vidu ankaŭ la klarigojn
absolv⁽⁺⁾·/·i
absolv⁽⁺⁾·i
(tr)
1.
{Pekl⭑+iber⁽⁺⁾·ig·i} : per⭑ preĝ⭑·ad·o dum⭑ ni uzurp⭑·os kaj⭑ pek⭑·os ni
persvad⁹·os la⭑ Di⭑·ojn absolv⁽⁺⁾·i ni·n de⭑ pun⭑·o ; jen⭑ la⭑ verdikt¹·o […] kaj⭑
sign⭑·o por⭑ vi […], vi montr⭑·os ĝi·n al⭑ la⭑ episkop⭑·o, li absolv⁽⁺⁾·os al⭑
vi ankaŭ⭑ tiu·n antaŭ⭑·an mort⭑·ig·on, kiu·n vi malgraŭ⭑~vol⭑·e plen⭑·um·is ;
mi pet⭑·as la⭑ Leg⭑·ant·on absolv⁽⁺⁾·i mi·n de⭑ la⭑ pri·skrib⭑·o (rezign³·i pri⭑)
de⭑ la⭑ ek·bru⭑·ant·a orel⭑+fend⭑·a hurl⁽⁺⁾·ad·o .
2.
{Mal·kondamn⭑·i} : malgraŭ⭑ la⭑ gest⭑·ad·o de⭑ la⭑ surd⭑~mut⭑·ul·in·o, la⭑
juĝ⭑·ist·o do⭑ absolv⁽⁺⁾·as li·n ; dum⭑ la⭑ ĵuri⁽⁺⁾·a kun·sid⭑·o oni far⭑·as erar⭑·an
vort⭑·ig·on, kio kaŭz⭑·as ke⭑, kvankam⭑ absolv⁽⁺⁾·it·a pri⭑ la⭑ ĉef⭑·aj punkt⭑·oj,
ŝi, tamen⭑, est⭑·os kondamn⭑·it·a al⭑ plur⁴+jar⭑·a ekzil⭑·o en⭑ Siberi⁽⁺⁾·o .
{amnesti¹·i} , {rehabilit⁽⁺⁾·i} , {sen·kulp⭑·ig·i}
Rim. 1: Ne·ĝust⭑·a est⭑·as la⭑ signif⭑·o „plen⭑·um·i“ (pri⭑ kurs¹·o) aŭ⭑ „fin⭑·i“
(pri⭑ ekzamen⭑·o): kiam⭑ mi est⭑·os absolv⁽⁺⁾·int·a la⭑ lern⭑·ej·on, mi ir⭑·os al⭑
sinjor⭑·o en⭑ la⭑ mont⭑·ar·on .
Rim. 2: La⭑ du⭑ senc⭑·oj mal·koher⁹·as: oni pekl⭑+iber⁽⁺⁾·ig·as pek⭑·ul·on, oni
mal·kondamn⭑·as sen·kulp⭑·ul·on. Kaj⭑ ĝeneral¹·e la⭑ vort⭑·o aspekt¹·as kiel⭑
mal·neces⭑·a latin⁽⁺⁾·a barbar¹·aĵ·o.
absolv⁽⁺⁾·o
1.
Pek⭑-liber⭑·ig·o: laŭ⭑ la⭑ leĝ⭑·o, preskaŭ⭑ ĉio pur⭑·iĝ·as per⭑ sang⭑·o kaj⭑ sen⭑
sang⭑·o-verŝ⭑·ad·o ne⭑ far⭑·iĝ·as absolv⁽⁺⁾·o ; kie est⭑·as absolv⁽⁺⁾·o de⭑ ĉi⭑ tiu·j,
ne⭑ plu⭑ est⭑·as ofer⭑·ad·o pro⭑ pek⭑·o ; „je-es“ bru⭑·is la⭑ hom⭑·oj, kvazaŭ⭑
ili ricev⭑·us absolv⁽⁺⁾·on pro⭑ si⭑·a mal·observ⭑·o de⭑ la⭑ sankt⭑·a tag⭑·o .
2.
Mal·kondamn⭑·o: jur⭑·an absolv⁽⁺⁾·on li ja⭑ pov⭑·is akir⭑·i, tamen⭑ rest⭑·as
„moral¹·e kulp⭑·a“ .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.39 2024/01/21 21:23:35 ]
__________________________________________________________________