vidu ankaŭ la klarigojn
alfabet·/·o

alfabet·o

          List¹·o da ĉiu·j {liter·oj} de iu lingv·o, aranĝ·it·a laŭ norm²·a ord·o:
          la Esperant·a alfabet·o en·hav·as 28 liter·ojn, de A ĝis Z; la
          liter·ojn de ni·a alfabet·o mi propon·as nom·i en la sekv·ant·a
          manier·o: a, bo, co, ĉo, do, e, fo, go, ĝo, ho, ĥo, i, jo ,ĵo,
          ko, lo, mo, no, o, po, ro, so, ŝo, to, u, ŭo, vo, zo; Kiel
          rezult²·o de evolu²·o de la hieroglif²·aj skrib·oj, mez·e de lajar-mil·o a.K. aper·is la fenic⁽⁺⁾·a alfabet·o ; Ĝi (Unikod⁽⁺⁾·o) ampleks·as
          ankaŭ la alfabet·ojn ciril⁽⁺⁾·an, arab⁸·an, hebre·an, armen⁸·an,
          kartvel⁽⁺⁾·an, … ; li neniam venk·is la alfabet·on ; li ŝvit·as ankoraŭ
          super la alfabet·o . {aboc⁽⁺⁾·o^1} .

alfabet·a

          Rilat·a al alfabet·o: por re·el·don·o est·us bon+ven·a alfabet·a indeks⁴·o
          je la fin·o de la tekst·o ; jen la respond·oj (en alfabet·a ord·o de
          la ĉef·nom·oj) .

alfabet·ig·i

   (tr)

   1.
          Far·i io·n alfabet·a, ig·i alfabet·a:

        a)
                Aranĝ·i laŭ la ord·o alfabet·a: alfabet·ig·i list¹·on; tiel en la
                german·a, ekzempl·e, _ä_ est·as alfabet·ig·at·a kvazaŭ ĝi est·us
                simpl·a _a_, dum en la sved⁸·a ĝi vic·iĝ·as kiel apart·a liter·o
                je la fin·o de la alfabet·o ; ĉu tiam ni alfabet·ig·u reĝ·ojn
                antaŭ la liter·o 'A' (ĉar mank·as famili·a nom·o), ĉu laŭ ili·a
                person·a nom·o,  ĉu ĉiu·jn sub 'R' ...? .

        b)
                Trans·form·i skrib·on ideogram⁽⁺⁾·an en skrib·on alfabet·an (per
                kelk~dek·o da liter·oj): „Alfabet·ig·i la japan⁹·an“ ; kvankam la
                mov·ad·o por Esperant·o tuŝ·is plur⁴·ajn grav·ajn intelekt⁴·ajn
                flu·ojn de la du+dek·a jar-cent·o (de struktur¹·ism·o ĝis la
                mov·ad·o por alfabet·ig·i la ĉin⁹·an lingv·on), ĝi ne sukces·is
                hav·ig·i al si mult·an inter·naci·an influ·on .

   2.
          Mal·analfabet⁽⁺⁾·ig·i, leg·o-pov·ig·i, instru·i al iu leg·i (kaj, kutim·e,
          ankaŭ skrib·i): kurs¹·oj por alfabet·ig·i en la naci·a lingv·o afgan⁽⁺⁾·ajn
          analfabet⁽⁺⁾·ajn rifuĝ·int·ojn .

          Rim.: Tiu senc·o est·as plur⁴+rilat·e mal·konven·a al la vort·o
          alfabet·ig·i. Unu·e, ĝi mal·konven·as al la senc·o de la sufiks·o -ig:
          la hom·o ne ·asalfabet·a“. En analogi⁽¹⁾·a okaz·o oni ne dir·asevangeli¹·ig·ipor la senc·opredik·i evangeli¹·on“, sed uz·as
          apart·an radik-vort·onevangeliz⁽⁺⁾·i“. Du·e,  se akcept·i la
          ne·ekzist·ant·an senc·oninstru·iĉe -ig, ankaŭ la radik·o alfabet-
          mal·konven·as por esprim·i la ide·on pri {leg·o-pov·o} . Oni pov·as
          sci-pov·i leg·i sen sci·i la alfabet·on; kaj  plej bon·a sci·o de la
          latin⁽⁺⁾·a-franc·a alfabet·o neniom help·us oni·n voĉ-leg·i la franc·an
          vort·oneaukiel [o],  la angl·an kvar+liter·aĵ·on „-ough“ (kiu
          ne hav·as fiks¹·it·an leg·o-manier·on). Krom·e, por leg·o-pov·ig·i ĉin⁹·on oni
          en·tut·e ne bezon·as alfabet·ontiu vort·o prezent·as
          eŭrop+centr·ism·an pens-manier·on. Plej klar·e mal·logik¹·ec·o de la
          latin⁽⁺⁾·id·a paŭs⁽⁺⁾·aĵ·o alfabet·ig·i vid·ebl·as el analogi⁽¹⁾·o kun la vort·ocifer·ig·i“, kiu neniel pov·as signif·iinstru·i al iu kalkul·on“.

alfabet·ig·o

          Ag·o alfabet·ig·i:

        a)
                alfabet·ig·o (= alfabet·a ord·ig·o) kun _cx...ux_ okaz·as
                preskaŭ sen·erar·e ;

        b)
                alfabet·ig·o de unu analfabet⁽⁺⁾·a afgan⁽⁺⁾·a rifuĝ·int·o kost·as 15
                uson⁹·ajn dolar¹·ojn .

alfabet·um·o

          Libr·o por lern·ig·i alfabet·on al infan·oj. {aboc⁽⁺⁾·o-libr·o} , {aboc⁽⁺⁾·o
          ^1} .

   [artikol-versi⁹·o: 1.53 2023/10/12 18:05:09 ]
     __________________________________________________________________