ambigu⁽⁺⁾·/·a

ambigu⁽⁺⁾·a

          Tiel⭑ plur⁴+senc⭑·a aŭ⭑ dub⭑·ig·a, ke⭑ oni pov⭑·as ĝi·n interpret¹·i aŭ⭑
          kompren⭑·i divers⭑+manier⭑·e: re·ag⭑·oj est⭑·is ambigu⁽⁺⁾·aj, iu·j instanc²·oj
          est⭑·is ekscit⭑·it·aj, ali⭑·aj parol⭑·is pri⭑ somer⭑·a teatr⭑·o ; Berveling
          cel⭑·as preciz⭑·ig·i ĉio·n, kio ĉe⭑ Zamenhof rest⭑·is ambigu⁽⁺⁾·a, svag⁽⁺⁾·a aŭ⭑
          eĉ⭑ rekt⭑·e erar⭑·a . {mal·klar⭑·a}

ambigu⁽⁺⁾·o

          Ec⭑·o de⭑ tio, kio mal·preciz⭑·e ricev⭑·as senc⭑·on, interpret¹·on aŭ⭑
          solv⭑·on: el·las⭑·o de⭑ vort⭑·o kre⭑·us ambigu⁽⁺⁾·on ; iu ajn⭑ ambigu⁽⁺⁾·o en⭑ la⭑
          regul⭑·ar·o pov⭑·as permes⭑·i al⭑ la⭑ unu⭑·a lud⭑·ant·o kiu ĝi·n mal·kovr⭑·as,
          subtil¹·e modif³·i la⭑ regul⭑·ojn por⭑ venk⭑·i .

ambigu⁽⁺⁾·ec·o

          {Ambigu⁽⁺⁾·o} : poem¹·o ... kun⭑ nuanc⭑·o de⭑ pens⭑·ig·a ambigu⁽⁺⁾·ec·o aŭ⭑
          simbol¹·ism·o . {plur⁴+senc⭑·ec·o}

mal·ambigu⁽⁺⁾·ig·i

   (tr)

          {sen·ambigu⁽⁺⁾·ig·i} : mal·ambigu⁽⁺⁾·ig·i la⭑ fraz¹·on jen⭑·e: „La⭑ akcept⭑·on
          ĉe·est⭑·is ĉiu·j ambasador¹·oj, ĉiu el⭑ ili kun⭑ si⭑·a edz⭑·in·o“ .

sen·ambigu⁽⁺⁾·ig·i

   (tr)

          Pli·klar⭑·ig·i for·ig⭑·ant·e ambigu⁽⁺⁾·ojn: sen·ambigu⁽⁺⁾·ig·i la⭑ fraz¹·ojn kie la⭑
          de·pend⭑·a vort⭑·o est⭑·as akuzativ⭑·a .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.17 2023/10/28 08:33:05 ]
     __________________________________________________________________