Aristotel⁽⁺⁾·/·o

Aristotel⁽⁺⁾·o

   1.
          Vir⭑·a {antaŭ·nom⭑·o} grek⁸-de·ven⭑·a.

   2.
          Grek⁸+lingv⭑·e , helen⁽⁺⁾·a {filozof¹·o} kaj⭑ scienc⭑·ist·o (384 – 322 a. K.),
          disĉipl³·o de⭑ {Platon⁽⁺⁾·o} : si⭑·ajn supoz⭑·ojn, nask⭑·it·ajn per⭑ la⭑ leg⭑·ad·o
          de⭑ Aristotel⁽⁺⁾·o, Plini⁽⁺⁾·o, Strabon⁽⁺⁾·o, li for·tig⁸·is per⭑ mult⭑·o da⭑
          fakt¹·oj, kiu·jn li kolekt⭑·is ; Aristotel⁽⁺⁾·o instru⭑·as ni·n, sinjor⭑·o, ke⭑
          oni dev⭑·as ofer⭑·i afer⭑·ojn mal·pli⭑ grand⭑·ajn por⭑ la⭑ pli⭑ grand⭑·aj ; se⭑
          bon⭑·a orator¹·o konvink⭑·as – dir⭑·as Aristotel⁽⁺⁾·o – signif⭑·as ke⭑ ebl⭑·as
          el·trov⭑·i la⭑ kaŭz⭑·ojn, pro⭑ kiu·j li ating⭑·as tiu·n sukces⭑·on ; laŭ⭑
          Aristotel⁽⁺⁾·o est⭑·as „natur⭑·e“ inter·ŝanĝ⭑·i unu⭑ konsum⭑-var⁴·on kontraŭ⭑
          ali⭑·a konsum⭑-var⁴·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.22 2023/10/28 08:33:08 ]
     __________________________________________________________________