apozici²·/·o

apozici²·o

          Post·met⭑·it·a klar⭑·ig·a re·vort⭑·ig·o de⭑ fraz¹-part⭑·o, kiu montr⭑·as la⭑ sam⭑·an
          afer⭑·on per⭑ ali⭑·aj vort⭑·oj: Albert⁽⁺⁾·o, reĝ⭑·o de⭑ belg⁸·oj; mi ne⭑ kon⭑·as
          Rom⁽⁺⁾·on, ĉef·urb⭑·on de⭑ la⭑ regn⭑·o; Karl⁽⁺⁾·o, ni⭑·a prezid⭑·ant·o, prezent⭑·is
          Petr⭑·on, la⭑ nov⭑·an sekretari⭑·on; la⭑ diabl⭑·o li·n pren⭑·u, la⭑
          sen·taŭg⭑·ul·on!

          Rim. 1: Ne⭑ konfuz⭑·u apud·met⭑·ojn kun⭑ la⭑ fraz¹-rol¹·o al·vok⭑·o, kiu ne⭑
          hav⭑·u rol¹-montr⭑·il·on: Sid⭑·ig·u vi·n, sinjor⭑·o! . Vi·n kaj⭑ sinjor⭑·o est⭑·as
          la⭑ sam⭑·a person⭑·o, sed⭑ vi·n est⭑·as objekt⭑·o, kaj⭑ sinjor⭑·o est⭑·as al·vok⭑·o
          .

          Rim. 2: Ne⭑ konfuz⭑·u apozici²·ojn kun⭑ nominaci⁽⁺⁾·oj. Nominaci⁽⁺⁾·o pov⭑·as
          aspekt¹·i simil⭑·e al⭑ apozici²·o, sed⭑ nominaci⁽⁺⁾·o neniam⭑ hav⭑·u n-finaĵon
          aŭ⭑ ali⭑·an rol¹-montr⭑·il·on.

   {nominaci⁽⁺⁾·o}

apozici²·i

   (tr)

          Apozici²·e apud·met⭑·i.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.25 2023/10/13 16:46:48 ]
     __________________________________________________________________