aglutin⁽⁺⁾·/·i

aglutin⁽⁺⁾·i

   (tr)

          Kun·ig⭑·i glu⭑·ec·ajn substanc²·ojn.

aglutin⁽⁺⁾·a

          Karakteriz¹·as tia·n {vort⭑-far⭑·ad·on} , ke⭑ unu⭑·e, la⭑ lim⭑·oj de⭑ la⭑
          kun·met⭑·it·aj element¹·oj rest⭑·as evident¹·aj kaj⭑ klar⭑·e konsci⭑·at·aj: ĉiu
          element¹·o ricev⭑·is difin⭑·it·an signif⭑·on kaj⭑ la⭑ tut⭑·a lingv⭑·o
          [Esperant⭑·o] aglutin⁽⁺⁾·an karakter⭑·on kun⭑ la⭑ plej⭑ simpl⭑·a gramatik⭑·a
          struktur¹·o ; [li] ne⭑ ĝust⭑·e prezent⭑·is al⭑ si la⭑ aglutin⁽⁺⁾·an
          karakter⭑·on de⭑ la⭑ tatar⁽⁺⁾·--turk⭑·aj lingv⭑·oj ; la⭑ uzbek⁽⁺⁾·a lingv⭑·o perd⭑·is
          la⭑ vokal⭑·an harmoni¹·on kutim⭑·an por⭑ la⭑ lingv⭑·oj aglutin⁽⁺⁾·aj .
          {kun·fand⭑·o}

          Rim.: Ali⭑·a oft⭑·e implic⁽⁺⁾·at·a trajt⭑·o de⭑ aglutin⁽⁺⁾·a fleksi¹·ad·o est⭑·as ke⭑
          ĉiu·j fleksi¹·il·oj esprim⭑·as po⭑ unu⭑ gramatik⭑·an signif⭑·on; ekzempl⭑·e en⭑
          „amik⭑·ojn“ la⭑ fin⭑·aĵ·o „j“ esprim⭑·as nur⭑ nombr⭑·on, kaj⭑ „n“ ‐ nur⭑
          kaz⭑·on; dum⭑ en⭑ la⭑ rus⭑·a „друзей“, la⭑ sol⭑·a fin⭑·aĵ·o „ей“ esprim⭑·as
          ambaŭ⭑ kategori¹·ojn kun⭑·e.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.29 2023/10/28 08:32:44 ]
     __________________________________________________________________