asimil²·/·i

asimil²·i

   (tr)

          Akcept⭑·i en⭑ si·n kaj⭑ simil⭑·ig·i al⭑ si.

        a)
                Propr⭑·ig·i al⭑ si⭑·a korp⭑·o sorb⭑·it·an substanc²·on. {digest⭑·i} ,
                {en·korp⭑·ig·i} .

        b)
                Al·propr⭑·ig·i al⭑ si⭑·a spirit⭑·o: asimil²·i ide⭑·on, nov⭑·an metod¹·on.
                {en·cerb⭑·ig·i} , {en·kap⭑·ig·i} , {en·spirit⭑·ig·i} .

        c)
                Simil⭑·ig·i al⭑ si, an⭑·ig·i al⭑ si fremd⭑·ajn hom⭑-grup⭑·ojn: tre⭑
                elokvent⭑·e est⭑·as rakont⭑·it·a histori⭑·o el⭑ la⭑ period¹·o, kiam⭑ oni
                pen⭑·is per·fort⭑·e asimil²·i la⭑ bulgar⁸·ajn turk⭑·ojn .

        d)
                Adapt³·i fremd⭑·aĵ·on al⭑ la⭑ sistem⭑·o de⭑ koncern⭑·a lingv⭑·o: en⭑
                tekst⭑·o esperant⭑+lingv⭑·a, „Pariz⭑·o“, „Petr⭑·o“ est⭑·as nom⭑-form⭑·oj
                asimil²·it·aj (= esperant⭑·ig·it·aj), dum⭑ „Par⭑·is“, „Pierre“ est⭑·as
                la⭑ respond⭑·aj nom⭑-form⭑·oj ne·asimil²·it·aj; en⭑ oft⭑·e uz⭑·at·aj
                termin⭑·oj est⭑·as oportun⭑·e la⭑ propr⭑·an nom⭑·on asimil²·i .

asimil²·o, asimil²·ad·o

   1.
          La⭑ ag⭑·o asimil²·i kaj⭑ ties⭑ rezult²·o: Kiel⭑ mal·facil⭑·a tio est⭑·as, plej⭑
          bon⭑·e montr⭑·as la⭑ ankoraŭ⭑ ne⭑ plen⭑·e solv⭑·it·a problem¹·o de⭑ asimil²·o de⭑
          la⭑ form⭑·oj de⭑ japan⁹·a poezi¹·o, pri⭑ kiu labor⭑·is Grabowski kaj⭑
          Kalocsay kaj⭑ nun⭑ japan⁹·aj sam⭑~ide⭑·an·oj ; Koncern⭑·e asimil²·ad·on aŭ⭑
          ne·asimil²·ad·on de⭑ propr⭑·aj nom⭑·oj est⭑·as util⭑·e akcept⭑·i la⭑ rekomend⭑·ojn
          don⭑·it·ajn en⭑ PAG ; Mens³·a refleks⁽⁺⁾·a ag⭑·ad·o, kiu·n la⭑ svis⁽⁺⁾·a psikolog²·o
          Piaget si⭑·a+temp⭑·e nom⭑·is ĝeneral¹·ig·a asimil²·ad·o ; Dum⭑ asimil²·ad·o la⭑
          est⭑·aĵ·oj al·propr⭑·ig·as la⭑ material⭑·ojn ricev⭑·it·ajn el⭑~eks·ter⭑·e .

   2.
          {simil⭑·iĝ·o^2}

          Rim.: Est⭑·as tri⭑ kaŭz⭑·oj por⭑ evit⭑·i la⭑ termin⭑·on asimil(ad)o^2 en⭑
          fonetik¹·o. _Unu⭑·e_, ĝi mal·koher⁹·as kun⭑ la⭑ komun⭑+lingv⭑·a ĉef·signif⭑·o de⭑
          la⭑ radik⭑·o, kiu normal¹·e implic⁽⁺⁾·as integr⁽⁺⁾·iĝ·on de⭑ io en⭑ pli⭑ grand⭑·an
          sistem⭑·on. Ne⭑ pri⭑ tio tem⭑·as la⭑ noci⁽⁺⁾·o fonetik¹·a, kies⭑ senc⭑·on tre⭑
          traf⭑·e esprim⭑·as la⭑ klar⭑·a termin⭑·o _simil⭑·iĝ·o_. _Du⭑·e_, en⭑
          esperantologi⁽⁺⁾·o (do⭑, en⭑ lingv⭑·o-scienc⭑·o) la⭑ termin⭑·o „asimil²·ad·o“ jam⭑
          de·long⭑·e kaj⭑ firm⭑·e hav⭑·as ali⭑·an signif⭑·on, koher⁹·an kun⭑ la⭑ ĉef·senc⭑·o
          de⭑ la⭑ radik⭑·o (vd {asimil²·i^1.d} ). _Tri⭑·e_, el⭑ „simil⭑·iĝ·o“ natur⭑·e,
          klar⭑·e kaj⭑ radik⭑+ŝpar⭑·e deriv⁴·ebl·as la⭑ termin⭑·o por⭑ la⭑ mal⭑·a fenomen¹·o,
          „mal·simil⭑·iĝ·o“.

asimil²·iĝ·i

          Iĝ⭑·i asimil²·it·a: malgraŭ⭑ ĉiu·j pen⭑·oj asimil²·iĝ·i kun⭑ la⭑ ĉirkaŭ⭑·ant·aj
          popol⭑·oj, la⭑ hebre⭑·oj ĉiam⭑ prezent⭑·as apart⭑·an popol⭑·on .

asimil²·ism·o

          Pen⭑·o por⭑ asimil²·i fremd⭑·aĵ·on, simil⭑·ig·i ĝi·n al⭑ la⭑ medi³·o, prefer⭑·e ol⭑
          las⭑·i ĝi·n sen·ŝanĝ⭑·a: ni mem⭑ for·viŝ⭑·as sen·kor⭑·an asimil²·ism·on, kiu
          est⭑·as trans·don⭑·it·a de⭑~post⭑ la⭑ epok⭑·o Mejĵi .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.28 2023/10/28 08:33:09 ]
     __________________________________________________________________