alibi²·/·o

alibi²·o

   1.
          {Pruv⭑·o} , ke⭑ akuz³·it·o est⭑·is ali⭑+lok⭑·e ol⭑ ĉe⭑ la⭑ lok⭑·o de⭑ la⭑ krim⭑·o,
          kiam⭑ ĝi est⭑·is plen⭑·um·at·a:  est⭑·is kondamn⭑·it·a […],
          kvankam⭑ atest⭑·ant·oj konfirm⭑·is alibi²·on .

   2.
          {Ekskuz⁽⁺⁾·o} : nazi⁽⁺⁾·a Germani⁽⁺⁾·o si·n prezent⭑·is kiel⭑ viktim³·o de⭑ pol⭑·a
          agres⁹·o, por⭑  land⭑+lim⭑·aj incident⁽⁺⁾·oj est⭑·is alibi²·o (de⭑
          la⭑ 5.45 hor⭑·o ni respond⭑·as per⭑ fajr⭑·o) ;  [est⭑·as] la⭑ plej⭑
          bel⭑·a komet¹·o de⭑ la⭑ last⭑·aj cent⭑ jar⭑·oj […] oni tial⭑ ne⭑ prezent⭑·u la⭑
          alibi²·on (pretekst⭑·on ne⭑ spekt⁹·i), ke⭑ oni pri⭑·e forges⭑·is: tem⭑·as pri⭑
          grav⭑·a, baldaŭ⭑ ne·ripet⭑·ebl·a event⁸·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.21 2023/10/28 08:33:04 ]
     __________________________________________________________________