vidu ankaŭ la klarigojn
akompan⭑·/·i
akompan⭑·i
(tr)
1.
Est⭑·i aŭ⭑ ir⭑·i kun⭑ iu aŭ⭑ io: mi akompan⭑·is mi⭑·ajn gast⭑·ojn ĝis⭑ ili⭑·a
dom⭑·o; ĉiu·n si⭑·an vort⭑·on li akompan⭑·is per⭑ prem⭑·o sur⭑ la⭑ brak⭑·on de⭑
si⭑·a najbar⭑·o; tia·j mal·facil⭑·aĵ·oj akompan⭑·as ĉiu·jn kongres⭑·ojn; la⭑
filantropi¹·o ne⭑ ĉiam⭑ akompan⭑·as la⭑ riĉ⭑·ec·on; tiu·n teatr⭑·an poz¹·on
akompan⭑·is vizaĝ⭑-esprim⭑·o, kiu signif⭑·is rav⭑·it·ec·on; aprob⭑·o hav⭑·as
valor⭑·on nur⭑ se⭑ ĝi·n akompan⭑·as konform⭑·aj ag⭑·oj; tiu ĉi⭑ ide⭑·o
akompan⭑·ad·is Esperant⭑·ism·on de⭑ ĝi⭑·a nask⭑·iĝ·o ĝis⭑ la⭑ nun⭑·a temp⭑·o ; ni
promen⭑·is en⭑ akompan⭑·o de⭑ ni⭑·a kuz⭑·o.
2.
Kun⭑ {lud⭑·i} : mi⭑·a frat⭑·in·o akompan⭑·is mi·n per⭑ la⭑ pian¹·o; la⭑ kant⭑·ist·o
akompan⭑·is si·n mem⭑; stereotip⁽⁺⁾·a aŭtomat¹·a akompan⭑·ad·o help⭑·e de⭑ [...]
son⭑-sintez²·il·oj ;
akompan⭑·e al⭑
(prepozici⭑·aĵ·o)
{Kun⭑} , ag⭑·ant·e help⭑·e aŭ⭑ akord¹·e: la⭑ ĉe·est⭑·ant·oj drink⭑·is, babil⭑·is
kaj⭑ ŝerc⭑·is, akompan⭑·e al⭑ ŝi ; ĥor⭑·o [...] akompan⭑·e al⭑ [...] plen⭑·a
orkestr¹·o .
akompan⭑·at·e de⭑, en⭑ akompan⭑·o de⭑
(prepozici⭑·aĵ·o)
{Kun⭑} : aper⭑·is unu⭑ el⭑ la⭑ pord⭑·ist·oj de⭑ la⭑ institut⭑·o, akompan⭑·at·e
de⭑ ofic⭑·ist·o el⭑ la⭑ reĝ⭑·a palac⭑·o ; unu⭑ el⭑ ŝi⭑·aj labor⭑·ist·in·oj pas⭑·as
la⭑ kort⭑·on en⭑ akompan⭑·o de⭑ la⭑ ne·venk⭑·ebl·a Ale⭑·ĉj·o . {en⭑ kompani¹·o de⭑}
akompan⭑·ant·o
Iu akompan⭑·ant·a: li [...] ordon⭑·is al⭑ si⭑·aj akompan⭑·ant·oj atend⭑·i
ekster⭑·e ; mi ne⭑ plu⭑ bezon⭑·as akompan⭑·ant·on, ĉar⭑ la⭑ serĉ⭑-ekspedici⁽⁺⁾·o
ne⭑ okaz⭑·os .
akompan⭑·ant·ar·o
Tut⭑·o de⭑ la⭑ person⭑·oj, kiu·j akompan⭑·as iu·n, ekz-e por⭑ honor⭑·o aŭ⭑
gard⭑·o: la⭑ jun⭑·a reĝ⭑·o el·rajd⭑·is kun⭑ grand⭑·a akompan⭑·ant·ar·o ; li kaj⭑
li⭑·a tut⭑·a akompan⭑·ant·ar·o [...] star⭑·iĝ·is antaŭ⭑ li . {eskort²·o}
{kompani¹·o}
Rim.: Trov⭑·iĝ·as en⭑ menci³·o pri⭑ alternativ²·a form⭑·o „akompan⭑·ar·o“, kiu
tamen⭑ ne⭑ ŝajn⭑·as uz⭑·at·a.
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.42 2023/10/28 08:33:04 ]
__________________________________________________________________