absurd¹·/·a

absurd¹·a

          Kontraŭ⭑·a al⭑ la⭑ komun⭑·a saĝ⭑·o: la⭑ ide⭑·o pri⭑ la⭑ sen·fin⭑·a mov⭑·o est⭑·as
          absurd¹·a; la⭑ komisi⭑·o firm⭑·e decid⭑·as, ke⭑ la⭑ projekt⭑·o sen·kondiĉ⭑·e
          est⭑·as absurd¹·a ; mi est⭑·as fort⭑·e mal·san⭑·a! ― li ĝem⭑·is, […] ĉu⭑ ebl⭑·e
          mi ir⭑·u re·turn⭑·e kaj⭑ rakont⭑·u, kiel⭑ mi fart⭑·as? ― sed⭑ tio aspekt¹·us
          ja⭑ iom⭑ absurd¹·e ; absurd¹·a logik¹·o ; est⭑·as absurd¹·e riproĉ⭑·i al⭑ la⭑
          pap⭑·o kaj⭑ al⭑ ties⭑ kardinal²·oj, ke⭑ ili est⭑·as konservativ³·aj ; bel⭑·an
          ekzempl⭑·on de⭑ tia absurd¹·ec·o ni hav⭑·is […], kiam⭑ la⭑ Komision⁴·o
          prezent⭑·is direktiv⁽⁺⁾·on pri⭑ sun⭑-protekt¹·ad·o (jes⭑!) . {bizar⁽⁺⁾·a} ,
          {kontraŭ·raci¹·a} , {mem·kontraŭ·dir⭑·a} , {paradoks⭑·a} , {sen·senc⭑·a}

          Rim.: En⭑ Monat⭑·o trov⭑·iĝ·is ankaŭ⭑ jen⭑·a vort⭑-lud⭑·o por⭑ nom⭑·i land⭑·on,
          pri⭑ kiu rakont⭑·iĝ·as absurd¹·aj afer⭑·oj: salut⭑·on el⭑  (
           ) ― […] el⭑ Sarajev⁽⁺⁾·o, Bosni⁽⁺⁾·o, pri⭑ kies⭑ mal·feliĉ⭑·o vi
          cert⭑·e aŭd⭑·as ĉiu·n tag⭑·on .

absurd¹·aĵ·o, absurd¹·o

          Io absurd¹·a: Ha⭑, pa⭑·nj·o, vi est⭑·as pli⭑ ĝust⭑·e ker⭑·a dam⭑·o ― Absurd¹·o,
          plen⭑·a absurd¹·o, mi neniam⭑ est⭑·is ker⭑·a dam⭑·o ; ekzist⭑·as grand⭑·eg·a
          nombr⭑·o da⭑ vort⭑·oj (fremd⭑·aj), kiu·j al⭑ ĉiu·j est⭑·as kon⭑·at·aj sen⭑
          el·lern⭑·ad·o, kaj⭑ kiu·jn ne⭑ uz⭑·i est⭑·us rekt⭑·a absurd¹·o ; vi dir⭑·as
          absurd¹·aĵ·ojn; la⭑ bird⭑·oj nun⭑ [la⭑ aerostat⁽⁺⁾·on] plu⭑ ne⭑ akompan⭑·is, […]
          ĝi ne⭑ est⭑·as ind⭑·a la⭑ post·flug⭑·ad·on, ĝi est⭑·as nenio, ĝi est⭑·as
          absurd¹·aĵ·o! ; oni pov⭑·as pruv⭑·i tiu·n geometri¹·an propon⭑·on
          (propozici²·on) per⭑ absurd¹·o (per⭑ {redukt⁴·o al⭑ absurd¹·o} ).

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.45 2023/10/12 16:57:42 ]
     __________________________________________________________________