vidu ankaŭ la klarigojn
agac·/·o

agac·o

          Mal·agrabl·a, incit·a {sent·o} ĉe la {dent·o} j  ĉe la nerv¹·ar·o, pro
          acid·o, mal·varm·o, akr·a bru·o ks: la […] nobel·ul·oj sent·is agac·on ĉe
          la pens·o, ke ili·a kamp·ar·an·o pov·us rest·i sen·okup·a kvin×dek tag·ojn
          en la jar·o ; en la nord·o la akv·o far·iĝ·as ŝton·o, kaj la vapor·oblank·a sal·o, kiu tamen hav·as neniu·n gust·on, sed pinĉ·as la
          fingr·ojn kaj agac·ig·as la dent·ojn .

agac·a

          Sent·ig·ant·a agac·on, (en figur·a senc·o) incit·on: ĉio·n mi atend·is,
          nur tio·n ne […] mi sent·is ia·n strang·an, agac·an gust·on mal·antaŭ
          la afer·oj ; li ja ven·is kadr·e de oficial·a enket¹·o kaj pov·os
          klar·ig·i la situaci·onsed la afer·o tamen est·is agac·a: neniam
          bon·e impres·as al la ĉef·oj kiam oni ŝajn·e tro~uz·as si·an
          polic·an·ec·on ; damn⁽⁺⁾·e, Etern·ul·o, vi fakt¹·e ĉio·n pov·as, se el nur·a
          rip·o de ni·a pra·patr·o vi kapabl·is el·sorĉ·i tia·n bel·eg·aĵ·on agac·e
          efik·an . {acid·a} , {adstring⁽⁺⁾·a} , {dolor·a} , {pik·a^2}

agac·i

   (tr)

   1.
          Kaŭz·i agac·on, {irit⁽⁺⁾·i} , fort·e {juk·i} : Di·o manĝ·on donac·is, sed
          la dent·oj agac·as ; la dent·oj agac·iĝ·os ĉe tiu, kiu manĝ·is la
          ne·matur·ajn vin-ber·ojn .

   2.
          {Incit·i^1} : ŝi·a cert·ec·o, ke mi trov·os solv·on, ne tuŝ·is mi·n
          flat·e, sed nur agac·is mi·ajn nerv¹·ojn ; mi·n tiu·j bru·oj ĉiu+foj·e
          ĉagren·as kaj agac·as ; ĉiam plaĉ·is al ŝi est·i la unu·a port·ant·o de
          nov·aĵ·o, agac·is mi·n ŝi·a kontent·a esprim·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.35 2023/10/28 08:32:44 ]
     __________________________________________________________________