anticip³·/·i

anticip³·i

   (x)

   1.
          Far⭑·i, plen⭑·um·i, pren⭑·i io·n antaŭ⭑ la⭑ konven⭑·a, dev⭑·ig·a aŭ⭑ kutim⭑·a
          temp⭑·o; dir⭑·i, fid⭑·i io·n antaŭ⭑ ĝi⭑·a far⭑·iĝ·o: mi jam⭑ nun⭑ anticip³·as, ke⭑
          […] ; [li] per⭑ aŭdac⁸·a esplor⭑·o ekster⭑ la⭑ scienc⭑·aj norm²·oj de⭑ si⭑·a
          epok⭑·o, anticip³·is grav⭑·ajn fizik⭑·ajn fenomen¹·ojn jar⭑-dek⭑·ojn antaŭ⭑ ol⭑
          ili est⭑·is efektiv⭑·e mal·kovr⭑·it·aj ; kiam⭑ oni anticip³·as baldaŭ⭑
          mort⭑·i, alarm¹·o traf⭑·as oni·n kaj⭑ oni medit⭑·as pri⭑ afer⭑·oj kiu·jn oni
          antaŭ⭑·e ne⭑ atent⭑·is ; mi anticip³·as kun⭑ ĝoj⭑·o pli⭑·ajn kontribu³·aĵ·ojn
          de⭑ la⭑ estim⭑·at·a redaktor⭑·o ; ili gaj⭑·e anticip³·as la⭑ konsum⭑·ot·an
          vin⭑·on, kiu dev⭑·as est⭑·i for·trink⭑·it·a . {antaŭ·dir⭑·i} , {antaŭ·vid⭑·i} ,
          {prognoz¹·i}

   2.
          {Antaŭ·pag⭑·i} ; {avanc⁽⁺⁾·i^3} .

anticip³·a

          Antaŭ·temp⭑·a: mal·atent⭑·o al⭑ nur⭑ unu⭑ el⭑ tiu·j kvar⭑ element¹·oj signif⭑·as
          anticip³·an fiask¹·on ; anticip³·a ĝoj⭑·o pri⭑ Krist⭑-nask⭑·o ; anticip³·a
          registr⭑·iĝ·o ; anticip³·a sin⁸-anonc⭑·o est⭑·as konsil⭑·end·a ; anticip³·a
          inter·konsent⭑·o ; se⭑ ŝi est⭑·us honest⭑·e dir⭑·int·a, ke⭑ mank⭑·as mon⭑·o al⭑
          ŝi, ni sen·hezit³·e est⭑·us don⭑·int·aj anticip³·an pag⭑·on al⭑ ŝi .

anticip³·e al⭑

   (prepozici⭑·aĵ·o)

          Iom⭑ da⭑ temp⭑·o {antaŭ⭑^3} ; {prepar⭑·e al⭑} : anticip³·e al⭑ la⭑ kopenhag⁽⁺⁾·a
          UK ; la⭑ labor⭑·ist·oj est⭑·os kiel⭑ ebl⭑·e plej⭑ pret⭑·aj kaj⭑ kiom⭑ ebl⭑·e
          plej⭑ varb⭑·it·aj al⭑ social²·ism·o anticip³·e al⭑ la⭑ revoluci¹·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.35 2023/10/28 08:33:07 ]
     __________________________________________________________________