aĥ⁽⁺⁾, ah⁽⁺⁾

aĥ⁽⁺⁾, ah⁽⁺⁾

   (ek·kri⭑·o)

   1.
          {Ek·kri⭑·o} pro⭑ surpriz⭑·o, ek·mir⭑·o, ek·tim⭑·o aŭ⭑ ali⭑·a emoci³·o ĉe⭑ io
          ne·atend⭑·it·a: „Aĥ⁽⁺⁾, tiel⭑, vi est⭑·as mar⭑·ist·o?“ Ek⭑~de⭑ tiu fraz¹·o li
          ŝanĝ⭑·is si⭑·an parol⭑-ton⭑·on ; Aĥ⁽⁺⁾, pa⭑·nj·o, kiel⭑ bon⭑·e est⭑·as ĉi⭑ tie! .
          {aha⁽⁺⁾}

   2.
          Esprim⭑·as riproĉ⭑·on, mal·aprob⭑·on: — Aĥ⁽⁺⁾ — ek·kri⭑·as I⁸·nj·o, — kial⭑ do⭑
          vi, pa⭑·ĉj·o, mi·n distr⭑·as per⭑ vi⭑·aj parol⭑·aĉ·oj? ; Aĥ⁽⁺⁾, pa⭑·ĉj·o, kiom⭑+foj⭑·e
          ni knab⭑·oj dev⭑·is re·aŭskult⭑·i vi⭑·an rakont⭑·ad·on pri⭑ pra·av⭑·o! ; „Aĥ⁽⁺⁾,
          ĉes⭑·u, mi pet⭑·as! Mi neniam⭑ kon⭑·is, kon⭑·as aŭ⭑ kon⭑·os la⭑ ‹ĵaluz⭑·on›“ .

   3.
          Esprim⭑·as melankoli³·an, rev⭑·em·an {bedaŭr⭑·on} : Kelk⭑+foj⭑·e mi rev⭑·as, ke⭑
          fin⭑+fin⭑·e mi kuraĝ⭑·is far⭑·i la⭑ sam⭑·on. Aĥ⁽⁺⁾, se⭑ mi kuraĝ⭑·us! ; Aĥ⁽⁺⁾ Di⭑·o,
          se⭑ mi est⭑·us san⭑·a ; ah⁽⁺⁾, se⭑ mi sci⭑·us, kio est⭑·as tim⭑·o ; ah⁽⁺⁾, mi
          mal·feliĉ⭑·a kankr⭑·o! ; aĥ⁽⁺⁾, aĥ⁽⁺⁾! ― […] langvor⁽⁺⁾·i en⭑ mucid⁽⁺⁾·a hum⁴·'! . {ho⭑
          ve⭑}

aĥ·i

   (ntr)

          El·dir⭑·i „aĥ⁽⁺⁾“ pro⭑ ia⭑ emoci³·o: eĉ⭑ iu ne⭑ konsekr⁴·it·a en⭑ mister⭑·ojn de⭑
          bel⭑·o, nepr⭑·e aĥ·us pro⭑ mir⭑·o ; apart⭑·e interes⭑·a est⭑·as list¹·o de⭑ […]
          son⭑+imit⭑·aj verb⭑·oj […] ekzempl⭑·e „aĥ·i“, „anhel⁽⁺⁾·i“, „baci“ .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.18 2023/10/28 08:32:44 ]
     __________________________________________________________________