almoz⭑·/·o

almoz⭑·o

          Mon {donac⭑·o} , {mon⭑-help⭑·o} al⭑ mal·riĉ⭑·ul·o: blind⭑·ul·o sid⭑·is apud⭑ la⭑
          voj⭑·o, pet⭑·ant·e almoz⭑·ojn ; kiam⭑ vi don⭑·os almoz⭑·on, ne⭑ son⭑·ig·u
          trumpet⭑·on antaŭ⭑ vi, kiel⭑ far⭑·as la⭑ hipokrit⭑·ul·oj en⭑ la⭑ sinagog²·oj ;
          ŝi la⭑ unu⭑·an foj⭑·on etend⭑·us la⭑ man⭑·on por⭑ almoz⭑·o ; for⭑! al⭑ san⭑·aj
          kaj⭑ fort⭑·aj mi almoz⭑·on ne⭑ don⭑·as ; [dum⭑] la⭑ tut⭑·a tag⭑·o neniu io·n
          aĉet⭑·is de⭑ ŝi, neniu don⭑·is al⭑ ŝi almoz⭑·on ; el·prem⭑·i bagatel⭑·an
          almoz⭑·on per⭑ strat⭑·a kant⭑·ad·o ; li tra·pas⭑·is la⭑ urb⭑·an pord⭑·eg·on […]
          en⭑ la⭑ man⭑·o brun⭑·an almoz⭑·an teler⭑·et·on ; almoz⭑·oj ne⭑ mal·riĉ⭑·ig·as .

almoz⭑·i, almoz⭑-el·pet⭑·i

   (tr)

          {Pet⭑·i} almoz⭑·e: la⭑ infan⭑·oj est⭑·as dev⭑·ig·at·aj almoz⭑·i ; li almoz⭑·as
          kiel⭑ bat⭑·it·a hund⭑·o ; mi el·tir⭑·os la⭑ man⭑·on... mi almoz⭑-el·pet⭑·os...
          murmur⭑·et·is al⭑ si Mart⭑·a ; kiu tro⭑ ripoz⭑·as, baldaŭ⭑ almoz⭑·as ; li
          almoz⭑·e el·pet⭑·ad·is al⭑ si pan⭑·on antaŭ⭑ la⭑ pord⭑·oj .

almoz⭑·ul·o

          Pet⭑·ant·o pri⭑ almoz⭑·o: mi renkont⭑·is sur⭑ la⭑ voj⭑·o tri⭑ almoz⭑·ul·ojn kaj⭑
          don⭑·is al⭑ ĉiu kvar⭑·on·on da⭑ bul⭑·o kaj⭑ unu⭑ groŝ⭑·on ; mi, almoz⭑·ul·o,
          est⭑·as eĉ⭑ por⭑ dank⭑·o tro⭑ mal·riĉ⭑·a ;  halt⭑·is kaj⭑ don⭑·is el⭑
          si⭑·a mon⭑·uj·o du⭑ arĝent⭑·ajn mon⭑·er·ojn […] al⭑ la⭑ almoz⭑·ul·o, kiu
          surpriz⭑·it·a pro⭑ la⭑ mal·avar⭑·a donac⭑·o plen⭑·ig·is li⭑·an man⭑·on per⭑ kis⭑·oj
          ; kvankam⭑ li est⭑·as preskaŭ⭑ almoz⭑·ul·o, sed⭑ li al·port⭑·as al⭑ la⭑ urb⭑·o
          reĝ⭑·an donac⭑·on: li propon⭑·as al⭑ ĝi si⭑·an projekt⭑·on ; almenaŭ⭑ trov⭑·as
          bon⭑·eg·an pretekst⭑·on por⭑ for·pel⭑·i el⭑ mi⭑·a dom⭑·o tiu·n almoz⭑·ul·in·on; ĉar⭑
          mi ĉiam⭑ tim⭑·is, ke⭑ mi est⭑·os dev⭑·ig·at·a nom⭑·i ŝi·n iam⭑: mi⭑·a fi·lin⭑·o ;
          la⭑ pastr⭑·o klin⭑·iĝ·is ĝis⭑ la⭑ ter⭑·o, pren⭑·is, sen⭑ vort⭑·o, la⭑ almoz⭑·ul·an
          plad⭑·et·on kaj⭑ re·ven⭑·is vilaĝ⭑·on .

almoz⭑·ul·ej·o

          {Rifuĝ⭑·ej·o} por⭑ almoz⭑·ul·oj: ĝis⭑ re·vid⭑·o en⭑ la⭑ almoz⭑·ul·ej·o ; la⭑ land⭑·o
          iĝ⭑·is ek⭑~de⭑ la⭑ 17a jar⭑-cent⭑·o ia+spec⭑·a almoz⭑·ul·ej·o .

almoz⭑·ist·o, almoz⭑·o-pet⭑·ist·o

          Hom⭑·o, kiu viv⭑-ten⭑·as si·n per⭑ almoz⭑·oj: eĉ⭑ almoz⭑·ist·oj konspir⭑·as
          kontraŭ⭑ mi ; la⭑ Di⭑·a pardon⭑·o mem⭑ dev⭑·us far⭑·iĝ·i almoz⭑·o-pet⭑·ist·o, la⭑
          sen·lim⭑·a indulg⭑·o dev⭑·us bankrot¹·i, se⭑ ĝi vol⭑·us pardon⭑·i ĉiu·jn mi⭑·ajn
          kulp⭑·ojn .

almoz⭑-kest⭑·o

          {Kest⭑·o} en⭑ preĝ⭑·ej·o kaj⭑ sam⭑+spec⭑·aj lok⭑·oj, destin¹·it·a ricev⭑·ad·i
          almoz⭑·ojn: almoz⭑-kest⭑·o, fundament⭑·a religi⭑·er·o .

almoz⭑-sak⭑·o

          {Sak⭑·o} , en⭑ kiu·n almoz⭑·ul·o met⭑·as la⭑ ricev⭑·it·aĵ·ojn: mi ĉiam⭑
          esper⭑·is, ke⭑ ankaŭ⭑ la⭑ mal·riĉ⭑·ul·oj ven⭑·os al⭑ la⭑ mes⭑·o, en·rigard⭑·ant·e
          la⭑ almoz⭑·o-sak⭑·on mi rimark⭑·as, ke⭑ nur⭑ ili ven⭑·ad·as .

almoz⭑-don⭑·ant·o

          Don⭑·ant·o de⭑ almoz⭑·o: sur⭑ la⭑ ŝultr⭑·oj de⭑ la⭑ almoz⭑-don⭑·ant·oj .

almoz⭑+don⭑·em·a

          Volont⭑·e kaj⭑ mal·avar⭑·e don⭑·ant·a almoz⭑·ojn: ĉiu·j, tre⭑ almoz⭑+don⭑·em·aj,
          vol⭑·as nun⭑ help⭑·i la⭑ mal·riĉ⭑·ajn kaj⭑ mal·sat⭑·ajn argentin⁽⁺⁾·an·ojn .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.43 2024/01/11 07:25:13 ]
     __________________________________________________________________