antikv⭑·/·a

antikv⭑·a

   1.
          Iam⭑ ekzist⭑·int·a kaj⭑ de⭑ long⭑·e ne⭑ plu⭑ ekzist⭑·ant·a; pra·temp⭑·a: la⭑
          antikv⭑·a grek⁸·a lingv⭑·o; en⭑ la⭑ antikv⭑·a temp⭑·o ; for·tul⭑·oj, tre⭑ fam⭑·aj
          de⭑ plej⭑ antikv⭑·a temp⭑·o ; la⭑ antikv⭑·aj loĝ⭑·ant·oj de⭑ Eŭrop⭑·o ; de·met⭑·i
          de⭑ si la⭑ antikv⭑·an Adam⁽⁺⁾·on (pli·bon⭑·ig·i si⭑·an kondut⭑·on). {arĥaik³·a} .

   2.
          Tre⭑ mal·nov⭑·a, mal·modern¹·a: antikv⭑·a mod⭑·o; nigr⭑·a lan⭑·a vest⭑·o kaj⭑
          silk⭑·a antikv⭑·a mantel⭑·et·o pend⭑·is sur⭑ la⭑ mal·gras⭑·a korp⭑·o de⭑ la⭑
          mal·jun⭑·ul·in·o ; kiel⭑ dir⭑·as antikv⭑·a proverb⭑·o: de⭑ mal·pi⭑·ul·oj el·ir⭑·as
          mal·pi⭑·aĵ·o ; antikv⭑·aj rakont⭑·oj ; eĉ⭑ latin⁽⁺⁾·a est⭑·as mal·facil⭑·a, plen⭑·a
          je⭑ antikv⭑·aj form⭑·oj sen·util⭑·aj, mank⭑·a je⭑ modern¹·aj esprim⭑·il·oj ; en⭑
          nord⭑·a part⭑·o parol⭑·iĝ·as ankoraŭ⭑ antikv⭑·a lingv⭑·o litov⁽⁺⁾·a, proksim⭑·a je⭑
          sanskrit⁽⁺⁾·a .

antikv⭑·o

          Histori⭑·a {epok⭑·o} inter⭑ pra·epok⭑·o kaj⭑ mez⭑-epok⭑·o, mark⭑·it·a de⭑ est⭑·iĝ·o
          kaj⭑ evolu²·o de⭑ la⭑ unu⭑·aj civiliz⭑·oj en⭑ Mez⭑-orient⭑·o kaj⭑ ĉe⭑
          Mediterane⁸·o: antikv⭑·o komenc⭑·iĝ·is je⭑ la⭑ 4-a jar⭑-mil⭑·o a.K. kaj⭑
          fin⭑·iĝ·is je⭑ la⭑ 7-a jar⭑-cent⭑·o; proced³·o […] pli⭑ long⭑+daŭr⭑·a kaj⭑
          konsekvenc⭑·e pli⭑ mult⭑·e~kost⭑·a ol⭑ kanoniz⁽⁺⁾·o per⭑ aklam³·o, kiu sufiĉ⭑·is
          en⭑ la⭑ jun⭑·a eklezi¹·o de⭑ la⭑ antikv⭑·o . {mal·nov⭑~epok⭑·o}

antikv⭑·aĵ·o

          Tre⭑ mal·nov⭑·a objekt⭑·o: kolekt⭑·ant·o de⭑ antikv⭑·aĵ·oj; ŝi ver⭑·e est⭑·is io
          tut⭑·e ali⭑·a ol⭑ la⭑ antikv⭑·aĵ·oj, kiu·j est⭑·as tiel⭑ pal⭑·aj kaj⭑
          sen·kolor⭑·iĝ·int·aj ; li est⭑·as kolekt⭑·ant·o de⭑ antikv⭑·aĵ·oj ; por⭑ trov⭑·i
          tia·jn muzik⭑·ajn antikv⭑·aĵ·ojn, mi dev⭑·is mult⭑·e vojaĝ⭑·i en⭑ Portugali⁽⁺⁾·o
          kaj⭑ Hispani⁽⁺⁾·o, serĉ⭑·ant·e ili·n en⭑ brokant²·ej·oj kaj⭑ en⭑ privat⭑·aj dom⭑·oj
          ; oni bezon⭑·us mult⭑·eg·e da⭑ mon⭑·o por⭑ restaŭr⁽⁺⁾·i tia·n antikv⭑·aĵ·on .

antikv⭑·ec·o

   1.
          Ec⭑·o de⭑ tio, kio est⭑·as antikv⭑·a: de⭑ kie est⭑·us en⭑ li la⭑ sent⭑·o de⭑
          mal·jun⭑·ec·o aŭ⭑ antikv⭑·ec·o ; antikv⭑·ec·a monarĥi⁸·o ;  est⭑·as
          fascin⁽⁺⁾·a kombin⭑·aĵ·o de⭑ antikv⭑·ec·o kaj⭑ modern¹·ec·o .

   2.
          antikv⭑·a epok⭑·o: en⭑ antikv⭑·ec·o Vi fond⭑·is la⭑ ter⭑·on ; en⭑ la⭑ plej⭑
          mal·proksim⭑·a antikv⭑·ec·o, kiu jam⭑ de⭑ long⭑·e el·viŝ⭑·iĝ·is el⭑ la⭑ memor⭑·o
          […] la⭑ hom⭑·a famili⭑·o dis·iĝ⭑·is kaj⭑ ĝi⭑·aj membr⭑·oj ĉes⭑·is kompren⭑·i unu⭑
          la⭑ ali⭑·an .

antikv⭑·aĵ·ist·o

          Vend⭑·ist·o de⭑ antikv⭑·aĵ·oj: mi star⭑·is post⭑ la⭑ pord⭑·o de⭑ butik⭑·o de⭑
          antikv⭑·aĵ·ist·o ; mi⭑·a sen·dank⭑·a, mon⭑·a+vid⭑·a lakt⭑·o-frat⭑·et·o ĉio·n vend⭑·is
          al⭑ urb⭑·aj antikv⭑·aĵ·ist·oj .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.40 2024/01/29 15:22:59 ]
     __________________________________________________________________