akcept⭑·/·i

akcept⭑·i

   (tr)

   1.
          {Konsent⭑·i} {ricev⭑·i} io·n, kio·n iu don⭑·as aŭ⭑ propon⭑·as: mi propon⭑·is
          al⭑ li cigar⭑·on, kiu·n li kun⭑ dank⭑·o akcept⭑·is .

          Rim.: _Akcept⭑·i_ diferenc⭑·as de⭑ {ricev⭑·i} , per⭑ tio, ke⭑ ĝi montr⭑·as
          la⭑ jes⭑·on, la⭑ konsent⭑·on de⭑ la⭑ ricev⭑·ont·o.

   2.
          Las⭑·i en·ir⭑·i iu·n hejm⭑·en: la⭑ mal·feliĉ⭑·a knab⭑·in·o, […] trov⭑·int·e
          neniu·n, kiu vol⭑·us ŝi·n akcept⭑·i, baldaŭ⭑ mort⭑·is en⭑ […] arb⭑·ar·o ; ŝi
          en·ir⭑·ig·is li·n en⭑ la⭑ dom⭑·on de⭑ si⭑·a patr⭑·o [kiu] akcept⭑·is li·n kun⭑
          ĝoj⭑·o ; sinjor⭑·in·o Ajn⭑·ul·o akcept⭑·as ĉiu·n ĵaŭd⭑·on; oni akcept⭑·as laŭ⭑
          vizaĝ⭑·o, oni for·las⭑·as laŭ⭑ saĝ⭑·o ; la⭑ esprim⭑·o „mi est⭑·as feliĉ⭑·a
          akcept⭑·ont·e vi·n“ est⭑·as bon⭑·a .

   3.
          Konsent⭑·i pri⭑ io, al·las⭑·i io·n: li⭑·aj frat⭑·oj akcept⭑·is li⭑·an propon⭑·on
          ; ni akcept⭑·is [tio·n] kiel⭑ dev⭑·on ; li nun⭑ volont⭑·e akcept⭑·is la⭑
          labor⭑·et·on ; akcept⭑·i la⭑ batal⭑·on. {pren⭑·i sur⭑ si·n}

   4.
          Konsci⭑·i, kompren⭑·i, rigard⭑·i opini⭑·on aŭ⭑ asert¹·on kiel⭑ real¹·an,
          ver⭑·an, valid⁴·an, prudent⭑·an: se⭑ ni⭑·aj argument⭑·oj est⭑·as ĝust⭑·aj,
          akcept⭑·u ili·n ; ĝi est⭑·is baz¹·it·a sur⭑ tiu simpl⭑·a kaj⭑ komun⭑·e
          akcept⭑·it·a regul⭑·o, ke⭑, por⭑ dir⭑·i io·n pri⭑ la⭑ valor⭑·o kaj⭑ ec⭑·oj de⭑
          objekt⭑·o, oni dev⭑·as ĝi·n antaŭ⭑·e ĉirkaŭ·rigard⭑·i, taks⭑·i kaj⭑ al·mezur⭑·i
          ; en⭑ la⭑ okaz⭑·o de⭑ la⭑ krist⭑·an·aj eklezi¹·oj, se⭑ ni akcept⭑·as, ke⭑ Di⭑·o
          mem⭑ far⭑·iĝ·is karn¹·o por⭑ ni⭑·a sav⭑·o, tio est⭑·as des⭑ pli⭑ pri·plor⭑·ind·a .
          {agnosk⁽⁺⁾·i} , {aprob⭑·i} , {sub·ten⭑·i}

   5.
          Est⭑·i traf⭑·it·a de⭑ iu ag⭑·o, kiu modif³·as la⭑ stat⭑·on de⭑ la⭑ traf⭑·it·a
          objekt⭑·o, pov⭑·i ricev⭑·i ec⭑·on, ek·hav⭑·i ia·n ec⭑·on: tiu regul⭑·o akcept⭑·as
          mult⭑·ajn escept⭑·ojn; akcept⭑·i tre⭑ divers⭑·ajn form⭑·ojn; la⭑ verb⭑·o [je⭑]
          la⭑ temp⭑·o est⭑·ant·a akcept⭑·as la⭑ fin⭑·iĝ·on  ; la⭑ adverb⭑·o akcept⭑·as
          post⭑ si tiu·n prepozici⭑·on ; jes⭑, kuz⭑·in·o, respond⭑·is la⭑ jun⭑·a hom⭑·o,
          subit⭑·e akcept⭑·ant·e ( {al·pren⭑·ant·e} ) serioz⭑·an mien⭑·on ; la⭑ okul⭑·oj
          akcept⭑·is […] esprim⭑·on de⭑ prudent⭑·o kaj⭑ mem·konsci⭑·o .

   6.
          Dev⭑·ont·ig·i si·n pag⭑·i: akcept⭑·i kambi⭑·on.

   {al·las⭑·i} , {en·las⭑·i} , {jes⭑·i} , {toler⭑·i}

akcept⭑·o

   1.
          Ag⭑·o de⭑ tio, kiu akcept⭑·as: la⭑ akcept⭑·o de⭑ posten⭑·o trud⭑·as dev⭑·ojn;
          akcept⭑·o de⭑ alt⭑+rang⭑·ul·oj ; kiam⭑ ili trankvil⭑·e sid⭑·is kun⭑·e, iu
          frap⭑·is la⭑ pord⭑·on, kvazaŭ⭑ pet⭑·ant·e akcept⭑·on ; simpati¹-plen⭑·an
          akcept⭑·on prepar⭑·is por⭑ ni la⭑ urb⭑·o Barcelon⁽⁺⁾·o ; kolekt⭑·i si⭑·ajn
          fort⭑·ojn por⭑ pret⭑·iĝ·i al⭑ la⭑ akcept⭑·o de⭑ la⭑ bat⭑·o, kiu ŝi·n atend⭑·is ;
          la⭑ akcept⭑·o de⭑ vi⭑·a tre⭑ dub⭑·a […] pli·bon⭑·aĵ·o ruin⭑·ig·us la⭑ labor⭑·on […]
          de⭑ mil⭑·oj .

   2.
          Sin⁸-dev⭑·ont·ig·o pag⭑·i: akcept⭑·o de⭑ kambi⭑·o; blank⭑·a akcept⭑·o.

akcept⭑·ebl·a

          Tia, ke⭑ oni pov⭑·as akcept⭑·i ĝi·n: li trov⭑·os nenia·jn akcept⭑·ebl·ajn
          fundament⭑·ojn por⭑ tiu·j ĉi⭑ fraz¹·oj ; cert⭑·e la⭑ kapitan⭑·o Herb⭑-en⭑·o
          est⭑·as por⭑ ci tre⭑ akcept⭑·ebl·a edz⭑·iĝ·ont·o ; ne·akcept⭑·ebl·a hipotez¹·o ;
          la⭑ supoz⭑·o, ke⭑ vi mensog⭑·as […] est⭑·is ne⭑ akcept⭑·ebl·a ; vi⭑·aj
          postul⭑·oj est⭑·as tut⭑·e ne⭑ akcept⭑·ebl·aj . {konsent⭑·ebl·a} , {toler⭑·ebl·a}

akcept⭑·ej·o

          {Lok⭑·o} en⭑ labor⭑·ej·o, instituci⭑·o, serv⭑·ej·o, al⭑ kiu {vizit⭑·ant·o} si·n
          unu⭑·e turn⭑·u por⭑ inform¹·oj kaj⭑ gvid⭑·o: klient¹·ar·o ne⭑ plen⭑·ig·is li⭑·an
          akcept⭑·ej·on ; en⭑ la⭑ akcept⭑·ej·on de⭑ la⭑ fam⭑·a psikiatri⁽⁺⁾·a klinik²·o […]
          paŝ⭑·is vir⭑·o kun⭑ pint⭑·a barb⭑·et·o ; en⭑ la⭑ akcept⭑·ej·o de⭑ la⭑
          Natur⭑+scienc⭑·a Societ⭑·o sid⭑·is profesor¹·o inter⭑ antikv⭑·aj mebl⭑·oj ; la⭑
          al·ven⭑·ant·oj bru⭑·is kiel⭑ kongres⭑·an·oj en⭑ akcept⭑·ej·a salon⭑·o ; Stefan⭑·o
          rendevu¹·is kun⭑ [li] ĉe⭑ la⭑ akcept⭑·ej·o de⭑ hotel⭑·o  ; la⭑
          hom⭑-amas⭑·ojn […] koncentr⁸·iĝ·as en⭑ la⭑ akcept⭑·ej·aj hal⭑·oj de⭑ mult⭑·aj
          flug⭑-haven⭑·oj (vd {terminal⁽⁺⁾·o} ) . {antaŭ·ĉambr⭑·o^2} , {atend⭑·ej·o} ,
          {fojer⁽⁺⁾·o} , {kancelari⭑·o^3} , {sekretari⭑·ej·o} , {staci⭑·o^1.a} ,
          {vest⭑·ej·o} , {vestibl⭑·o^1}

akcept⭑·em·a

          Inklin⭑·a, pret⭑·a akcept⭑·i io·n aŭ⭑ iu·n: afabl⭑·a, komfort⭑·em·a, akcept⭑·em·a
          ; larĝ⭑+kor⭑·a akcept⭑·em·o, ; kor⭑·o ankoraŭ⭑ freŝ⭑·a kaj⭑ jun⭑·a kaj⭑ ankoraŭ⭑
          akcept⭑·em·a por⭑ feliĉ⭑·o ; en⭑ ŝi⭑·a rigard⭑·o […] trov⭑·iĝ·is nur⭑ akcept⭑·em·a
          viv⭑·o-ĝoj⭑·o ; la⭑ kurac⭑·ist·oj est⭑·is akcept⭑·em·aj al⭑ nov⭑·aj ide⭑·oj ; se⭑ li
          konserv⭑·os […] si⭑·an akcept⭑·em·on por⭑ intelekt⁴·ul·a viv⭑·o, – ĝust⭑·e tio
          est⭑·as inteligent¹·ec·o” . {dispon⭑·it·a} , {mal·ferm⭑·it·a^3}

akcept⭑·ist·o

          Hom⭑·o, kiu profesi⭑·e akcept⭑·as gast⭑·ojn, en·ir⭑·ant·ojn, klient¹·ojn,
          objekt⭑·ojn kc, ekzempl⭑·e en⭑ hotel⭑·o, kin⁸·ej·o, vetur⭑·il·o, flug⭑-haven⭑·o:
          la⭑ pasaĝer⭑·o […] trans·don⭑·as la⭑ bagaĝ⁽⁺⁾·on al⭑ flug⭑+lini⭑·a akcept⭑·ist·o ;
          nun⭑ li al·ven⭑·is ĉe⭑ hotel⭑·a sving⭑·o-pord⭑·o, la⭑ akcept⭑·ist·in·o tamen⭑
          post·kur⭑·is li·n . {ĉiĉeron⁽⁺⁾·o} , {pord⭑·ist·o}

mal·akcept⭑·i

   1.
          Ne⭑ konsent⭑·i ricev⭑·i, pren⭑·i, uz⭑·i, profit⭑·i io·n aŭ⭑ iu·n: la⭑ teatr⭑·aĵ·oj
          est⭑·is mal·akcept⭑·it·aj, kaj⭑ la⭑ leter⭑·o est⭑·is en⭑ tut⭑·e ne⭑ ĝentil⭑·a ton⭑·o
          ; kiam⭑ la⭑ mal·jun⭑·aj kamarad⭑·oj de⭑ la⭑ patr⭑·o komenc⭑·is ĝentil⭑·e
          mal·akcept⭑·i pli⭑·ajn glas⭑·ojn, Kristofor⁽⁺⁾·o dir⭑·is (...) ; la⭑ poet¹·o kaj⭑
          la⭑ posed⭑·ant·o de⭑ la⭑ cigared⭑·uj·o ek·fum⭑·is, la⭑ ne·fum⭑·ul·o 
          mal·akcept⭑·is ; li mal·akcept⭑·is la⭑ invit⭑·on de⭑ Gaj⭑·o rest⭑·i en⭑ la⭑
          vila⁽⁺⁾·o ; oni mal·akcept⭑·is Kamarad⭑·on Gaj⭑·an kaj⭑ dir⭑·is, ke⭑ li for·ir⭑·u
          .

          Rim.: La⭑ PIV-oj mis·difin⭑·as la⭑ vort⭑·on mal·akcept⭑·i, egal⭑·ig·ant·e ĝi·n
          kun⭑ {rifuz⭑·i} . Tia konfuz⭑·o ekzist⭑·as en⭑ kelk⭑·aj naci⭑-lingv⭑·oj, tamen⭑
          en⭑ Esperant⭑·o tiu·j verb⭑·oj implic⁽⁺⁾·as mal·sam⭑·ajn subjekt⭑·ojn: en⭑ la⭑
          tip¹·a uz⭑·o _rifuz⭑·i_ signif⭑·as „ne⭑ vol⭑·i _don⭑·i_ (permes⭑·i ktp)“; dum⭑
          _mal·akcept⭑·i_ signif⭑·as „ne⭑ vol⭑·i _pren⭑·i_“. Oni pov⭑·as „rifuz⭑·i
          cigared⭑·on“ al⭑ pet⭑·ant·o, kaj⭑ „mal·akcept⭑·i cigared⭑·on“ de⭑ propon⭑·ant·o.

   2.
          (pri⭑ organism¹·o) Rezist⁴·i kontraŭ⭑ {trans·plant⭑·it·a} organ¹·o aŭ⭑ hist⁽⁺⁾·o,
          ne⭑ akcept⭑·i ĝi·n estkiel part⭑·on de⭑ si⭑·a korp⭑·o: [la⭑] mal·san⭑·ul·oj uz⭑·is
          special⭑·ajn medikament²·ojn, kiu·j sub·prem⭑·as imun⁴·an re·ag⭑·on por⭑
          prevent⁽⁺⁾·i mal·akcept⭑·on de⭑ trans·plant⭑·it·aj organ¹·oj .

          Rim.: Mal·akcept⭑·o de⭑ trans·plant⭑·aĵ·o est⭑·as ali⭑·a fenomen¹·o ol⭑
          {ne·toler⭑·o} de⭑ medikament²·o aŭ⭑ nutr⭑·aĵ·o.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.66 2023/10/28 08:33:03 ]
     __________________________________________________________________