anhel⁽⁺⁾·/·i

anhel⁽⁺⁾·i

   (ntr)

          {Spir⭑·eg·i} kun⭑ mal·ferm⭑·it·a buŝ⭑·o: li anhel⁽⁺⁾·is, sur⭑ la⭑ mont⭑·et·on li ne⭑
          paŝ⭑·e ir⭑·is sed⭑ kur⭑·is ; ŝi anhel⁽⁺⁾·is kaj⭑ ŝvit⭑·is, kaj⭑ sub⭑ la⭑ ŝarĝ⭑·o de⭑
          si⭑·aj perl⭑·o-ĉen⭑·oj, or⭑+garn³·aĵ·oj kaj⭑ briliant⭑-broĉ¹·oj ŝi ŝajn⭑·is preskaŭ⭑
          kolaps⁽⁺⁾·i . {stertor⭑·i}

anhel⁽⁺⁾·o

          Fort⭑·a, aŭd⭑·ebl·a spir⭑·ad·o: bru⭑·a anhel⁽⁺⁾·o de⭑ ekscit⭑·it·aj ĉeval⭑·oj ; la⭑
          knab⭑·o ek·halt⭑·is kun⭑ anhel⁽⁺⁾·o de⭑ admir⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.27 2023/10/28 08:33:06 ]
     __________________________________________________________________