vidu ankaŭ la klarigojn
abrupt²·/·a
abrupt²·a
1.
{Subit⭑·a} , {sen·prepar⭑·a} , akr⭑·e {surpriz⭑·a} : tuj⭑ post⭑ la⭑ tra·pas⭑·o
de⭑ arb⭑·ar·o sekv⭑·as abrupt²·a pejzaĝ⭑·--ŝanĝ⭑·o, kvazaŭ⭑ oni traf⭑·us en⭑
ali⭑·an kontinent¹·on ; la⭑ ruĝ⭑·a kolor⭑·o ĉe⭑ ŝi⭑·aj lip⭑·oj fin⭑·iĝ·as per⭑
abrupt²·a lini⭑·o laŭ⭑ la⭑ intern⭑·a rand⭑·o ; la⭑ sensaci²·a dis·vast⭑·iĝ·o kaj⭑
abrupt²·a pere⭑·o de⭑ ; abrupt²·a mal·alt⭑·iĝ·o de⭑ la⭑ kvalit¹·a
nivel⭑·o ; abrupt²·aj mal·sup⭑+ren⭑·iĝ·oj al⭑ bas¹·a gam⭑·o ; nenio akr⭑·a en⭑ ŝi,
nenio iam⭑ ajn⭑ abrupt²·a, nur⭑ tiu agrabl⭑·a, glat⭑·a harmoni¹·ec·o de⭑ la⭑
voĉ⭑·o, de⭑ la⭑ mov⭑·oj ; la⭑ turn⭑·o est⭑·as tiel⭑ abrupt²·a, ke⭑ Karl⁽⁺⁾·o
ek·trem⭑·as, ĉar⭑ la⭑ rad⭑·oj kontuz⭑·iĝ·as al⭑ la⭑ trotuar⭑-rand⭑·o, ĉe⭑ kiu li
sid⭑·as . {kontrast¹·a} , {krut⭑·a} , {spontane³·a}
2.
Kvazaŭ⭑ for·tranĉ⭑·it·a, ŝir⭑·it·a; mal·agrabl⭑·e {mal·mild²·a} ; {brusk⁽⁺⁾·a} :
[li ek·parol⭑·is] per⭑ rapid⭑·a abrupt²·a ( {stakat⁽⁺⁾·a} ) voĉ⭑·o ; kun⭑ tre⭑
abrupt²·a ĝis·re·vid⭑·o li for·las⭑·is n ; aŭd⭑·iĝ·as abrupt²·a
vir⭑·in·a rid⭑·o ; abrupt²·a mort⭑·o ; neces⭑·os abrupt²·aj, drast⁹·aj kaj⭑
dolor⭑·ig·aj ŝanĝ⭑·oj, kiu·j part⭑·e est⭑·os arbitr⭑·aj ; mal·aper⭑·i per⭑ ia⭑
abrupt²·a, singult⭑·a fin⭑·o . {drast⁹·a} , {mal·koher⁹·a} , {mal·kontinu⁴·a}
abrupt²·e
En⭑ abrupt²·a manier⭑·o, {subit⭑·e} : ne⭑ pens⭑·u mal·bon⭑·e pri⭑ ni pro⭑ tio,
ke⭑ ni tiel⭑ abrupt²·e for·las⭑·as vi·n ; hont⭑·u! li dir⭑·is abrupt²·e ; [li]
abrupt²·e silent⭑·iĝ·is, frap⭑·it·a de⭑ la⭑ aspekt¹·o de⭑ Johan⭑·o .
abrupt²·i
(ntr)
Mal·mild²·e, subit⭑·e aper⭑·i, traf⭑·i, esprim⭑·i: „mi ne⭑ edz⭑·iĝ·os al⭑ ŝi!“
abrupt²·is mal·kaŝ⭑·e mi⭑·a frat⭑·o .
abrupt²·ec·o
Subit⭑·ec·o, mal·mild²·ec·o: mi neniel⭑ pov⭑·as kompren⭑·i la⭑ abrupt²·ec·on de⭑
li⭑·a am⭑·o .
mal·abrupt²·a
{Iompostioma} , mild²·a: ŝose³·o dekliv⭑·ant·a mal·abrupt²·e ĝis⭑ […]
river⭑·o . {grad⭑·a}
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.45 2023/12/03 15:23:09 ]
__________________________________________________________________