admir⭑·/·i

admir⭑·i

   (tr)

          Est⭑·i rav⭑·it·a per⭑ la⭑ bel⭑·ec·o aŭ⭑ super·ec⭑·o: admir⭑·i pejzaĝ⭑·on, vir⭑·in·on,
          statu¹·on, muzik⭑·on, hero⭑·aĵ·on, virt⭑·on; stult²·ul·o trov⭑·as ĉiam⭑ pli⭑
          grand⭑·an stult²·ul·on, kiu li·n admir⭑·as.

admir⭑·a

          Sent⭑·ant·a, esprim⭑·ant·a admir⭑·on: estr⭑·o ... kontent⭑·a pri⭑ si⭑·a
          dung⭑·it·o, kaj⭑ eĉ⭑ admir⭑·a .

admir⭑·o

          Sent⭑·o ricev⭑·at·a de⭑ io bel⭑·a, alt⭑·a, impres⭑·a, iel⭑ eminent⭑·a: li
          el·dir⭑·is laŭt⭑·e si⭑·an admir⭑·on pri⭑ la⭑ fajr⭑·aj ĉeval⭑·oj ; admir⭑·o al⭑
          lev⭑·iĝ·o de⭑ la⭑ sun⭑·o .

admir⭑·ind·a

          Kiu merit⭑·as, kiu kaŭz⭑·as admir⭑·on: jen⭑ unu⭑ patr⭑·in·o admir⭑·ind·a, kiu
          si·n don⭑·as tut⭑·e al⭑ la⭑ eduk⭑·ad·o de⭑ si⭑·a fi·lin⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.35 2023/10/27 13:42:09 ]
     __________________________________________________________________