anapest²·/·o

anapest²·o

          {Vers⭑-pied⭑·o} konsist⭑·ant·a el⭑ tri⭑ silab⭑·oj, el⭑ kiu·j la⭑ du⭑ unu⭑·aj
          est⭑·as mal·long⭑·aj aŭ⭑ sen·akcent⭑·aj, kaj⭑ la⭑ tri⭑·a long⭑·a aŭ⭑ akcent⭑·a;
          simb. /υυ‐/: „apostol¹·'“ konsist⭑·ig·as anapest²·on; klasik¹·a form⭑·o,
          tiu plej⭑~oft⭑·e uz⭑·at·a de⭑ Horaci⁽⁺⁾·o: kvar⭑+vers⭑·aj strof¹·oj el⭑ du⭑
          sam⭑+metrik²·aj vers⭑·oj, konsist⭑·ant·aj el⭑ du⭑ {jamb⁽⁺⁾·o} j, post⭑·e
          anapest²·o, post⭑·e ankoraŭ⭑ jamb⁽⁺⁾·o, la⭑ tri⭑·a vers⭑·o konsist⭑·as el⭑ kvar⭑
          jamb⁽⁺⁾·oj plus⁸ last⭑·a mal·long⭑·a silab⭑·o, kaj⭑ la⭑ last⭑·a vers⭑·o el⭑ du⭑
          {daktil⭑·o} j kaj⭑ du⭑ {sponde²·o} j .

n-anapesto

          {Metr⭑·o} , ĉef⭑·e konsist⭑·ant·a el⭑ n anapest²·oj; simb.  :
          tri⭑-anapest²·o.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2024/01/22 21:20:22 ]
     __________________________________________________________________