ar⭑·iĝ·as vid⭑·em·ul·oj, ĝendarm²·oj
inter·ven⭑·as ; inter·ven⭑·is hom⭑·o tre⭑ help⭑·em·a, […] la⭑ patr⭑·o de⭑ […] propon⭑·is, ke⭑ […] pres⭑·iĝ·u je⭑ li⭑·a kost⭑·o la⭑ libr⭑·et·oj
pri⭑ mond⭑-lingv⭑·o ; li⭑·a fort⭑·a voĉ⭑·o tondr⭑·is bon⭑·e, kaj⭑ se⭑ ŝi kuraĝ⭑·is
inter·ven⭑·i per⭑ unu⭑ vort⭑·o, tuj⭑ la⭑ viking⁽⁺⁾·o far⭑·iĝ·is furioz⭑·ul·o ; li⭑·a
pens⭑·o tuj⭑ dir⭑·as: dev⭑·as ja⭑ est⭑·i tiel⭑ […], sed⭑ li⭑·aj sent⭑·oj
inter·ven⭑·as .
2.
{Aper⭑·i} , {okaz⭑·i} inter⭑ ali⭑·aj okaz⭑·oj: la⭑ du⭑ edz⭑·in·oj ne⭑ plu⭑ mult⭑·e
inter·rilat⭑·as, kvazaŭ⭑ iu streĉ⭑·o inter·ven⭑·is inter⭑ ili ; inter·ven⭑·is
silent⭑·a paŭz⭑·o, dum⭑ kiu aŭd⭑·iĝ·is nur⭑ la⭑ bru⭑·o de⭑ la⭑ manĝ⭑·il·oj ; post⭑
la⭑ inter·ven⭑·o de⭑ tiu ĉi⭑ rus⭑·a kaviar⭑·o ni re·ven⭑·u al⭑ la⭑ mond⭑·o-sku⭑·a,
nov⭑·aĵ·o de⭑ sinjor⭑·o Karl⁽⁺⁾·o Kirl³·o ; {incident⁽⁺⁾·o} inter·ven⭑·is dum⭑ la⭑
mal·long⭑·a rest⭑·ad·o […] sub⭑ la⭑ salik⭑·oj . {inter·okaz⭑·i} ,
{inter·romp⭑·i}
kun·ven⭑·i
(ntr)
Ven⭑·i ie·n por⭑ est⭑·i aŭ⭑ ag⭑·i kun⭑·e: ni ĉiu·j kun·ven⭑·is, por⭑ pri·parol⭑·i
tre⭑ grav⭑·an afer⭑·on ; inter⭑ la⭑ gast⭑+am⭑·aj mur⭑·oj de⭑ Bulonj⭑·o-sur⭑-mar⭑·o,
kun·ven⭑·is […] hom⭑·oj kun⭑ hom⭑·oj ; kun·ven⭑·ig·is ĉiu·jn hom⭑·ojn
de⭑ tiu lok⭑·o kaj⭑ far⭑·is festen⭑·on ; ni inter·ŝanĝ⭑·is la⭑ vizit⭑-kart⭑·ojn
kaj⭑ inter·konsent⭑·is kun·ven⭑·i je⭑ la⭑ ok⭑·a hor⭑·o vesper⭑·e ; okaz⭑·e
kun·ven⭑·is kvar⭑ sinjor⭑·oj, grand⭑·aj majstr⭑·oj kaj⭑ am⭑·ant·oj de⭑
mensog⭑·ad·o ; murmur⭑·o tra·flug⭑·is inter⭑ la⭑ kun·ven⭑·int·oj ; la⭑ foli⭑·oj
[…] kun·ven⭑·is sub⭑ la⭑ arb⭑·o . {kolekt⭑·iĝ·i} , {kun·sid⭑·i} ,
{renkont⭑·iĝ·i}
kun·ven⭑·o
Ven⭑·o de⭑ plur⁴·aj person⭑·oj al⭑ unu⭑ lok⭑·o por⭑ komun⭑·a afer⭑·o: somer⭑·a
kun·ven⭑·o sur⭑ la⭑ bord⭑·o ; la⭑ kun·ven⭑·int·oj varm⭑·eg·e kaj⭑ tut⭑·e
sen·rezultat⭑·e disput⭑·ad·is […] tut⭑·an vesper⭑·on ; kun·vok⭑·i […]
mal·grand⭑·an kun·ven⭑·on prepar⭑·an ; mal·ferm⭑·a kun·ven⭑·o ; grand⭑·a kun·ven⭑·o
ĉiu+jar⭑·a ; je⭑ la⭑ ok⭑·a hor⭑·o mi⭑·aj kon⭑·at·oj jam⭑ est⭑·is en⭑ la⭑ lok⭑·o de⭑
ni⭑·a kun·ven⭑·o ; mi⭑·aj ge·sinjor⭑·oj hav⭑·as si⭑·an semajn⭑·an
vesper⭑-kun·ven⭑·on, la⭑ gast⭑·oj ĵus⭑ kolekt⭑·iĝ·is ; [li] kun·vok⭑·is
privat⭑·an konsil⭑·an kun·ven⭑·on ; en⭑ tiu tag⭑·o sankt⭑·a kun·ven⭑·o est⭑·u ĉe⭑
vi, far⭑·u nenia·n labor⭑·on ; en⭑ la⭑ mez⭑·o de⭑ popol⭑·a kun·ven⭑·o mi Vi·n
glor⭑·os . {renkont⭑·iĝ·o^1} {aranĝ⭑·o^2} , {inter·parol⭑·o} ,
{konferenc²·o} , {kongres⭑·o} , {koncili⁽⁺⁾·o} , {kun·sid⭑·o} , {miting⁽⁺⁾·o} ,
{palavr⁽⁺⁾·o} , {rendevu¹·o} , {simpozi⁽⁺⁾·o} , {sinod¹·o}
ĉef⭑-kun·ven⭑·o
Kun·ven⭑·o de⭑ la⭑ membr⭑·ar·o de⭑ asoci¹·o por⭑ far⭑·i decid⭑·ojn, kiu·j bezon⭑·as
ia·n pli·mult⭑·on de⭑ la⭑ membr⭑·oj, i.a. elekt⭑·on de⭑ estr⭑·ar·o: unu⭑+foj⭑·e
jar⭑·e en⭑ ĉef⭑-kun·ven⭑·o […] ili elekt⭑·as estr⭑·ar·on ; en⭑ la⭑ mal·long⭑·a
jar⭑-ĉef⭑-kun·ven⭑·o de⭑ em⭑·as oni akcept⭑·is et⭑·ajn ŝanĝ⭑·ojn de⭑ la⭑ statut⁹·o,
por⭑ ke⭑ ni⭑·a asoci¹·o est⭑·u publik⭑-util⭑·a (tio signif⭑·as, ke⭑ donac⭑·ant·oj
al⭑ la⭑ asoci¹·o ĝu⭑·as impost¹·an avantaĝ⁸·on) ; laŭ⭑ la⭑ grand⭑·a tradici¹·o
de⭑ tia·j ĉef⭑-kun·ven⭑·oj la⭑ Brit⁹·a ĉef·ministr¹·o anonc⭑·is, ke⭑ li est⭑·as
pret⭑·a batal⭑·i „la⭑ tut⭑·an nokt⭑·on“ por⭑ el·tir⭑·i el⭑ si⭑·aj koleg⭑·oj
konsent⭑·on . {konvent⁽⁺⁾·o^1} , {plen⭑·o^2}
mal·bon⭑+ven⭑·ig·i
(tr)
Mal·fabl⭑·e akcept⭑·i: la⭑ Mal·dekstr⭑·o mal·bon⭑+ven⭑·ig·as serioz⭑·ajn
religi⭑·em·ul·ojn, do⭑ kie·n ili ir⭑·u ? nur⭑ kelk⭑·aj pionir⭑·oj
mal·bon⭑+ven⭑·ig·as la⭑ -on kaj⭑ batal⭑·as, por⭑ ke⭑ ĝi ne⭑ okaz⭑·u .
nov⭑~al·ven⭑·int·o
Tiu, kiu al·ven⭑·is antaŭ⭑ ne·long⭑·e, kontrast¹·e al⭑ de·long⭑·aj
sur·lok⭑·ul·oj: inter⭑ ar⭑·o da⭑ dis⭑·aj palm⭑·oj, nov⭑~al·ven⭑·int·oj star⭑·ig·is
tend⭑·ojn, dum⭑ vir⭑·in·oj pret⭑·ig·is manĝ⭑·aĵ·ojn ; nov⭑~al·ven⭑·int·a infan⭑·et·o
; la⭑ publik⭑·o en⭑ la⭑ kaf⭑·ej·o atent⭑·e rigard⭑·is la⭑ nov⭑~al·ven⭑·int·on .
post·ven⭑·i
(tr)
Ven⭑·i post⭑ iu aŭ⭑ io: post⭑ la⭑ tag⭑·oj post·ven⭑·is ali⭑·aj tag⭑·oj por⭑ far⭑·i
semajn⭑·ojn, monat⭑·ojn ; post⭑ la⭑ antaŭ⭑·a letargi¹·a stat⭑·o post·ven⭑·os
re·bon⭑·ig·ant·a dorm⭑·ad·o ; hodiaŭ⭑ la⭑ inter·naci⭑·ism·o est⭑·as ĉe⭑ la⭑ sojl⭑·o
de⭑ l'⭑ venk⭑·o, kaj⭑ jen⭑ post·ven⭑·as mal·fort⭑·a, apenaŭ⭑ pens⭑·ebl·a
koncept²·o: la⭑ sen·naci⭑·ism·o ; tie min⭑·oj, abism¹·oj, forĝ⭑·ej·oj, forn⭑·oj
[…] post·ven⭑·as la⭑ mild²·ajn bild¹·ojn de⭑ l'⭑ kamp⭑·aj labor⭑·oj ; kiam⭑ la⭑
post·ven⭑·ont·a numer⭑·o aper⭑·os ? {post·ir⭑·i} , {sekv⭑·i}
re·ven⭑·i
(ntr)
De·nov⭑·e ven⭑·i tie·n, de⭑ kie oni jam⭑ for·ir⭑·is: la⭑ fil⭑·o de⭑ la⭑ reĝ⭑·o,
kiu re·ven⭑·is de⭑ ĉas⭑·o, ŝi·n renkont⭑·is ; kiel⭑ hund⭑·o re·ven⭑·as al⭑ si⭑·a
vom⭑·it·aĵ·o, tiel⭑ mal·saĝ⭑·ul·o ripet⭑·as si⭑·an mal·saĝ⭑·aĵ·on ; kiam⭑ pas⭑·is la⭑
difin⭑·it·a temp⭑·o, ili re·ven⭑·is al⭑ la⭑ patr⭑·o ; en⭑ tiu temp⭑·o re·ven⭑·is
al⭑ mi mi⭑·a prudent⭑·o ; lev⭑·iĝ·is ŝi⭑·a edz⭑·o kaj⭑ ir⭑·is al⭑ ŝi, por⭑ parol⭑·i
al⭑ ŝi⭑·a kor⭑·o, por⭑ re·ven⭑·ig·i ŝi·n ; ili fin⭑·e ĉiam⭑ re·ven⭑·as al⭑ unu⭑
punkt⭑·o ; tiu ĉiam⭑ re·ven⭑·as al⭑ si⭑·a ide⭑·o ; vi neniam⭑ re·ven⭑·ig·os li·n
el⭑ li⭑·a tomb⭑·o ; vort⭑·o dir⭑·it·a al⭑ la⭑ mond⭑·o aparten⭑·as kaj⭑ neniam⭑
re·ven⭑·as .
re·ven⭑·o
Re·ir⭑·o al⭑ si⭑·a de·ven⭑·a lok⭑·o: mi don⭑·as tio·n ĉi⭑ al⭑ vi kiel⭑
garanti⭑·aĵ·on de⭑ mi⭑·a re·ven⭑·o ; trankvil⭑·e nun⭑ atend⭑·u la⭑ re·ven⭑·on de⭑
la⭑ send⭑·it·o ; la⭑ vojaĝ⭑·ant·oj rakont⭑·ad·is pri⭑ [ĉio] post⭑ si⭑·a re·ven⭑·o
hejm⭑·en ; la⭑ re·ven⭑·o de⭑ burgund⁽⁺⁾·aj bier⭑-gust⭑·oj .
sam⭑~de·ven⭑·a
Kiu hav⭑·as sam⭑·an de·ven⭑·on kiel⭑...: la⭑ katalun⁽⁺⁾·a lingv⭑·o vek⭑·iĝ·is al⭑
la⭑ viv⭑·o kaj⭑ dis·volv⭑·iĝ·is pli⭑ fru⭑·e ol⭑ la⭑ ceter⭑·aj sam⭑~de·ven⭑·aj
lingv⭑·oj ; [li] est⭑·is ni⭑·a sam⭑~de·ven⭑·ul·o, ebl⭑·e frat⭑·o de⭑ la⭑ pra·av⭑·o .
sen·re·ven⭑·e
Definitiv¹·e, sen⭑ ebl⭑·a re·ven⭑·o al⭑ la⭑ antaŭ⭑·a stat⭑·o: ŝi preskaŭ⭑ tut⭑·e
ne⭑ el·ir⭑·ad·is el⭑ si⭑·a ĉambr⭑·o, mal·ben⭑·ant·e la⭑ sort⭑·on, […] kaj⭑
bedaŭr⭑·ant·e si⭑·an sen·re·ven⭑·e perd⭑·it·an mon⭑·on ; mi for·ir⭑·os sen·re·ven⭑·e
en⭑ la⭑ land⭑·on de⭑ mal·lum⭑·o kaj⭑ de⭑ mort⭑·a ombr⭑·o ; oni dis·iĝ⭑·as de⭑
vid⭑·ebl·aj sign⭑·oj, kiu·j prezent⭑·as antaŭ⭑ ni⭑·aj okul⭑·oj histori⭑·on de⭑
sen·re·ven⭑·e for·ir⭑·int·a pas⭑·int·aĵ·o ; sen·re·ven⭑·a kun·fand⭑·iĝ·o .
{trans·ir⭑·i}
dat⭑-re·ven⭑·o
Re·ven⭑·o de⭑ la⭑ dat⭑·o de⭑ pas⭑·int·a memor⭑·ind·a okaz⭑·aĵ·o, apart⭑·e se⭑ tem⭑·as
pri⭑ ĉiu+jar⭑·a memor⭑-tag⭑·o aŭ⭑ {jubile¹·o} : la⭑ aŭtor⭑·o de⭑ ,
antaŭ⭑ ne·long⭑·e fest⭑·is la⭑ ok⭑×dek⭑-jar⭑·an dat⭑-re·ven⭑·on de⭑ si⭑·a nask⭑·iĝ·o ;
ni⭑·an arĝent⭑·an ge·edz⭑·iĝ·on […], du⭑×dek⭑-kvin⭑·ajn jar⭑·ojn de⭑ ge·edz⭑·iĝ·o, ‐
pro⭑ la⭑ mal·ĝoj⭑·ec·o [ni] ne⭑ intenc⭑·is fest⭑·i per⭑ ia⭑ plezur⭑·aĵ·o tiu·n
dat⭑-re·ven⭑·on ; mal·vual⭑·it·a la⭑ 6an de⭑ juli⁽⁺⁾·o 1915, okaz⭑·e de⭑ la⭑ 500a
dat⭑-re·ven⭑·o de⭑ la⭑ ŝtip⭑·ar·um·o de⭑ . {nask⭑·iĝ-tag⭑·o^1}
Rim.: Pro⭑ influ⭑·o de⭑ divers⭑·aj latin⁽⁺⁾·id·aj lingv⭑·oj, konsider⭑·ind·a
kvant⭑·o de⭑ esperant⭑·ist·oj uz⭑·as nur⭑ la⭑ vort⭑·on „dat⭑-re·ven⭑·o“ por⭑ dir⭑·i
specif⁹·e „nask⭑·iĝ-dat⭑-re·ven⭑·o“. Tamen⭑ rimark⭑·ind·as, ke⭑ la⭑ zamenhof⭑·a
esprim⭑·o „nask⭑·iĝ-tag⭑·o“ est⭑·as pli⭑ vast⭑·e uz⭑·at·a kaj⭑ kompren⭑·at·a
tiu+signif⭑·e. Eĉ⭑ pli⭑ klar⭑·aj est⭑·as pli⭑ long⭑·aj alternativ²·oj, kiel⭑
„nask⭑·iĝ+tag⭑·a dat⭑-re·ven⭑·o“ kaj⭑ „dat⭑-re·ven⭑·o de⭑ ies⭑ nask⭑·iĝ·o“.
pint⭑-kun·ven⭑·o
{Kun·ven⭑·o} de⭑ eminent⭑·ul·oj, precip⭑·e de⭑ politik¹·aj estr⭑·oj: en⭑
Helsink⁽⁺⁾·o, la⭑ 9-an de⭑ septembr⁽⁺⁾·o, okaz⭑·os pint⭑-kun·ven⭑·oj inter⭑ Eŭrop⭑·a
Uni⁹·o kaj⭑ Kore⁽⁺⁾·a Respublik¹·o, kaj⭑ inter⭑ EU kaj⭑ Ĉini⁽⁺⁾·o . daŭr⭑·e en⭑
Transdnestrio rest⭑·as la⭑ 14a rus⭑·a arme¹·o malgraŭ⭑ promes⭑·oj don⭑·it·aj
ĉe⭑ divers⭑·aj pint⭑-kun·ven⭑·oj ; en⭑ Brusel⁽⁺⁾·o okaz⭑·is la⭑ dek⭑·a pint⭑-kun·ven⭑·o
Rus⭑-land⭑·o – Eŭrop⭑·a Uni⁹·o, kiu trakt⭑·is inter·ali⭑·e la⭑ problem¹·ojn de⭑
Kaliningrad⁽⁺⁾·a region⭑·o .
vid⭑·e~kun·ven⭑·o, vide⁽⁺⁾·o-kun·ven⭑·o
Kun·ven⭑·o en⭑ kiu part⭑·o-pren⭑·ant·oj ne⭑ korp⭑·e ĉe·est⭑·as, sed⭑ komunik⭑·as
per⭑ trans·send⭑·at·aj son⭑·oj kaj⭑ vide⁽⁺⁾·o-bild¹·oj: ĵus⭑ komenc⭑·iĝ·is
vide⁽⁺⁾·o-kun·ven⭑·o de⭑ la⭑ brazil⁸·a senat¹·o favor⭑·e al⭑ esperant⭑·o .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.176 2024/02/05 09:23:48 ]
__________________________________________________________________