vidu ankaŭ la klarigojn
al⭑
I.
al⭑
Prepozici⭑·o, kies⭑ senc⭑·oj kaj⭑ funkci¹·oj est⭑·as:
1.
a)
Esprim⭑·i direkt⭑·on per⭑ orient⭑·il·o, nom⭑·e tiu·n direkt⭑·on
en⭑ kiu situ⁸·as la⭑ koncern⭑·a objekt⭑·o: pord⭑·eg·o, turn⭑·it·a
al⭑ nord⭑·o ; direkt⭑·u vi⭑·ajn okul⭑·ojn al⭑ okcident⭑·o ;
ek·ir⭑·u en⭑ la⭑ dezert⭑·on sur⭑ la⭑ voj⭑·o al⭑ la⭑ Ruĝ⭑·a Mar⭑·o ;
lev⭑·i la⭑ okul⭑·ojn al⭑ la⭑ ĉiel⭑·o ; rigard⭑·i al⭑ la⭑ soldat⭑·oj
; [la⭑] agl⭑·oj […] lev⭑·iĝ·is renkont⭑·e al⭑ la⭑ sun⭑·o ; la⭑
sun⭑·o klin⭑·iĝ·is al⭑ la⭑ okcident⭑·o ; li⭑·a vizaĝ⭑·o est⭑·as
turn⭑·it·a al⭑ la⭑ fenestr⭑·o ; li dir⭑·is, turn⭑·ant·e si·n al⭑
la⭑ kolekt⭑·iĝ·int·a popol⭑-amas⭑·o […] ; klin⭑·iĝ·ant·e al⭑ la⭑
pal⭑·a vizaĝ⭑·et·o [de⭑ la⭑] infan⭑·o ; la⭑ kongres⭑·o est⭑·as en⭑
bon⭑·a voj⭑·o al⭑ efektiv⭑·iĝ·o; intenc⭑·oj al⭑ bon⭑·o kaj⭑ ne⭑ al⭑
mal·bon⭑·o .
b)
La⭑ cel⭑·o de⭑ mov⭑·o, ag⭑·o, sent⭑·o, pens⭑·o, vol⭑·o: frap⭑·i al⭑
la⭑ pord⭑·o ; mi ir⭑·as nun⭑ al⭑ la⭑ onkl⭑·o ; kur⭑·i al⭑ Nil⁽⁺⁾·o ;
[la⭑] ŝip⭑·o […] vetur⭑·is al⭑ Norveg⁸·uj·o ; ni prefer⭑·e
vetur⭑·u al⭑ la⭑ sabl⭑·a kav⭑·o kaj⭑ promen⭑·ad·u ; la⭑ vir⭑·oj de⭑
ven⭑·is en⭑ Gilgalon, por⭑ ir⭑·i renkont⭑·e al⭑ la⭑
reĝ⭑·o ; nun⭑ ili ven⭑·is al⭑ la⭑ lern⭑·ej·o, kaj⭑ kiam⭑ ili
est⭑·as en⭑ la⭑ klas⭑-ĉambr⭑·o, ili ne⭑ rajt⭑·as inter·parol⭑·i ;
[li] ir⭑·is al⭑ la⭑ lern⭑·ej·o kaj⭑ rest⭑·is tie kiel⭑ lern⭑·ant·o
ĝis⭑ li ating⭑·is si⭑·an dek⭑-kvar⭑·an jar⭑·on ; ven⭑·os al⭑ vi
mizer⭑·o ; mi apog⭑·os mi·n al⭑ ili ; ĝi apog⭑·is si·n al⭑ la⭑
mur⭑·o ; vi⭑·a kor⭑·o si·n tir⭑·u ne⭑ al⭑ pek⭑·ul·oj ; river⭑·et·oj
flu⭑·as al⭑ river⭑·oj ; anstataŭ⭑ „mi vetur⭑·as London⭑·on“
oni pov⭑·as tre⭑ bon⭑·e dir⭑·i „mi vetur⭑·as al⭑ London⭑·o“ .
Rim. 1: Se⭑ tem⭑·as pri⭑ ating⭑·a mov⭑·o, tiam⭑ la⭑ koncern⭑·an
senc⭑·on pli⭑ preciz⭑·e esprim⭑·us ali⭑·aj prepozici⭑·oj: ven⭑·i
{en⭑} teatr⭑·on, vetur⭑·i {ĝis⭑} la⭑ urb⭑·o-centr⭑·o, ven⭑·u {ĉe⭑}
mi·n, ĉar⭑ „al⭑“ ne⭑ nepr⭑·ig·as ating⭑·on de⭑ la⭑ cel⭑·o,
kvankam⭑ ja⭑ est⭑·as tradici¹·e (mis)uz⭑·at·a anstataŭ⭑ _ĉe⭑ +
akuzativ⭑·o_ laŭ⭑ kutim⭑·o de⭑ divers⭑·aj lingv⭑·oj: „_Al⭑_
ordinar⭑·e montr⭑·as nur⭑ la⭑ cel⭑·ad·on, la⭑ voj⭑·on al⭑ iu
lok⭑·o, dum⭑ la⭑ akuzativ⭑·o pov⭑·as en·hav⭑·i en⭑ si ankaŭ⭑ la⭑
ide⭑·on de⭑ ating⭑·o de⭑ la⭑ cel⭑·o; sekv⭑·e la⭑ fraz¹·o la⭑ mus⭑·o
kur⭑·is al⭑ sub⭑ la⭑ lit⭑·o montr⭑·us, ke⭑ la⭑ mus⭑·o kur⭑·is en⭑ la⭑
direkt⭑·o al⭑ sub⭑ la⭑ lit⭑·o, sed⭑ pro⭑ ia⭑ kaŭz⭑·o ĝi ne⭑
ating⭑·is la⭑ lok⭑·on sub⭑ la⭑ lit⭑·o, aŭ⭑ almenaŭ⭑ ni ne⭑ vid⭑·is
tiu·n ating⭑·on“ .
Rim. 2: Est⭑·as senc⭑·a diferenc⭑·o inter⭑ fizik⭑·a cel⭑·o en⭑
la⭑ spac⭑·o: ir⭑·i en⭑ la⭑ preĝ⭑·ej·on, kongres⭑·ej·on,
restoraci⭑·on kaj⭑ aranĝ⭑·o: ir⭑·i al⭑ la⭑ mes⭑·o, al⭑ la⭑
Kongres⭑·o, al⭑ la⭑ tag⭑-manĝ⭑·o. Rezult²·e de⭑ la⭑ unu⭑·a mov⭑·o
oni est⭑·as _en⭑_ la⭑ koncern⭑·a lok⭑·o (en⭑ la⭑ preĝ⭑·ej·o, en⭑
la⭑ kongres⭑·ej·o); rezult²·e de⭑ la⭑ du⭑·a oni _ĉe·est⭑·as_ la⭑
koncern⭑·an aranĝ⭑·on (la⭑ mes⭑·on, la⭑ kongres⭑·on). Kiam⭑
tem⭑·as pri⭑ la⭑ aranĝ⭑·o, la⭑ prepozici⭑·o al⭑ ĉiam⭑ est⭑·as
ating⭑·a, ĉar⭑ ne⭑ senc⭑·as parol⭑·i pri⭑ spac⭑·a direkt⭑·o en⭑ la⭑
mond⭑·o de⭑ soci³·aj aranĝ⭑·oj; oni eĉ⭑ pov⭑·as demand⭑·i:
_kie·n_ vi ir⭑·as al⭑ mes⭑·o? (t.e. en⭑ kiu·n preĝ⭑·ej·on).
Rim. 3: _Al⭑_ montr⭑·as kelk⭑+foj⭑·e la⭑ rezult²·on de⭑ mov⭑·o:
dis·romp⭑·i vaz⭑·on al⭑ pec⭑·oj (pli⭑ bon⭑·e „ {en⭑} pec⭑·ojn“).
Prepozici⭑·aj kun·aĵ⭑·oj: {al⭑ antaŭ⭑} , {al⭑ mal·antaŭ⭑} , {al⭑
apud⭑} , {al⭑ ĉe⭑} , {al⭑ ĉirkaŭ⭑} , {al⭑ ekster⭑} , {al⭑ en⭑} ,
{al⭑ inter⭑} , {al⭑ post⭑} , {al⭑ sub⭑} , {al⭑ super⭑} , {al⭑ sur⭑}
, {al⭑ trans⭑} {de⭑^1}
2.
Form⭑·i analiz¹·an {dativ⭑·on} : nenio mank⭑·as al⭑ ni ; ankoraŭ⭑
neniu plaĉ⭑·is al⭑ ĉiu ; per⭑ si⭑·a vigl⭑·a imag⭑·o prezent⭑·i al⭑ si
la⭑ plej⭑ strang⭑·ajn bild¹·ojn ; ŝi lav⭑·is la⭑ pied⭑·ojn al⭑ si⭑·a
nov⭑·a sinjor⭑·in·o ; akr⭑·aj fajr⭑·o-ŝton⭑·oj […] tranĉ⭑·is al⭑ ĝi la⭑
pied⭑·ojn ; kio far⭑·iĝ·is al⭑ la⭑ korp⭑·o de⭑ la⭑ gard⭑·ist·o ? [ili]
dezir⭑·as mal·bon⭑·on al⭑ mi⭑·a sinjor⭑·o ; mi ne⭑ hav⭑·as plu⭑ kuraĝ⭑·on
prezent⭑·i al⭑ vi mi⭑·an pet⭑·on ; li […] sub·met⭑·is si·n al⭑ la⭑
just⭑·e juĝ⭑·ant·a ; neniu pov⭑·os kontraŭ·star⭑·i al⭑ vi ; [tio]
est⭑·os pardon⭑·it·e al⭑ li ; elegant¹·a manier⭑·o, por⭑ akir⭑·i al⭑ si
favor⭑·on ; li far⭑·is al⭑ li miks⭑+kolor⭑·an vest⭑·on ; mi aranĝ⭑·is
al⭑ mi ĝarden⭑·ojn ; mi kolekt⭑·is al⭑ mi arĝent⭑·on ; ili […]
pret⭑·ig·as al⭑ si manĝ⭑·aĵ·on ; ŝi mal·ferm⭑·as si⭑·an man⭑·on al⭑ la⭑
mal·riĉ⭑·ul·o ; mul⭑·o, al⭑ kiu oni dev⭑·as katen⭑·i la⭑ buŝ⭑·on ; la⭑
brut⭑·ojn ili rab⭑·is al⭑ si ; urs⭑·in·o al⭑ kiu est⭑·as rab⭑·it·aj ĝi⭑·aj
infan⭑·oj ; bon⭑·e est⭑·as al⭑ tiu, kiu observ⭑·as la⭑ leĝ⭑·ojn ; al⭑
mal·riĉ⭑·ul·o ov⭑·o kiel⭑ al⭑ riĉ⭑·ul·o bov⭑·o .
Rim. 1: La⭑ parol⭑·ant·oj de⭑ la⭑ lingv⭑·oj perd⭑·int·aj dativ⭑·on, ĉe⭑
la⭑ verb⭑·oj ne·transitiv²·aj oft⭑·e anstataŭ⭑·ig·as ĝi·n per⭑
akuzativ⭑·o; kaj⭑ tiu·n anstataŭ⭑·ig·on oni oft⭑·e vid⭑·as ankaŭ⭑ en⭑
Esperant⭑·o, precip⭑·e ĉe⭑ la⭑ verb⭑·oj {dank⭑·i} , {help⭑·i} ,
{kompat⭑·i} , {obe⭑·i} _iu·n_ aŭ⭑ _al⭑ iu_.
Rim. 2: PV rimark⭑·ig·as: „Post⭑ kelk⭑·aj verb⭑·oj oni trov⭑·as, eĉ⭑
ĉe⭑ , uz⭑·on de⭑ _al⭑_ tut⭑·e kontraŭ⭑·en al⭑ la⭑ ver⭑·a
senc⭑·o: demand⭑·i, pet⭑·i io·n al⭑ iu. Tia uz⭑·o, influ⭑·at·a de⭑
naci⭑·ism·oj, est⭑·as evit⭑·ind·a.“ Mi ne⭑ opini⭑·as tiu·n uz⭑·on
„kontraŭ⭑·a al⭑ la⭑ ver⭑·a senc⭑·o“: ĝi est⭑·as konform⭑·a al⭑ la⭑ senc⭑·o
de⭑ dativ⭑·o (kvankam⭑ ja⭑ ne·kutim⭑·a en⭑ Esperant⭑·o; ĉe⭑ la⭑
indik³·it·aj verb⭑·oj pli⭑ bon⭑+stil⭑·aj est⭑·us {de⭑^1} , {dis⭑~de⭑} ).
3.
Indik³·i atribut³·on, destin¹·on, aparten⭑·ec·on: aplik³·i teori⭑·on al⭑
la⭑ praktik⭑·o; [la⭑] ide⭑·o […] konven⭑·us al⭑ bon⭑+kor⭑·a burĝ⭑·o ;
[ili] ne⭑ pov⭑·as sen⭑ mal·just⭑·ec·o aplik³·i al⭑ ili ali⭑·ajn vort⭑·ojn
krom⭑ […]: Di⭑·o, pardon⭑·u ili·n, ĉar⭑ ili ne⭑ sci⭑·as, kio·n ili
far⭑·as! ; li ne⭑ al·kutim⭑·ig·is si⭑·an kor⭑·on al⭑ serĉ⭑·ad·o de⭑ la⭑
Etern⭑·ul·o ; trink⭑·ig·u al⭑ li akv⭑·on ; kondamn⭑·it·aj al⭑ mort⭑·o ;
sankt⭑·a al⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o; ; pret⭑·a al⭑ ĉio; al⭑ mi aparten⭑·as
fort⭑·o ; ĉio bon⭑·a est⭑·as al⭑ vi⭑·a dispon⭑·o ; knab⭑·o las⭑·it·a al⭑ si
mem⭑ ; vi pren⭑·os ŝi·n al⭑ vi .
4.
Rilat⭑·ec·o: la⭑ mal·am⭑·o, kiu·n li ek·sent⭑·is al⭑ ŝi ; ĉu⭑ […] ili
vol⭑·as rilat⭑·i al⭑ tia frenez⭑·ul·in·o ? Kristofor⁽⁺⁾·o komenc⭑·is
sopir⭑·i al⭑ (pri⭑) pli⭑ da⭑ sun⭑·o en⭑ si⭑·a unu⭑+form⭑·a est⭑·ad·o ; en⭑
ĉio mi pov⭑·as fid⭑·i al⭑ vi ; mi⭑·a abomen⭑·o al⭑ tiu knab⭑·in·o
komenc⭑·as mal·fort⭑·iĝ·i ; terur⭑·a est⭑·as vi⭑·a inklin⭑·o al⭑ la⭑
milit⭑·o ; vi plen⭑·um·os tiu·n sankt⭑·an dev⭑·on al⭑ la⭑ ŝtat⭑·o kaj⭑ al⭑
la⭑ di⭑·oj ; vi montr⭑·iĝ·is favor⭑·a al⭑ mi ; ni est⭑·is sklav⭑·oj al⭑
faraon⁽⁺⁾·o ; la⭑ tromp⭑·iĝ·o, kaŝ⭑·it·a al⭑ mi person⭑·e, hav⭑·us tre⭑
mal·grand⭑·an signif⭑·on ; ili est⭑·as mal·amik⭑·oj al⭑ vi per⭑ si⭑·a
insid⭑·o ; li⭑·a edz⭑·in·o […] est⭑·is mal·bon⭑·a al⭑ ĉiu ; mal·fort⭑·a
person⭑·ec·o, tamen⭑ eg⭑·e sever⭑·a al⭑ la⭑ fil⭑·o ; Herb⭑-en⭑·o silent⭑·is,
konfuz⭑·it·e de⭑ tiu sagac⭑·ec·o de⭑ sent⭑·o, mult⭑·e super⭑·a al⭑ la⭑
logik¹·o ; li ŝajn⭑·ig·is si·n fremd⭑·a al⭑ ili kaj⭑ parol⭑·is kun⭑ ili
mal·afabl⭑·e ; pro⭑ am⭑·o al⭑ la⭑ kandel⭑·o kat⭑·o lek⭑·as la⭑
kandel⭑·ing·on ; ven⭑·is fin⭑·o al⭑ mi⭑·a latin⁽⁺⁾·o ; ne⭑ est⭑·as
pied⭑-ir⭑·ant·o koleg⭑·o al⭑ rajd⭑·ant·o . {kun⭑} , {kontraŭ⭑} , {por⭑}
, {pri⭑}
5.
Adici²·o, komplet²·ig·o: ni al·don⭑·u al⭑ ĝi ankoraŭ⭑ unu⭑
ingredienc⁶·on ; pren⭑·u ankoraŭ⭑ unu⭑ lign⭑·on, kaj⭑ skrib⭑·u sur⭑ ĝi
[…], al·ig⭑·u ili·n al⭑ vi unu⭑ al⭑ la⭑ ali⭑·a ; li al·don⭑·u al⭑ ĝi
kvin⭑·on·on de⭑ la⭑ valor⭑·o ; al·don⭑·iĝ·os al⭑ vi jar⭑·oj da⭑ viv⭑·o .
{plus⁸}
6.
Gramatik⭑·an rilat⭑·on inter⭑ substantiv⭑·o el⭑ verb⭑·a de·ven⭑·o aŭ⭑
kun⭑ verb⭑·a signif⭑·o kaj⭑ ties⭑ objekt⭑·a komplement²·o: plaĉ⭑·is al⭑
li propr⭑·a+person⭑·e far⭑·i la⭑ propon⭑·on […] pro⭑ estim⭑·o al⭑ la⭑
valor⭑·oj de⭑ vi⭑·a person⭑·o ; tiu rigard⭑·ad·o al⭑ la⭑ lingv⭑·o kiel⭑
natur⭑·a, biologi¹·a aper⭑·aĵ·o ; mi⭑·a antaŭ·parol⭑·o al⭑ la⭑ german⭑·aj
vort⭑·ar·oj ; li el·ir⭑·is kontent⭑·eg·a pri⭑ la⭑ akcept⭑·o al⭑ li
far⭑·it·a ; zorg⭑·i pri⭑ la⭑ observ⭑·ad·o al⭑ la⭑ religi⭑·a leĝ⭑·o ; opon⁸·o
al⭑ ĉiu·j social²·aj re·form⭑·oj ; unu⭑ el⭑ la⭑ eŭnuk²·oj [la⭑ reĝ⭑·o]
destin¹·is por⭑ serv⭑·ad·o al⭑ ŝi ; [li] vizit⭑·is sud⭑·an Arizon⁽⁺⁾·on
kiel⭑ sign⭑·o de⭑ sub·ten⭑·o al⭑ la⭑ tie⭑·aj ekster·leĝ⭑·aj privat⭑·aj
milici⁽⁺⁾·oj ; atest⭑·ant·o kontraŭ⭑ […] tiu·j, kiu·j est⭑·as
mal·just⭑·aj en⭑ la⭑ pag⭑·ad·o al⭑ dung⭑·it·o ; halt⭑·ig·i la⭑ rub⭑-poŝt⭑·on
[…] per⭑ mal·permes⭑·o al⭑ la⭑ fi·ul⭑·oj send⭑·i .
Rim.: Laŭ⭑ PV, „tiu uz⭑·o de⭑ _al⭑_ por⭑ anstataŭ⭑·i post⭑
substantiv⭑·o la⭑ akuzativ⭑·on, kiu est⭑·us normal¹·a post⭑ la⭑
respond⭑·a verb⭑·o, est⭑·as tre⭑ util⭑·a por⭑ evit⭑·i la⭑ dub⭑·a+senc⭑·ec·on
de⭑ la⭑ prepozici⭑·o _de⭑_.“ Tamen⭑, for·ig⭑·ant·e konfuz⭑·on kun⭑
akuzativ⭑·o ĝi en·konduk⭑·as konfuz⭑·on kun⭑ dativ⭑·o.
{akuzativ⭑·o} , {je⭑^3} , {de⭑^5} .
7.
Post⭑ adjektiv⭑·o aŭ⭑ adverb⭑·o, pli⭑ mal·pli⭑ preciz⭑·an rilat⭑·on pri⭑
metafor¹·a proksim⭑·ec·o aŭ⭑ mal·proksim⭑·ec·o: li⭑·a nom⭑·o est⭑·is
konform⭑·a al⭑ li⭑·a aspekt¹·o ; mi ne⭑ valor⭑·as est⭑·i egal⭑·a al⭑ iu
el⭑ vi⭑·aj sklav⭑-in⭑·oj ; kiu est⭑·as simil⭑·a al⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o inter⭑
la⭑ potenc⭑·ul·oj ? li⭑·a aspekt¹·o est⭑·is iom⭑ parenc⭑·a al⭑ tiu de⭑ la⭑
musked⁽⁺⁾·ist·oj en⭑ la⭑ roman¹·oj ; flank⭑·a konstru⭑·aĵ·o, najbar⭑·a al⭑
la⭑ dom⭑·o de⭑ la⭑ nomarĥ⁽⁺⁾·o ; konform⭑·e al⭑ la⭑ ordon⭑·o ; spit⭑·e al⭑
(kp {malgraŭ⭑ ke⭑} ) si⭑·a miop⭑·ec·o li rimark⭑·as, ke⭑ ŝi ven⭑·as
por⭑ pri·parol⭑·i io·n ne·ordinar⭑·an ; kresk⭑·o de⭑ la⭑ membr⭑·ar·o kaj⭑
dank⭑·e al⭑ varb⭑·a labor⭑·o .
II.
Vort⭑·er·o kun⭑ la⭑ senc⭑·oj al⭑^1.a, al⭑^1.b, al⭑^6: al·aĵ⭑·o ; UK en⭑ Sofi⭑·o
kun⭑ 3 472 al·iĝ⭑·int·oj .
al·ig⭑·i
(tr)
Far⭑·i io·n part⭑·o aŭ⭑ akompan⭑·ant·o de⭑ io ali⭑·a: la⭑ urs⭑·id·ojn oni
al·ig⭑·is al⭑ la⭑ ali⭑·aj, kun⭑·e est⭑·is jam⭑ ok⭑ ; li ek·mov⭑·is
turn⭑·il·on, al·ig⭑·it·an al⭑ la⭑ tub⭑·o kaj⭑ subit⭑·e la⭑ pez⭑·a ŝton⭑·o
est⭑·is ĵet⭑·it·a supr⭑·en ; ĉiu·n bon⭑·an esprim⭑·on, kiu ekzist⭑·as en⭑
iu ajn⭑ lingv⭑·o, lingv⭑·o art⭑·a hav⭑·as plen⭑·an rajt⭑·on al·ig⭑·i
(propr⭑·ig·i, aparten⭑·ig·i) al⭑ si ; nur⭑ tiam⭑ ni pov⭑·as esper⭑·i
pli⭑ aŭ⭑ mal·pli⭑ fru⭑·e al·ig⭑·i al⭑ ni⭑·a afer⭑·o la⭑ grand⭑·eg·an
indiferent⭑·an amas⭑·on de⭑ la⭑ publik⭑·o ; rapid⭑+paŝ⭑·e
el·ir⭑·is, por⭑ al·ig⭑·i si·n al⭑ la⭑ amik⭑·ar·o . {al·don⭑·i} , {al·far⭑·i}
, {al·met⭑·i} , {kun·ig⭑·i} , {propr⭑·ig·i}
al·iĝ⭑·i
(ntr)
Iĝ⭑·i part⭑·o, membr⭑·o ( {an⭑·iĝ·i} ), akompan⭑·ant·o aŭ⭑
part⭑·o-pren⭑·ant·o de⭑ io: bedaŭr⭑·ind·e, ke⭑ al·iĝ⭑·is al⭑ la⭑ kongres⭑·o
nur⭑ 150 kongres⭑·ont·oj ; al·iĝ⭑·i al⭑ la⭑ krist⭑·an-demokrat²·a parti⭑·o
. post⭑ iom⭑ da⭑ temp⭑·o al⭑ li al·iĝ⭑·is jun⭑·ul·o ; se⭑ gut⭑·' al⭑ gut⭑·o
al·iĝ⭑·as (kun·iĝ⭑·as), mar⭑·o far⭑·iĝ·as ; al⭑ tio ĉi⭑ al·iĝ⭑·as mult⭑·eg·o
da⭑ deklinaci⭑·oj ne·regul⭑·aj ; al⭑ li⭑·a antaŭ⭑·a embaras⭑·o al·iĝ⭑·is
nun⭑ iom⭑ da⭑ konfuz⭑·o ; al⭑ la⭑ kor⭑·ec·o al·iĝ⭑·ad·is […] vid⭑·ebl·a
nuanc⭑·o de⭑ silent⭑·a kompat⭑·o . {adher⁽⁺⁾·i} , {akompan⭑·i} ,
{kun·iĝ⭑·i} , {membr⭑·o^3} .
al·iĝ⭑·il·o
{Formul¹·ar·o} por⭑ al·iĝ⭑·i (plen⭑·ig·it·a aŭ⭑ ne·plen⭑·ig·it·a): al·iĝ⭑·il·oj
kun⭑ promes⭑·o tuj⭑ komenc⭑·i la⭑ lern⭑·ad·on, kiam⭑ dek⭑ milion⭑·oj da⭑
person⭑·oj est⭑·os sam⭑·e promes⭑·int·aj ; jam⭑ de⭑ januar⁽⁺⁾·o 1963 la⭑
Centr⭑·a Ofic⭑·ej·o de⭑ UEA, Roterdam⁽⁺⁾·o, pov⭑·as akcept⭑·i vi⭑·an
al·iĝ⭑·il·on ; mi re·ten⭑·as la⭑ kap⭑·on sur⭑ li⭑·a ŝultr⭑·o rigard⭑·ant·e
kiel⭑ li skrib⭑·as mi⭑·an nom⭑·on sur⭑ la⭑ al·iĝ⭑·il·on .
re·al·iĝ⭑·i
(ntr)
Al·iĝ⭑·i de·nov⭑·e, re·foj⭑·e: li rifuz⭑·is re·al·iĝ⭑·i al⭑ la⭑ social²·ist·a
parti⭑·o .
Rim.: Konfuz⭑·ebl·a kun⭑ {real·iĝ·i} , iĝ⭑·i real¹·a.
mal·al·iĝ⭑·i
(ntr)
Ĉes⭑·ig·i, {rezign³·i} intenc⭑·it·an aŭ⭑ efektiv⭑·an al·iĝ⭑·on: ja⭑
ekzist⭑·is regul⭑·oj de⭑ inter·naci⭑·a jur⭑·o por⭑ for·las⭑·i la⭑
traktat¹·ojn de⭑ la⭑ Uni⁹·o, tio est⭑·as, oni jam⭑ pov⭑·is mal·al·iĝ⭑·i
el⭑ la⭑ Eŭrop⭑·a Uni⁹·o sen·problem¹·e .
III.
Prefiks⭑·o kun⭑ la⭑ senc⭑·oj al⭑^1.a, al⭑^1.b, al⭑^4, al⭑^6:
1.a:
{al·ven⭑·i} , {al·kur⭑·i} , {al·port⭑·i} , {al·est⭑·i} ;
1.b:
al·ven⭑·ig·i ; {al·konduk⭑·i} ; al·rigard⭑·i ;
4:
al·propr⭑·ig·i ; {al·mezur⭑·i} , {al·far⭑·i} , {al·ĝust⭑·ig·i} ;
6:
{al·don⭑·i} (don⭑·i pli⭑·e, adici²·i); {al·dir⭑·i} (dir⭑·i pli⭑·e);
{al·met⭑·i} ; la⭑ ne·esprim⭑·it·a subjekt⭑·o est⭑·as facil⭑·e
al·pens⭑·ebl·a.
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.166 2023/10/28 08:33:05 ]
__________________________________________________________________