asonanc²·/·o

asonanc²·o

   1.
          Efekt³·a ripet⭑·o de⭑ sam⭑·a aŭ⭑ simil⭑·a vokal⭑·o, ekzempl⭑·e en⭑·e de⭑ vers⭑·o:
          noktu²·o jam⭑ ulul⁽⁺⁾·is sur⭑ forum²·o; rav⭑·it·a mi pri·skrib⭑·as vi·n, ĉar⭑ mi
          je⭑ vi sopir⭑·as.

   2.
          {Ne·pur⭑·a rim⭑·o} , en⭑ kiu nur⭑ la⭑ vokal⭑·oj sam⭑·as: far⭑·os ‐ bar⭑·on,
          anĝel⭑·an ‐ bel⭑·aj, sen·ĝen⭑·a ‐ venĝ⭑·em·a, mut⭑·a ‐ sun⭑·a, lav⭑·os ‐ ban⭑·on;
          asonanc²·aj vers⭑·oj. {rimoid⁽⁺⁾·o}

asonanc²·ig·i

   (tr)

          Fin⭑·i per⭑ asonanc²·oj.

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.25 2023/10/13 17:08:38 ]
     __________________________________________________________________