vidu ankaŭ la klarigojn
akir·/·i

akir·i

   (tr)

          {Hav·ig·i} al si:  dev·is akir·ad·i la mizer·an ĉiu+tag·an
          nutr·aĵ·on por si, si·a edz·o kaj infan·o […] per kudr·ad·o ; ĉiu
          infan·o en mal·long·a temp·o akir·as grand·an lert·ec·on ; vi ne akir·os
          la am·on de la princ·o ;  for·pren·is la tut·an hav·on de ni·a
          patr·o, kaj el la hav·o de ni·a patr·o li akir·is la tut·an riĉ·ec·on ;
           akir·is plaĉ·on en la okul·oj de la Etern·ul·o ;  pren·is
          […] ili·an tut·an hav·on, kiu·n ili akir·is ; li antaŭ·e ne sol·e
          el·lern·u la gramatik·on, sed […] li ankaŭ akir·u en ĝi sufiĉ·an
          spert·ec·on ; per kia mal·facil·a manier·o oni akir·as en pli mal·fru·a
          ·o la neces·ajn sci·aĵ·ojn ;  akir·is […] cert·an nombr·on
          da adept¹·oj ; por akir·i prozelit²·ojn, la societ·o far·as, kio·n ĝi
          pov·as ; akir·i por tio la oficial·an per·voĉ-don·an decid·on de la
          Lingv·a Komitat·o ; akir·i por tio la permes·on ; li akir·is nov·an
          fid·on ; verk·o, kiu·n ĉiu dev·as leg·i por akir·i perfekt·an stil·on ;
          las·u mi·n […] re·akir·i mi·an spir·on ; kvazaŭ li vol·us penetr·i en la
          profund·on de mi·a anim·o kaj plen~akir·i ĝi·n per si·a rigard·o ; kio·n
          vi vol·as de mi, sinjor·o? ripet·is la vir·in·o, re·akir·ant·e si·an
          voĉ·on, kiu·n ŝi est·is perd·int·a por moment·o ; iom post iom mi
          re·akir·is la vol·on kaj ia·n grand·eg·an fort·on ; ŝi akir·os
          reputaci¹·on de bon·a traduk·ist·in·o ; vi far·u al vi nenia·n esper·on
          plor-akir·i iam pardon·on ĉe li·aj pied·oj ; garnizon¹·on en
          milit-akir·it·a fortik·aĵ·o ; labor-akir·i (vd {per·labor·i} ) ;
          milit+akir·aĵ·o ; kiu am·as la lit·on, ne akir·os profit·on ; pek·e
          akir·it·a ne est·as profit·a ; kiu kuraĝ·e al·ir·as, facil·e akir·as ;
          kiel akir·it·e, tiel perd·it·e . {ating·i} , {gajn·i} , {konker⁴·i} ,
          {kapt·i} , {pren·i} , {ricev·i} , {rikolt·i}

akir·o

          Ag·o akir·i; tio, kio·n oni akir·is: la akir·on el urb·oj rab·it·aj ni
          jam dis·divid·is ; rab-akir·o ; vultur·o, akir·on port·ant·a ; akir·o kaj
          perd·o rajd·as du·op·e ; ju pli grand·a la dezir·o, des pli kar·a la
          akir·o ; ŝat·u amik·on laŭ la dat·o de akir·o .

akir·ebl·a

          Tia, ke oni pov·as akir·i ĝi·n: ĉiu·j produkt·oj de la hom·a spirit·o
          far·iĝ·us akir·ebl·aj por ĉiu el ni ; mi kompren·is, kia est·as la
          sol·a por mi akir·ebl·a lok·o sur la ter·o ; la grand·eg·a pli·mult·o de
          la hom·a literatur·o kun riĉ·aj proviz·oj da divers·aj pens·oj por ĉiu
          el ni rest·as ne·akir·ebl·a .

ĉas-akir·i

          Akir·i, kapt·i per ĉas·ad·o: oni dir·is, ke li pov·as ĉas-akir·i pli
          mult·e da best·oj […] ol ordinar·aj ĉas·ist·oj . {pred⁽⁺⁾·i}

ĉas-akir·o

          Tio, kio·n oni akir·is per ĉas·o: maten·e li manĝ·os ĉas-akir·on kaj
          vesper·e li divid·os rab·aĵ·on . {ĉas·aĵ·o} , {pred⁽⁺⁾·o}

milit-akir·i

   (tr)

          {Akir·i} per milit·a fort·o: milit-akir·it·a fortik·aĵ·o ; kaj Mose⁽⁺⁾·o
          send·is, por esplor-rigard·i Jazeron, kaj ili milit-akir·is ĝi·ajn
          vilaĝ·ojn, kaj for·pel·is la Amor⁴-id·ojn, kiu·j tie est·is ; se vi dum
          long·a temp·o sieĝ·os urb·on, por milit-akir·i ĝi·n kaj pren·i ĝi·n, ne
          ruin·ig·u ĝi·ajn arb·ojn, lev·ant·e kontraŭ ili·n hak·il·on ;  ,
          la Dan⁸·o, milit-akir·is la grand·an land·on Hind⁽⁺⁾·uj·on ĝis la orient·a
          fin·o de la mond·o .

milit-akir·o

   1.
          Milit+akir·aĵ·o, posed·aĵ·o de mal·amik·o akir·it·a per milit·a ag·o: ni·aj
          edz·in·oj kaj infan·oj far·iĝ·os milit-akir·o ; ili ja trov·is kaj
          divid·as milit-akir·on .

   2.
          Milit-akir·ad·o.

   [artikol-versi⁹·o: 1.48 2023/10/28 08:33:03 ]
     __________________________________________________________________