atend⭑·/·i

atend⭑·i

   (tr)

   1.
          Rest⭑·i ĝis⭑ iu al·ven⭑·os aŭ⭑ io okaz⭑·os: ŝi […] li·n pet⭑·is atend⭑·i
          ankoraŭ⭑ minut⭑·on ; mi […] ordon⭑·as al⭑ la⭑ ali⭑·aj atend⭑·i antaŭ⭑ la⭑
          pord⭑·eg·o, ĝis⭑ ili aŭd⭑·os mi⭑·an fajf⭑·on ; ĉi⭑ tiu·n tag⭑·on ni atend⭑·is ;
          la⭑ mal·jun⭑·ul·in·o kvazaŭ⭑ atend⭑·is ili·n ; li pet⭑·as Kolumb⁽⁺⁾·on atend⭑·i,
          ĝis⭑ li far⭑·os la⭑ last⭑·an prov⭑·on ; li atend⭑·as, ke⭑ la⭑ okaz⭑·o ven⭑·u al⭑
          li⭑·a naz⭑·o ; atend⭑·is, atend⭑·is ĝis⭑ li·n ĉerk⭑·o etend⭑·is . {okaz⭑·o^3} ,
          {pacienc⭑·i} , {kurier⭑·o}

   2.
          {Antaŭ·vid⭑·i} io·n kiel⭑ probabl³·an aŭ⭑ de·vat⭑·an: dank⭑·on kaj⭑ kun·sent⭑·on
          oni ne⭑ pov⭑·as atend⭑·i en⭑ ĉi⭑ tiu mond⭑·o ! sort⭑·o oft⭑·e al·send⭑·as, kio·n
          oni ne⭑ atend⭑·as ; de⭑ ni⭑·a nun⭑·a kongres⭑·o ni […] ne⭑ pov⭑·as atend⭑·i
          grav⭑·ajn decid⭑·ojn ; la⭑ nobl⭑·a  atend⭑·as favor⭑·an respond⭑·on ;
          tia […] est⭑·as la⭑ plej⭑ natur⭑·a decid⭑·o, kiu·n ni pov⭑·as atend⭑·i de⭑ la⭑
          reg⭑·ist·ar·e elekt⭑·ot·a komitat⭑·o ; [la⭑ lingv⭑·o], kiu […] en⭑ la⭑
          praktik⭑·o tiel⭑ bon⭑·eg·e plen⭑·um·as ĉio·n tio·n, kio·n ni pov⭑·as atend⭑·i de⭑
          lingv⭑·o inter·naci⭑·a . {opini⭑·i} , {supoz⭑·i} {esper⭑·i} , {tim⭑·i} {fid⭑·i}
          , {kalkul⭑·i^5} , {postul⭑·i} , {prepar⭑·i}

   3.
          Est⭑·i jam⭑ okaz⭑·ont·a, est⭑·i jam⭑ pret⭑·a, destin¹·it·a por⭑ iu: mal·riĉ⭑·eg·ec·o
          kaj⭑ romp⭑·it·a viv⭑·o — jen⭑ est⭑·as ĉio, kio li·n tie atend⭑·as ; pun⭑·o
          atend⭑·as tiu·n, kiu for·las⭑·as la⭑ voj⭑·on ; ŝi⭑·a propr⭑·a rigard⭑·o kun⭑
          terur⭑·o est⭑·is direkt⭑·it·a […] en⭑ la⭑ sen·fund⭑·an abism¹·on de⭑ la⭑ sort⭑·o,
          kiu ŝi·n atend⭑·as ; grand⭑·a feliĉ⭑·o vi·n atend⭑·as .

atend⭑·o

          Ag⭑·o de⭑ tiu, kiu atend⭑·as; tio, kio·n oni antaŭ·vid⭑·as: tim⭑·o-plen⭑·a
          atend⭑·o de⭑ juĝ⭑·o ; [la⭑] sukces⭑·o super⭑·is ĉiu·jn atend⭑·ojn ; tro⭑ long⭑·a
          atend⭑·o ĝis⭑ fin⭑·o de⭑ l'⭑ vend⭑·o ; de⭑ atend⭑·o kaj⭑ esper⭑·o pere⭑·is mult⭑·aj
          sur⭑ la⭑ ter⭑·o .

atend⭑·ebl·a

          Kio·n oni pov⭑·as antaŭ·vid⭑·i; kio est⭑·as {probabl³·a} : ili el·kresk⭑·os
          ĝis⭑ la⭑ grad⭑·o de⭑ ordinar⭑·aj aktor¹·oj – kio est⭑·as tre⭑ atend⭑·ebl·a, se⭑
          ili ne⭑ trov⭑·os pli⭑ bon⭑·ajn rimed⭑·ojn ; plej⭑ atend⭑·ebl·a kaj⭑ ankaŭ⭑ […]
          cel⭑·ind·a […] manier⭑·o ; ĉu⭑ ne⭑ hodiaŭ⭑ est⭑·as atend⭑·ebl·a la⭑
          konklud⭑-akord¹·o de⭑ ili⭑·a labor⭑·o ? tiom⭑ da⭑ ĝentil⭑·ec·o tamen⭑ est⭑·us
          atend⭑·ebl·a eĉ⭑ de⭑ elektr¹·a munt⁴·ist·o, ke⭑ li, jam⭑ nur⭑ pro⭑ la⭑
          for·mal·ec⭑·o, propon⭑·as la⭑ lit⭑·on al⭑ si⭑·a gast⭑·o ; tia akompan⭑·o baz¹·iĝ·as
          ne⭑ nur⭑ sur⭑ simpati¹·o, mult⭑·e pli⭑ sur⭑ atend⭑·ebl·aj karamel²·oj .
          {averaĝ⁽⁺⁾·a} {kutim⭑·a^1} , {normal¹·a} , {ordinar⭑·a} , {ver⭑+ŝajn⭑·a}

atend⭑·ej·o

          Lok⭑·o, {ĉambr⭑·o} por⭑ atend⭑·i, ĉe⭑ staci⭑-dom⭑·o, kurac⭑·ist·o kc. li⭑·a
          [kurac⭑·ist·a] atend⭑·ej·o en·plen⭑·iĝ·is de⭑ maten⭑·o al⭑ vesper⭑·o ; la⭑
          vic⭑·--reĝ⭑·o […] trans·ir⭑·is en⭑ la⭑ atend⭑·ej·on, kie kolekt⭑·iĝ·is li⭑·a
          sekv⭑·ant·ar·o ; li sen·pacienc⭑·e rest⭑·as en⭑ la⭑ aviad⁵·il·a atend⭑·ej·o ; la⭑
          atend⭑·ej·o de⭑ la⭑ staci⭑-dom⭑·o ne⭑ est⭑·is grand⭑·a, sed⭑ la⭑ hom⭑·oj ne⭑ est⭑·is
          mult⭑·aj .

ĝis·atend⭑·i

   (tr)

          Atend⭑·i {ĝis⭑} efektiv⭑·iĝ·o de⭑...: ĝis·atend⭑·i pli⭑ konven⭑·an temp⭑·on ;
          mi apenaŭ⭑ pov⭑·is ĝis·atend⭑·i la⭑ fin⭑·on de⭑ la⭑ labor⭑·o ; li vol⭑·is
          ĝis·atend⭑·i re·ven⭑·on de⭑ la⭑ patr⭑·o ; la⭑ reĝ⭑·o ĝis·atend⭑·is si⭑·an
          edz⭑·in·iĝ·ont·on en⭑ la⭑ val⭑·o [kaj⭑] plant⭑·is ale¹·on de⭑ siring⭑·oj kiel⭑
          simbol¹·on de⭑ am⭑·o .

ne·atend⭑·it·a, sen·atend⭑·a

          Kiu·n oni ne⭑ atend⭑·is, kiu ven⭑·is {surpriz⭑·e} : la⭑ ne·atend⭑·it·a
          demand⭑·o iom⭑ mir⭑·ig·is [li·n] ; foj⭑·e re·ven⭑·int·e ne·atend⭑·it·a, li
          ek·vid⭑·is en⭑ la⭑ kort⭑·o […] ar⭑·et·on da⭑ nud⭑·aj infan⭑·oj, kiu·j gaj⭑·e lud⭑·is
          ; kontraŭ⭑ bat⭑·o sen·atend⭑·a ekzist⭑·as nenia defend⭑·o . {subit⭑·a}

ne·atend⭑·it·e, sen·atend⭑·e

          En⭑ ne·atend⭑·it·a moment⭑·o aŭ⭑ manier⭑·o: Josu⁽⁺⁾·o ven⭑·is al⭑ ili ne·atend⭑·it·e
          ; ven⭑·u sur⭑ li·n pere⭑·o ne·atend⭑·it·e ; se⭑ iu mort⭑·os apud⭑ li subit⭑·e,
          ne·atend⭑·it·e, […] li pri·tond⭑·u si⭑·an kap⭑·on ; mi las⭑·is mi·n kapt⭑·i
          ne·atend⭑·it·e, […] tial⭑ mi hav⭑·as la⭑ rajt⭑·on ankaŭ⭑ mi⭑·a+flank⭑·e far⭑·i al⭑
          ili ne·atend⭑·it·aĵ·on ; mi sen·atend⭑·e ek·vid⭑·is naŭz⭑·an spektakl¹·on ;
          sen·atend⭑·e larm⭑·oj plen⭑·ig·is mi⭑·ajn okul⭑·ojn .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.127 2023/11/07 21:21:26 ]
     __________________________________________________________________