arm⭑·/·o

arm⭑·i

   (tr)

   1.
          Proviz⭑·i per⭑ rimed⭑·oj taŭg⭑·aj por⭑ batal⭑·i respektiv²·e protekt¹·i si·n:
          sur⭑ la⭑ strat⭑·oj vid⭑·ebl·is arm⭑·it·aj soldat⭑·oj kaj⭑ polic⭑·an·oj ; arm⭑·i
          soldat⭑·ojn per⭑ paf⭑·il·oj; per⭑ falĉ⭑·il·oj arm⭑·it·aj kamp⭑·ar·an·oj; soldat⭑·oj
          arm⭑·it·aj ĝis·dent⭑·e ; si·n arm⭑·i kontraŭ⭑ la⭑ tut⭑·a mar⭑·o da⭑ mizer⭑·oj .
          {arme¹·o}

   2.
          Pli·fort⭑·ig·i per⭑ divers⭑·aj rimed⭑·oj, sub·trab⭑·aĵ·o, laŭ·cel⭑·a il⭑·o, kc:
          konstru⭑·o el⭑ {arm⭑·it·a beton⁹·o} ; per⭑ ne·arm⭑·it·a (nud⭑·a, sen·lorn⭑·a)
          okul⭑·o.

arm⭑·o

          {Arm⭑·il·o} : ne⭑ serv⭑·as larm⭑·o anstataŭ⭑ arm⭑·o.

          Rim.: Tia uz⭑·o de⭑ la⭑ vort⭑·o arm⭑·o est⭑·as tre⭑ mal·oft⭑·a, kvankam⭑
          Zamenhof⭑·a.

arm⭑·il·o

          Ĉiu+spec⭑·a il⭑·o, uz⭑·ebl·a por⭑ atak⭑·e {vund⭑·i} , {mort⭑·ig·i} , detru⭑·i,
          {minac⭑·i} pri⭑ tia atak⭑·o, aŭ⭑ {defend⭑·i} kontraŭ⭑ ĝi: pren⭑·u ŝild⭑·on
          kaj⭑ arm⭑·il·ojn, kaj⭑ star⭑·iĝ·u, por⭑ help⭑·i mi·n ; pren⭑·u do⭑ nun⭑ vi⭑·ajn
          arm⭑·il·ojn, vi⭑·an sag⭑·uj·on kaj⭑ vi⭑·an paf⭑-ark⭑·on, kaj⭑ ir⭑·u sur⭑ la⭑ kamp⭑·on
          kaj⭑ ĉas⭑·u por⭑ mi ĉas⭑·aĵ·on ; don⭑·i arm⭑·il·ojn en⭑ la⭑ man⭑·ojn de⭑ ni⭑·aj
          mal·amik⭑·oj; ir⭑·is kun⭑  ĉirkaŭ⭑ kvar⭑×cent⭑ vir⭑·oj, kaj⭑ du⭑×cent⭑
          rest⭑·is ĉe⭑ la⭑ arm⭑·il·ar·o ; aplomb⁶·aj mensog⭑·oj est⭑·as ili⭑·aj prefer⭑·at·aj
          arm⭑·il·oj. {batal⭑·il·o} .

          Rim.: Arm⭑·il·oj serv⭑·as precip⭑·e por⭑ batal⭑·i, sed⭑ ankaŭ⭑ por⭑ ĉas⭑·i kaj⭑
          fizik⭑·e ekzerc⭑·iĝ·i.

arm⭑·il·ar·o

          Tut⭑·o de⭑ la⭑ arm⭑·il·oj: ir⭑·is kun⭑  ĉirkaŭ⭑ kvar⭑×cent⭑ vir⭑·oj, kaj⭑
          du⭑×cent⭑ rest⭑·is ĉe⭑ la⭑ arm⭑·il·ar·o ; sur·met⭑·u la⭑ tut⭑·an arm⭑·il·ar·on de⭑
          Di⭑·o, por⭑ ke⭑ vi pov⭑·u kontraŭ·star⭑·i al⭑ la⭑ artifik⭑·oj de⭑ la⭑ diabl⭑·o .
          {arsenal⁽⁺⁾·o}

arm⭑·il·ej·o, arm⭑·ej·o, arm⭑·il+ten⭑·ej·o

          Proviz⭑·ej·o de⭑ arm⭑·il·oj:  […] montr⭑·is al⭑ ili si⭑·an
          trezor⭑·ej·on […] kaj⭑ si⭑·an tut⭑·an arm⭑·il·ej·on ; vi⭑·a kol⭑·o est⭑·as kiel⭑ la⭑
          tur⭑·o de⭑  , kiu est⭑·as konstru⭑·it·a kiel⭑ arm⭑·il+ten⭑·ej·o .
          {arsenal⁽⁺⁾·o}

arm⭑·aĵ·o

   1.
          {Arm⭑·il·o} , port⭑·at·a por⭑ ŝirm⭑·i la⭑ korp⭑·on: star⭑·iĝ·u en⭑ kask⭑·oj,
          akr⭑·ig·u la⭑ lanc¹·ojn, sur·met⭑·u sur⭑ vi·n arm⭑·aĵ·ojn . {ŝirm⭑-arm⭑·o}
          {kiras⭑·o} , {ŝild⭑·o}

   2.
          Mal·mol⭑·a kovr⭑·aĵ·o, ekzempl⭑·e metal⭑·a, serv⭑·ant·a por⭑ fortik⭑·ig·i kabl¹·on
          kaj⭑ protekt¹·i ĝi·n kontraŭ⭑ meĥanik⭑·aj damaĝ⁽⁺⁾·oj.

mal·arm⭑·i, sen·arm⭑·ig·i

          For·ig⭑·i la⭑ arm⭑·il·ojn de⭑ iu aŭ⭑ io: la⭑ demand⭑·o pri⭑ ĝeneral¹·a
          mal·arm⭑·ad·o (mal·arm⭑·iĝ·o); la⭑ Azi⁸·an·oj sen·arm⭑·ig·is ili·n sen⭑
          kontraŭ·star⭑·o ; fin⭑·e ili est⭑·is venk⭑·it·aj de⭑ la⭑ super·fort⭑·o,
          mal·arm⭑·it·aj, met⭑·it·aj en⭑ katen⭑·ojn kaj⭑ tren⭑·it·aj for⭑ ; li si·n ten⭑·is
          tiel⭑ sincer⭑·e, tiel⭑ modest⭑·e kaj⭑ afabl⭑·e, ke⭑ li sen·arm⭑·ig·is mi·n (mi
          tut⭑·e fid⭑·is li·n, perd⭑·int·e ĉia·n kontraŭ·star⭑·on, sin⁸-gard⭑·on) .

ŝirm⭑-arm⭑·o

          {arm⭑·aĵ·o}

   Rim.: Fakt¹·e, tiu form⭑·o ŝajn⭑·as al⭑ mi pli⭑ klar⭑·a ol⭑ la⭑ mal·logik¹·a „arm⭑·aĵ·o“
   (kia·mani¹·er·e -aĵ⭑·o pov⭑·as komunik⭑·i la⭑ ide⭑·on pri⭑ defend⭑·o?).

amas⭑+detru⭑·a arm⭑·il·o

          {Arm⭑·il·o} destin¹·it·a por⭑ far⭑·i grand⭑+skal⭑·an damaĝ⁽⁺⁾·on al⭑ la⭑ person⭑·ar·o
          aŭ⭑ al⭑ la⭑ posed⭑·aĵ·oj de⭑ la⭑ kontraŭ·ul⭑·o: origin¹·e  asert¹·is, ke⭑
          la⭑ buĉ⭑·ist·o de⭑ Bagdad⁽⁺⁾·o posed⭑·as amas⭑+detru⭑·ajn arm⭑·il·ojn (kemi⁸·ajn,
          biologi¹·ajn kaj⭑ baldaŭ⭑ nukle⁽⁺⁾·ajn) kaj⭑ tial⭑ oni dev⭑·as milit⭑·i, por⭑
          neni⭑·ig·i tiu·jn batal⭑·il·ojn .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.44 2023/10/28 08:33:09 ]
     __________________________________________________________________