agoni¹·/·o

agoni¹·o

          Dolor⭑·a last⭑·a {batal⭑·o} de⭑ mort⭑·ant·o kontraŭ⭑ la⭑ {mort⭑·o} : mort⭑·ig·u
          mi·n, ĉar⭑ kapt⭑·is mi·n agoni¹·o, ĉar⭑ mi⭑·a anim⭑·o ĝis⭑ nun⭑ ankoraŭ⭑ est⭑·as
          en⭑ mi ; est⭑·ant·e en⭑ agoni¹·o, li preĝ⭑·is pli⭑ fervor⭑·e, kaj⭑ li⭑·a ŝvit⭑·o
          far⭑·iĝ·is kiel⭑ gut⭑·oj da⭑ sang⭑·o ; li⭑·a man⭑·o kun⭑ spasm²·o de⭑ agoni¹·o per⭑
          la⭑ rigid⭑·iĝ·ant·aj fingr⭑·oj prem⭑·is ŝi⭑·an man⭑·on .

agoni¹·i

   (ntr)

   1.
          Est⭑·i tuj⭑ mort⭑·ont·a: kelk⭑·aj agoni¹·is en⭑ dolor⭑·o, kelk⭑·ajn oni
          mort⭑·ig·is ; tie kuŝ⭑·is vir⭑·o sur⭑ la⭑ lit⭑·o de⭑ mort⭑·o kaj⭑ agoni¹·is ; […]
          satur⭑·is la⭑ kresk⭑·aĵ·ojn jam⭑ agoni¹·ant·ajn de⭑ l'⭑ soif⭑·o ( {velk⭑·ant·ajn}
          ) .

   2.
          Est⭑·i tuj⭑ fin⭑·iĝ·ont·a: tiu bril⭑·a epok⭑·o agoni¹·as; Jam⭑ eĉ⭑ agoni¹·as
          povr⁽⁺⁾·a Ver⭑·', ⫽ sur⭑ ter⭑·' Ukrain⁽⁺⁾·a la⭑ urs⭑·o kuŝ⭑·as ; laŭ⭑ ŝi, la⭑
          kapital¹·ism·o agoni¹·as kaj⭑ al·ven⭑·os nov⭑·a model⭑·o . {kaduk⭑·iĝ·i}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.31 2023/10/12 16:57:43 ]
     __________________________________________________________________