vidu ankaŭ la klarigojn
akr·/·a

akr·a

   1.
          Tranĉ·a  pik·a:

        a)
                Kies rand·o est·as tranĉ·a  pik·a: tre akr·a raz·il·o; la
                dent·oj de leon·o est·as akr·aj ; mal·grand·a bird·et·o, sed akr·a
                ung·et·o.

        b)
                Posed·ant·a pint·an, pik+form·an ekstrem·on; {akut²·a} : la
                river·--flu·o far·as ĉi tie ver·e akr·an angul·on ; la plej
                antikv·a kvartal·o trov·iĝ·as en la iom akr·a angul·o format¹·a de
                la kun·flu·ant·aj river·oj ; li rid·et·is kaj pinĉ·is si·an akr·an
                barb·et·on ; ok+jar·a knab·in·o kun akr·a menton·o kaj saĝ·aj
                bril·aj okul·oj ; li·a naz·o est·is rekt·a, iom·et·e akr·a, kaj
                li·aj mal·ferm·it·aj lip·oj tre sen·tem·aj ; ili pas·is super
                akr·aj mont-pint·oj kaj terur·aj rok³·oj ; super la verd·aj
                kvadrat¹·oj de la kamp·oj […] lev·iĝ·is en mal·proksim·o mont·et·o
                griz·a, melankoli³·a, kun strang·a akr+angul·a supr·aĵ·o ; la
                bon+odor·a fojn·o ig·is ĉiu·n preter·ir·ant·an ĉeval·on akr·ig·i la
                orel·ojn .

                Rim.: „ {pint·a} “ est·as adjektiv·o rilat·a, „akr·aest·as
                kvalit¹·a; oni sen·hezit³·e pov·as dir·itre, pli akr·a“ ― sed
                pripint·atio son·us ĝen·e. Akut²·a angul·o est·as kaj akr·a,
                kaj pint·a; mal·akut²·a angul·o est·as pint·a sed ne akr·a.

   2.
          Intens⁴·a kaj abrupt²·a:

        a)
                Impres·ant·a fort·e kaj dolor·et·e la sent·um·ojn: la akr·a son·ad·o
                de la grand·eg·aj tond·il·oj ; komenc·is neĝ·i, lev·iĝ·is akr·a
                vent·o ; tro akr·a fajr·o est·as sen daŭr·o ; amas·oj da sovaĝ·aj
                bird·oj kun akr·a kri·ad·o flug·is trans ta⁽⁺⁾ tomb·ojn ; la vintr·o
                ven·is fru·e, est·is akr·a frost·o ; la pord·o bru·e mal·ferm·iĝ·is
                kaj de la sojl·o ek·son·is vir·in·a voĉ·o akr·a kaj penetr·ant·a ;
                ili en akr·a dolor·o star·as ĉe nov·a la tomb·o ; la dis·vast·iĝ·o
                de Inter·ret·o ankoraŭ pli·akr·ig·is la kontrast¹·on inter
                regul·ad·o kaj liber·ec·o .

        b)
                Sever·eg·a, mal·mild²·a: akr·a batal·o; tia·j period¹·oj de akr·a
                mal·san·iĝ·o oft·e okaz·as en la daŭr·o de ĉiu kronik·a katar·o ;
                (ni·a afer·o) jam pen·e tra·viv·is ekstrem·e mal·facil·ajn
                ekster·ajn cirkonstanc·ojn kaj akr·ajn intern·ajn kriz·ojn ;
                far·ant·e al si mem akr·ajn riproĉ·ojn ; se vi hav·as akr·an
                ĵaluz·on kaj mal·pac·on en vi·a kor·o, ne fier·u, kaj ne mensog·u
                kontraŭ la ver·o ; la sinjor·o akr·e atak·os la pastr·ojn ; per
                nur·a menci³·ad·o de fakt¹·oj oni ankaŭ pov·as nask·i tre akr·ajn
                disput·ojn .

   3.
          Sagac·a, subtil¹·a, penetr·ant·a: gast·o hav·as akr·ajn okul·ojn ; ĉiu·j
          membr·oj de tiu famili·o hav·is akr·ajn orel·ojn, ili aŭd·is ĉiu·n
          vort·on, kiu·n dir·is la najbar·a kok·in·o ; li posed·is akr·an
          intelekt⁴·on, kaj sci·is tio·n ; li hav·as mens³·on akr·an kiel la
          raz·il·o akr·aj okul·oj ; [li] observ·ad·is li·n akr·e per ŝajn·e
          mal·lev·it·aj okul·oj .

akr·aĵ·o

   1.
          Tranĉ-rand·o: per la akr·aĵ·o de la glav·o ; mi elekt·as al mi
          tri-akr·aĵ·an spad¹·on kaj mi kur·as kun ĝi rapid·eg·e al la dom·o de la
          ministr¹·o ; akr·aĵ·oj de l' sort·o .

   2.
          Akut²·a rand·o; eĝ⁽⁺⁾·o: la akr·aĵ·oj de tegment·oj hav·as ia+foj·e
          ornam·it·ajn tegol³·ojn; la gut·o da pluv·o, kiel oni dir·as, […]
          kav·ig·is la mal·mol·aĵ·on, rond·ig·is la akr·aĵ·on .

akr·ig·i

   (tr)

   1.
          Far·i {akr·a^1} , pli tranĉ·a: akr·ig·i si·an plug·il·on ; li akr·ig·as
          si·an glav·on ; [ili] akr·ig·is si·an lang·on kiel glav·on, direkt·is
          vort·ojn mal·dolĉ·ajn, kvazaŭ si·ajn sag·ojn .

   2.
          Far·i {akr·a^2} , intens⁴·a: akr·ig·i mal·facil·an situaci·on; spert·o
          saĝ·on akr·ig·as; lern·ad·o de Esperant·o akr·ig·as la kompren·on de la
          ge·patr·a lingv·o; tiu deklar¹·o pli·akr·ig·is la disput·on.

akr·ig·il·o

          Ŝton·o  il·o por akr·ig·i kling²·ojn: oni bezon·as por tio nur ŝton·an
          akr·ig·il·on ; li pren·is tranĉ·il·eg·on, li ĝi·n akr·ig·is sur long·a
          akr·ig·il·o .

akr·ig·ist·o

          Hom·o, kiu profesi·e akr·ig·as kling²·ojn, tranĉ·il·ojn...: li renkont·is
          akr·ig·ist·on, kiu kant·is turn·ant·e si·an il·on ; ili trov·is antaŭ la
          mastr·a dom·o ĉar²·on de tond·il-akr·ig·ist·o .

akr·iĝ·i

   (ntr)

          ·i akr·a, tranĉ·em·a, intens⁴·a: fer·o akr·iĝ·as per fer·o ; la ekonomi¹·a
          kriz·o pli·akr·iĝ·is; la apetit¹·o akr·iĝ·ad·os dum la manĝ·ad·o.

for·akr·ig·i

          For·ig·i akr·ig·ant·e: for·akr·ig·i la breĉ²·et·ojn de […] glav·o .

mal·akr·a

          Mal·hav·ant·a akr·ec·on sufiĉ·an por tranĉ·i  pik·i: la tranĉ·il·o est·is
          tiel mal·akr·a, ke mi ne pov·is tranĉ·i per ĝi la viand·on ; la
          tranĉ·il·o est·is tiel mal·akr·a, ke mi ne pov·is tranĉ·i per ĝi la
          viand·on ; sur la kamp·on ven·is mal·jun·a vir·in·o, kaj per si·a
          mal·akr·a sen·ten·il·a tranĉ·il·o ŝi ek·fos·is .

mal·akr·ig·i

   (tr)

          Ig·i mal·akr·a, obtuz³·ig·i: per tio ĉi vi neniam mal·akr·ig·os la sag·ojn
          de la dolor·o ; vi dev·us ĝem·i, se vi vol·us mal·akr·ig·i mi·an pint·on
          .

mal·akr·iĝ·i

   (ntr)

          ·i mal·akr·a, perd·i si·an akr·ec·on: mal·akr·iĝ·is la hak·il·o ; 
          mal·jun·iĝ·is kaj la vid·ad·o de li·aj okul·oj mal·akr·iĝ·is .

   [artikol-versi⁹·o: 1.127 2023/10/28 08:33:04 ]
     __________________________________________________________________