apoteoz²·/·i apoteoz²·i (tr) 1. Di⭑·ig·i. 2. {Glor⭑·eg·i} , {ador⭑·eg·i} : en⭑ la⭑ urb⭑·o rest⭑·as kelk⭑·aj ŝinto⁽⁺⁾·aj templ¹·oj kiu·j apoteoz²·as -epok⭑·an (la⭑ 12-jar⭑+cent⭑·an) general⭑·on ; li⭑·a spirit⭑·o est⭑·is apoteoz²·it·a en⭑ la⭑ kapel⭑·et·o ; apoteoz²·ej·o . apoteoz²·o 1. Di⭑·ig·o. 2. Glor⭑·eg·o: est⭑·as nun⭑ l'⭑ apoteoz²·o de⭑ funebr⭑·a flor⭑·' . [artikol⭑-versi⁹·o: 1.21 2023/10/13 16:46:48 ] __________________________________________________________________