asert¹·/·i

asert¹·i

   (tr)

          Firm⭑·e {cert⭑·ig·i} , {pretend⭑·i} , ke⭑ io est⭑·as ver⭑·a: Jesu³·o, kiu
          mort⭑·is, kaj⭑ pri⭑ kiu Paŭl⭑·o asert¹·is, ke⭑ li viv⭑·as ; li asert¹·is, ke⭑
          tio est⭑·is la⭑ plej⭑ terur⭑·a nokt⭑·o de⭑ li⭑·a viv⭑·o ; eĉ⭑ unu⭑ vort⭑·et·o ne⭑
          trans·paŝ⭑·os ni⭑·ajn lip⭑·ojn! ili ĉiu·j asert¹·is ; tri⭑ person⭑·oj
          asert¹·is, ke⭑ ili penetr⭑·is ĝis⭑ la⭑ fin⭑·o de⭑ la⭑ arb⭑·ar·o kaj⭑ ĉiam⭑ aŭd⭑·is
          la⭑ mir⭑·ind·an son⭑·ad·on ; ili kompren⭑·ebl·e asert¹·is pri⭑ si⭑·a infan⭑·o, ke⭑
          ĝi est⭑·as la⭑ plej⭑ bel⭑·a kaj⭑ plej⭑ saĝ⭑·a . {apog⭑·i^2} , {atest⭑·i} ,
          {firm⭑·ig·i} , {invok⁽⁺⁾·i} , {konfirm⭑·i^1} , {prav⭑·ig·i^2}

asert¹·o

          Firm⭑·a cert⭑·ig·o pri⭑ io: tia asert¹·o est⭑·as iom⭑ sen·prudent⭑·a; vi⭑·ajn
          asert¹·ojn mi ne⭑ tut⭑·e bon⭑·e pov⭑·as kompren⭑·i, kiam⭑ vi dir⭑·as, ke⭑
          ekzist⭑·as tiom⭑ mult⭑·e da⭑ mal·pi⭑·ul·oj ; laŭ⭑ ili⭑·a asert¹·o mir⭑·ig·is ili·n,
          […] ke⭑ ili facil⭑·e kompren⭑·is la⭑ lingv⭑·on ; persist⭑·e sub·ten⭑·at·aj
          asert¹·oj (vd {kalumni⭑·o} , {klaĉ⁴·o} ), kiu·j ne⭑ valor⭑·is eĉ⭑ putr⭑·an
          haring⭑·on, zum⭑·is sur⭑ la⭑ lang⭑·oj ; tre⭑ nebul⭑·ec·aj asert¹·oj ; sen·baz¹·a
          asert¹·o ; li invent⁸·is la⭑ fakt¹·ojn por⭑ prav⭑·ig·i si⭑·ajn teori⭑·ajn
          asert¹·ojn ; la⭑ nov⭑·a kurac⭑·ist·o […] jes⭑·ig·is la⭑ asert¹·on de⭑ 
          , ke⭑ neniu danĝer⭑·o minac⭑·as ; ili rigard⭑·is li⭑·ajn asert¹·ojn kiel⭑
          afer⭑·ojn lim⭑-tuŝ⭑·ant·ajn al⭑ {blasfem¹·o} . {aksiom¹·o} , {postulat⁽⁺⁾·o} ,
          {premis²·o} , {pretend⭑·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.28 2023/10/13 17:08:38 ]
     __________________________________________________________________