abort¹·/·i

abort¹·i

   (x)

   1.
          Nask⭑·i antaŭ·temp⭑·e ne·viv⭑+pov⭑·an id⭑·on: [se⭑ vir⭑·o] frap⭑·os graved⭑·an
          vir⭑·in·on, kaj⭑ ŝi abort¹·os, tiam⭑ oni pun⭑·u li·n per⭑ mon⭑-pun⭑·o ; don⭑·u al⭑
          ili ventr⭑·on abort¹·em·an kaj⭑ mam⭑·ojn sek⭑·iĝ·int·ajn .

   2.
          Halt⭑·i en⭑ si⭑·a mal·volv⭑·o, sen·rezultat⭑·iĝ·i, fiask¹·i: la⭑ sen·prudent⭑·a
          entrepren⭑·o abort¹·is.

   Rim.: En⭑ la⭑ medicin¹·a senc⭑·o la⭑ subjekt⭑·o montr⭑·as al⭑ la⭑ nask⭑·int·in·o, dum⭑ en⭑
   la⭑ figur⭑·a ĝi montr⭑·as al⭑ la⭑ „nask⭑·it·aĵ·o“.

abort¹·o

          Ag⭑·o abort¹·i.

abort¹·ig·i

   1.
          Kaŭz⭑·i abort¹·on: [en⭑ iu land⭑·o], kie eĉ⭑ abort¹·ig·o est⭑·as konsider⭑·at·a
          kiel⭑ murd⁴·o, oni nun⭑ slogan⁽⁺⁾·as por⭑ mort⭑·ig·o de⭑ ĉiu·j
          [aidos]-sufer⭑·ant·oj ; abort¹·ig·a drog⭑·o.

   2.
          Halt⭑·ig·i la⭑ mal·volv⭑·on, sukces⭑·on de⭑ io, sen·rezultat⭑·ig·i, fiask¹·ig·i.

abort¹·aĵ·o, abort¹·ul·o

          Ne·viv⭑+pov⭑·a id⭑·o: ili mal·aper⭑·u, kiel⭑ abort¹·aĵ·o vir⭑·in·a, kiu ne⭑ vid⭑·is
          la⭑ sun⭑·on .

          Rim.: La⭑ Bibli¹·o simil⭑+senc⭑·e uz⭑·as ankaŭ⭑ „abort¹·it·o“ kaj⭑
          „abort¹·it·aĵ·o“. La⭑ pasiv¹·a form⭑·o sugest⁹·as, ke⭑ abort¹·i pov⭑·us hav⭑·i
          akuzativ⭑+form⭑·an komplement²·on (sam⭑·e kiel⭑ nask⭑·i), sed⭑ tia uz⭑·o ne⭑
          dis·vast⭑·iĝ·is.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.42 2024/02/05 09:23:51 ]
     __________________________________________________________________