admon⭑·/·i

admon⭑·i

   (tr)

   1.
          {Instig⭑·i} , kuraĝ⭑·ig·i per⭑ firm⭑·a parol⭑·o al⭑ ag⭑·o aŭ⭑ plen⭑·um·o de⭑
          {dev⭑·o} : mi ne⭑ sci⭑·is, kiu li est⭑·as kaj⭑ tri⭑+foj⭑·e mi admon⭑·is li·n
          respond⭑·i aŭ⭑ for·ir⭑·i ; jam⭑ la⭑ du⭑·an foj⭑·on est⭑·as don⭑·it·a la⭑ signal⭑·o
          per⭑ la⭑ sonor⭑·il·o, kiu admon⭑·as ĉiu·jn […] for·las⭑·i la⭑ ŝip⭑·on ; mi
          ankoraŭ⭑ la⭑ last⭑·an foj⭑·on admon⭑·as vi·n: labor⭑·u ĉiam⭑ en⭑ plen⭑·a
          unu⭑·ec·o, en⭑ ord⭑·o kaj⭑ konkord³·o ; vi garanti⭑·as por⭑ li, li admon⭑·is,
          si·n turn⭑·ant·e al⭑ la⭑ mal·jun⭑·a soldat⭑·o ; la⭑ pastr⭑·o […] admon⭑·is la⭑
          popol⭑-amas⭑·on dis·ir⭑·i ; Por⭑ mi li·n rest⭑·ig·u! Kor⭑·eg·e, // Sed⭑ van⭑·e ŝi
          Zeŭs¹⁰·on admon⭑·is ; admon⭑·u vi⭑·an edz⭑·on, ke⭑ li solv⭑·u al⭑ ni la⭑
          enigm⭑·on, ali⭑·e ni for·brul⭑·ig·os per⭑ fajr⭑·o vi·n ; tiam⭑ li admon⭑·is la⭑
          disĉipl³·ojn, ke⭑ ili dir⭑·u al⭑ neniu, ke⭑ li est⭑·as la⭑ Krist⭑·o ; la⭑
          kamen⭑+tub⭑·ist·o admon⭑·is ŝi·n per⭑ (al⭑) prudent⭑·o ; mi sci⭑·as, kial⭑
          Grac⁽⁺⁾·e […] tiel⭑ mal·facil⭑·e las⭑·is admon⭑·i si·n far⭑·iĝ·i mi⭑·a edz⭑·in·o ;
          admon⭑·u vi·n reciprok⭑·e kaj⭑ edif⭑·u unu⭑ la⭑ ali⭑·an . {al·vok⭑·i^2} ,
          {apelaci³·i} , {disciplin²·i} , {memor⭑·ig·i^1} ,

   2.
          {Riproĉ⭑·i} pas⭑·int·ajn ag⭑·ojn postul⭑·ant·e pli⭑ bon⭑·an kondut⭑·on:
           admon⭑·is mi·n kiel⭑ mal·diligent⭑·an lern⭑·ant·on ; admon⭑·u
          vi⭑·an proksim⭑·ul·on, por⭑ ke⭑ vi ne⭑ port⭑·u sur⭑ vi pek⭑·on pro⭑ li ; [la⭑
          profet⭑·oj] admon⭑·is ili·n, sed⭑ ĉi⭑ tiu·j ne⭑ atent⭑·is ; se⭑ hom⭑·o oft⭑·e
          admon⭑·it·a rest⭑·os obstin⭑·a, li subit⭑·e pere⭑·os sen⭑ ia⭑ help⭑·o ; li
          lev⭑·iĝ·is, kaj⭑ admon⭑·is la⭑ vent⭑·ojn kaj⭑ la⭑ mar⭑·on, kaj⭑ far⭑·iĝ·is grand⭑·a
          seren²·o . {skold⁽⁺⁾·i} , {avert⭑·i}

admon⭑·o

          Ag⭑·o kaj⭑ vort⭑·oj de⭑ admon⭑·ant·o: aŭskult⭑·u konsil⭑·on kaj⭑ akcept⭑·u
          admon⭑·on, por⭑ ke⭑ vi post⭑·e est⭑·u saĝ⭑·a ; li ne⭑ pov⭑·is el·pel⭑·i el⭑ si⭑·a
          kap⭑·o strang⭑·an antaŭ·tim⭑·on, sin⁸-admon⭑·on, ke⭑ li⭑·a pasi⭑·a am⭑·o al⭑
           en·hav⭑·as en⭑ si io·n ne·bon⭑·an ; mi ne⭑ pov⭑·as de·ten⭑·i mi·n de⭑
          admon⭑·o: vi⭑·a mal·ĝoj⭑·o est⭑·as kaŭz⭑·at·a grand⭑~apart⭑·e de⭑ tro⭑ mal·vast⭑·a
          perspektiv¹·o ; „por⭑ pens⭑·ad·i pri⭑ hom⭑·ar·o, atend⭑·u kelk⭑·ajn jar⭑·ojn!“
          son⭑·is admon⭑·o patr⭑·a ; la⭑ hom⭑·ar·an·ism·o [...] varb⭑·os si⭑·ajn adept¹·ojn
          ne⭑ per⭑ blind⭑·a kred⭑·ig·ad·o, sed⭑ per⭑ admon⭑·ad·o ; Paŭl⭑·o 
          eks·iĝ⭑·is el⭑ la⭑ arme¹·o malgraŭ⭑ la⭑ pet⭑·oj de⭑ la⭑ amik⭑·oj, malgraŭ⭑ la⭑
          admon⭑·oj de⭑ la⭑ super·ul⭑·oj ; kiu for·puŝ⭑·as admon⭑·on, tiu mal·estim⭑·as
          si⭑·an anim⭑·on ; al⭑ mal·saĝ⭑·ul·o ne⭑ help⭑·as admon⭑·o, nur⭑ baston⭑·o ; eĉ⭑
          mi⭑·a Bub⭑·' star⭑·iĝ·is sen⭑ admon⭑·o ; kvalit¹·o bon⭑·a ne⭑ bezon⭑·as admon⭑·on
          (reklam¹·on) ; vort⭑·o son⭑·a est⭑·as plej⭑ admon⭑·a .

de·admon⭑·i

          Admon⭑·i ne⭑ far⭑·i, admon⭑·i al⭑ la⭑ mal⭑·o: la⭑ ŝajn⭑·e sen·kulp⭑·a vort⭑·et·o „
           “ kun·port⭑·as tiom⭑ da⭑ ŝanĝ⭑·oj, ke⭑ oni dev⭑·as strikt⁽⁺⁾·e
          de·admon⭑·i de⭑ ĝi⭑·a uz⭑·o ; vid⭑·int·e li·n bat⭑·i knab⭑·on, vi pens⭑·as, ke⭑ vi
          dev⭑·as li·n de·admon⭑·i ; malgraŭ⭑ si⭑·a grand⭑·a aĝ⭑·o kaj⭑ ni⭑·a insist¹·a
          de·admon⭑·o li ir⭑·is al⭑ la⭑ trajn⁸+halt⭑·ej·o por⭑ ni·n atend⭑·i . {admon⭑·i}
          {mal·instig⭑·i} , {de·konsil⭑·i, mal·konsil⭑·i}

Re·admon⭑·o

          Kvin⭑·a libr⭑·o de⭑ la⭑ hebre⭑·a Leĝ⭑·o, part⭑·o de⭑ la⭑ {Bibli¹·o} , kie Di⭑·o
          de·nov⭑·e admon⭑·as la⭑ Izrael⭑-id⭑·ojn al⭑ si⭑·a serv⭑·o: du⭑ kvadrat¹·aj led⭑·aj
          skatol⭑·et·oj en·hav⭑·ant·aj pergamen⭑·aĵ·on kun⭑, hebre⭑·e, tekst⭑·oj el⭑ la⭑
          Bibli¹·o (Re·admon⭑·o 6, 4-9, kaj⭑ 11, 13-21; El·ir⭑·o, 13, 1-10, kaj⭑
          11-16), kiu·jn ortodoks²·aj jud³·oj lig⭑·as al⭑ la⭑ mal·dekstr⭑·a brak⭑·o kaj⭑
          al⭑ la⭑ frunt⭑·o por⭑ maten⭑-preĝ⭑·i, memor⭑·e pri⭑ la⭑ dev⭑·o observ⭑·i la⭑
          Di⭑·--leĝ⭑·on ; ne⭑ don⭑·u kresk⭑·ig·e al⭑ vi⭑·a frat⭑·o mon⭑·on, nek⭑ manĝ⭑·aĵ·on,
          nek⭑ io·n ali⭑·an, kio·n oni pov⭑·as don⭑·i kresk⭑·ig·e (Re·admon⭑·o 23:19) ;
          el⭑ la⭑ Mal·nov⭑·a Testament⭑·o  traduk⭑·is: La⭑ Predik⭑·ant·o
          (1907), La⭑ Psalm¹·ar·o (1908), La⭑ Sentenc⭑·oj de⭑ Salomon⁽⁺⁾·o (1909),
          Genez⁽⁺⁾·o (1911), El·ir⭑·o (1912), Levid⁽⁺⁾·oj (1912), Nombr⭑·oj (1914),
          Re·admon⭑·o (1914) .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.57 2023/10/27 13:42:09 ]
     __________________________________________________________________