vidu ankaŭ la klarigojn
afiks¹·/·o

afiks¹·o

          Vort·er·o al·met·ebl·a al radik·o por far·i nov·an vort·on: la afiks¹·omal-” ; „met·iinter la verb·oj est·as tio sam·a, kiojeinter
          la prepozici·oj, uminter la afiks¹·oj ; publik·ig·ont·e mi·an
          unu·an libr·on pri Esperant·o, [mi] decid·is for·ĵet·i la tro grand·an
          vort·ar·on kaj tro abund³·an afiks¹·ar·on, kiu·jn mi est·is pret·ig·int·a
          teori·e ; la deriv⁴·ad·o per afiks¹·oj est·as en Esperant·o ebl·e la plej
          grav·a metod¹·o de la kre·ad·o de unu+vort·aj termin·oj ; pro kiu diabl·a
          kaŭz·o dev·as hav·i Esperant·o simpl·an afiks¹·o-sistem·on, se neniu
          ali·a hav·as ; {prefiks·o} , {sufiks·o} {deriv⁴·i} {fleksi¹·o}

antaŭ·afiks¹·o

          {Prefiks·o} : antaŭ·afiks¹·oj […] aper·as antaŭ ali·aj radik·oj .

ĉirkaŭ·afiks¹·o

          Du+part·a {afiks¹·o} ĉirkaŭ·ant·a la vort-part·on, kiu·n ĝi modif³·as: en
          la german·a mult·aj pas·int·aj particip·oj uz·as la ĉirkaŭ·afiks¹·on  kiel  (dir·it·a) .

en·afiks¹·o

          {Afiks¹·o} kiu en·met·iĝ·as en la ĉef·part·on de modif³·at·a vort·o: la
          morfologi⁽⁺⁾·o uz·as […] mult·ajn afiks¹·ojn (antaŭ·afiks¹·oj, post·afiks¹·oj,
          en·afiks¹·oj[…]) .

post·afiks¹·o

          {Sufiks·o} : Esperant·o jam posed·as tut·e taŭg·an post·afiks¹·on por
          tia·j deriv⁴·aĵ·oj: „um“ .

ŝajn-afiks¹·o

          Vort·o-part·o, kiu sam~form·as kun ekzist·ant·a  supoz·ebl·a afiks¹·o,
          sed ne funkci¹·as kiel tia en la vort·o: ŝajn-afiks¹·o [...] est·as
          bon·a material·o por vort-lud·oj kaj ŝerc·oj, sed ili ankaŭ pov·as
          kaŭz·i problem¹·ojn, precip·e por komenc·ant·oj .

   [artikol-versi⁹·o: 1.40 2023/10/28 08:32:44 ]
     __________________________________________________________________