abdik³·/·i

abdik³·i

   (tr)

   1.
          {Eks·iĝ⭑·i} , {rezign³·i} pri⭑ plej⭑ super⭑·a potenc⭑·o aŭ⭑ rang⭑·o: dev⭑·ig·it·a
          abdik³·i de⭑ la⭑ tron⭑·o,  est⭑·is send⭑·it·a al⭑ haĝ⁽⁺⁾·o kaj⭑ sam⭑+temp⭑·e
          oni organiz¹·is juĝ⭑·ad·on, dum⭑ kiu li est⭑·is mort⭑-kondamn⭑·it·a ; La⭑
          regn⭑·estr·aj zorg⭑·oj mi·n jam⭑ tro⭑ lac⭑·ig·as, ⫽ Do⭑ kun⭑ kor⭑·' facil⭑·a ili·n
          mi abdik³·as ; du⭑ jar⭑·ojn post⭑·e abdik³·is du⭑·a german⭑·a prezid⭑·ant·o .

   2.
          {Demisi⁽⁺⁾·i} : mi decid⭑·is post⭑ mi⭑·a ebl⭑·a re·ven⭑·o al⭑ mi⭑·a patri⁽⁺⁾·o tuj⭑
          abdik³·i mi⭑·an oficir⭑·an rang⭑·on ; la⭑ barat⁽⁺⁾·a ministr¹·o pri⭑ defend⭑·o
           […] abdik³·is .

   Rim.: {Eks·iĝ⭑·o} est⭑·as la⭑ plej⭑ ĝeneral¹·a inter⭑ la⭑ sinonim¹·oj, la⭑ plej⭑ oft⭑·e
   uz⭑·at·a kaj⭑ kutim⭑·e la⭑ prefer⭑·ind·a. {Demisi⁽⁺⁾·o} implic⁽⁺⁾·as ekzist⭑·on de⭑ super⭑·a
   instanc²·o, al⭑ kiu la⭑ eks⭑·iĝ·ant·o prezent⭑·as si⭑·an rezign³·on, kaj⭑ eventual¹·e
   oni pov⭑·as akcept⭑·i aŭ⭑ mal·akcept⭑·i la⭑ demisi⁽⁺⁾·on. Abdik³·o est⭑·as ag⭑·o de⭑ plej⭑
   super⭑·a moŝt⭑·ul·o (monark⁸·o, religi⭑·a estr⭑·o), super⭑ kiu ne⭑ est⭑·as akcept⭑·ant·a
   instanc²·o.

abdik³·o

   1.
          Ag⭑·o abdik³·i: abdik³·o de⭑ Napoleon⁽⁺⁾·o ; en⭑ daŭr⭑·e ne·stabil⁹·a Ukraini⁽⁺⁾·o la⭑
          opozici²·o postul⭑·is abdik³·on de⭑ la⭑ prezid⭑·ant·o .

   2.
          {Demisi⁽⁺⁾·o} : opozici²·a parti⭑·o postul⭑·as abdik³·on de⭑ la⭑ por·medi³·a
          ministr¹·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.51 2024/01/06 21:22:12 ]
     __________________________________________________________________