vidu ankaŭ la klarigojn
absolv⁽⁺⁾·/·i

absolv⁽⁺⁾·i

   (tr)

   1.
          {Pekl+iber⁽⁺⁾·ig·i} : per preĝ·ad·o dum ni uzurp·os kaj pek·os ni
          persvad⁹·os la Di·ojn absolv⁽⁺⁾·i ni·n de pun·o ; jen la verdikt¹·o […] kaj
          sign·o por vi […], vi montr·os ĝi·n al la episkop·o, li absolv⁽⁺⁾·os al
          vi ankaŭ tiu·n antaŭ·an mort·ig·on, kiu·n vi malgraŭ~vol·e plen·um·is ;
          mi pet·as la Leg·ant·on absolv⁽⁺⁾·i mi·n de la pri·skrib·o (rezign³·i pri)
          de la ek·bru·ant·a orel+fend·a hurl⁽⁺⁾·ad·o .

   2.
          {Mal·kondamn·i} : malgraŭ la gest·ad·o de la surd~mut·ul·in·o, la
          juĝ·ist·o do absolv⁽⁺⁾·as li·n ; dum la ĵuri⁽⁺⁾·a kun·sid·o oni far·as erar·an
          vort·ig·on, kio kaŭz·as ke, kvankam absolv⁽⁺⁾·it·a pri la ĉef·aj punkt·oj,
          ŝi, tamen, est·os kondamn·it·a al plur⁴+jar·a ekzil·o en Siberi⁽⁺⁾·o .
          {amnesti¹·i} , {rehabilit⁽⁺⁾·i} , {sen·kulp·ig·i}

          Rim. 1: Ne·ĝust·a est·as la signif·oplen·um·i“ (pri kurs¹·o) fin·i“
          (pri ekzamen·o): kiam mi est·os absolv⁽⁺⁾·int·a la lern·ej·on, mi ir·os al
          sinjor·o  en la mont·ar·on .

          Rim. 2: La du senc·oj mal·koher⁹·as: oni pekl+iber⁽⁺⁾·ig·as pek·ul·on, oni
          mal·kondamn·as sen·kulp·ul·on. Kaj ĝeneral¹·e la vort·o aspekt¹·as kiel
          mal·neces·a latin⁽⁺⁾·a barbar¹·aĵ·o.

absolv⁽⁺⁾·o

   1.
          Pek-liber·ig·o: laŭ la leĝ·o, preskaŭ ĉio pur·iĝ·as per sang·o kaj sen
          sang·o-verŝ·ad·o ne far·iĝ·as absolv⁽⁺⁾·o ; kie est·as absolv⁽⁺⁾·o de ĉi tiu·j,
          ne plu est·as ofer·ad·o pro pek·o ; „je-esbru·is la hom·oj, kvazaŭ
          ili ricev·us absolv⁽⁺⁾·on pro si·a mal·observ·o de la sankt·a tag·o .

   2.
          Mal·kondamn·o: jur·an absolv⁽⁺⁾·on li ja pov·is akir·i, tamen rest·asmoral¹·e kulp·a“ .

   [artikol-versi⁹·o: 1.39 2024/01/21 21:23:35 ]
     __________________________________________________________________