-ad

-ad

   Sufiks⭑·o esprim⭑·ant·a ĝeneral¹·e la⭑ ag⭑·on kaj⭑ uz⭑·at·a por⭑ deriv⁴·i:

   A.
          substantiv⭑·ojn:

        1.
                el⭑ substantiv⭑·a radik⭑·o por⭑ signif⭑·i pli⭑ mal·pli⭑ daŭr⭑·an ag⭑·on
                far⭑·it·an per⭑ la⭑ il⭑·o montr⭑·at·a de⭑ la⭑ radik⭑·o: martel⭑·ad·o;
                telefon¹·ad·o; bros⭑·ad·o; kron⭑·ad·o; afiŝ¹·ad·o.

                Rim. 1: La⭑ respond⭑·a verb⭑·o est⭑·as sen·sufiks⭑·e deriv⁴·at·a de⭑ la⭑
                substantiv⭑·o: „martel⭑·i“ (ne⭑: „martel⭑·ad·i“), „kron⭑·i“ ktp.

        2.
                el⭑ verb⭑·a radik⭑·o por⭑ signif⭑·i:

              a)
                      ĝeneral¹·an kaj⭑ abstrakt¹·an ide⭑·on de⭑ la⭑ ag⭑·o esprim⭑·at·a
                      de⭑ la⭑ radik⭑·o: la⭑ uz⭑·ad·o de⭑ la⭑ artikol⭑·o est⭑·as tia
                      sam⭑·a, kiel⭑ en⭑ ali⭑·aj lingv⭑·oj (Kp „la⭑ _uz⭑·o_ de⭑ l'⭑
                      artikol⭑·o _en⭑ tiu okaz⭑·o_ ne⭑ est⭑·as ĝust⭑·a“) ; oni aŭd⭑·is
                      muzik⭑·on kaj⭑ kant⭑·ad·on ; la⭑ ŝtel⭑·ad·o est⭑·as vi⭑·a
                      profesi⭑·o; venĝ⭑·ad·o est⭑·as mi⭑·a meti⭑·o; ĉiu·j pozici¹·oj de⭑
                      hom⭑·a korp⭑·o, star⭑·ad·o, ir⭑·ad·o, salt⭑·ad·o, klin⭑·iĝ·ad·o al⭑
                      ĉiu·j flank⭑·oj, grimp³·ad·o sur⭑ ĉiu·j mur⭑·oj, dis·don⭑·ad·o de⭑
                      salut⭑·oj, plen⭑·um·ad·o de⭑ plej⭑ divers⭑·aj gest⭑·oj la⭑ natur⭑·a
                      ir⭑·ad·o de⭑ la⭑ afer⭑·oj .

                      Rim. 2: Pro⭑ ĉi⭑ tiu senc⭑·o _-ad_ serv⭑·as por⭑ nom⭑·i la⭑
                      art⭑·ojn, kapabl⭑·ojn ktp: la⭑ kant⭑·ad·o est⭑·as tre⭑ agrabl⭑·a
                      okup⭑·o (ne⭑: „okup⭑·ad·o“, ĉar⭑ tem⭑·as ne⭑ pri⭑ daŭr⭑·a kant⭑·o,
                      sed⭑ pri⭑ la⭑ sci⭑-pov⭑·o kant⭑·i); la⭑ pentr⭑·ad·o.

              b)
                      long⭑+daŭr⭑·ec·on aŭ⭑ ripet⭑·iĝ·on de⭑ la⭑ ag⭑·o esprim⭑·at·a de⭑ la⭑
                      radik⭑·o: li⭑·a hieraŭ⭑·a parol⭑·o est⭑·is tre⭑ bel⭑·a, sed⭑ la⭑
                      tro⭑ mult⭑·a parol⭑·ad·o lac⭑·ig·is li·n ; la⭑ paf⭑·ad·o daŭr⭑·is
                      tre⭑ long⭑·e; parol⭑·ad·o (orator¹·aĵ·o) elokvent⭑·a;
                      mal·riĉ⭑·ig·as ne⭑ ne·hav⭑·ad·o, sed⭑ tro⭑ grand⭑·a dezir⭑·ad·o;
                      don⭑·ad·o de⭑ almoz⭑·oj neniam⭑ mal·riĉ⭑·ig·as.

   B.
          verb⭑·ojn:

        3.
                el⭑ verb⭑·aj aŭ⭑ substantiv⭑·aj radik⭑·oj, por⭑ prezent⭑·i la⭑ ag⭑·on en⭑
                si⭑·a mal·volv⭑·iĝ·o kaj⭑ insist¹·i pri⭑ ties⭑ daŭr⭑·o aŭ⭑ ripet⭑·iĝ·o:
                martel⭑·ad·i (long⭑·e martel⭑·i); vizit⭑·ad·i (oft⭑·e vizit⭑·i); zorg⭑·ad·i
                (konstant⭑·e zorg⭑·i); mi salt⭑·ad·is la⭑ tut⭑·an tag⭑·on de⭑ lok⭑·o al⭑
                lok⭑·o ; li kur⭑·ad·is ĝis⭑ li fal⭑·is; ĉiu·n tag⭑·on tie·n ven⭑·ad·as
                mult⭑·aj fremd⭑·ul·oj ; la⭑ unu⭑·aj esperant⭑·ist·oj pacienc⭑·e
                el·met⭑·ad·is si·n ne⭑ sol⭑·a al⭑ konstant⭑·a mok⭑·ad·o, sed⭑ eĉ⭑ al⭑
                grand⭑·aj ofer⭑·oj ; kugl⭑·oj sen·ĉes⭑·e fal⭑·ad·is; almoz⭑·e el·pet⭑·ad·i
                al⭑ si pan⭑·on; la⭑ mastr⭑·in·o renkont⭑·ad·is li·n ĉiam⭑ ĝentil⭑·e; mi
                esper⭑·as, ke⭑ la⭑ esperant⭑·ist·oj nun⭑ oft⭑·e kun·ven⭑·ad·os kaj⭑
                korespond⭑·ad·os inter⭑ si. {re-^2}

                Rim. 3: Tiu ĉi⭑ form⭑·o serv⭑·as por⭑ traduk⭑·i la⭑ imperfekt²·on de⭑
                la⭑ latin⁽⁺⁾·id·aj lingv⭑·oj.

                Rim. 4: Kelk⭑·aj esperant⭑·ist·oj uz⭑·as -ad kiel⭑ mem·star⭑·an
                vort⭑·er·on: lum⭑-bril⭑·o adis kuŝ⭑·i (plu⭑·e kuŝ⭑·is, daŭr⭑·is kuŝ⭑·ant·e)
                sur⭑ tegment⭑·oj; ni ade (konstant⭑·e) progres⭑·as; la⭑ ekonomi¹·a
                viv⭑·o de⭑ l'⭑ hom⭑·ar·o ade (sen·ĉes⭑·e, pli⭑ kaj⭑ pli⭑) sen·naci⭑·iĝ·as;
                ade uz⭑·at·a vort⭑·o.

   {-aĉ¹} , {-ar} , {-eg} , {-et} , {-ul} , ktp

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.20 2016/12/14 21:10:13 ]
     __________________________________________________________________